Nul interesse in opvoedkundige methodes

Nee, we doen wat werkt. Ze eet wel liever hapjes eten, dan uit een kom met lepel. Dus onbewust wel rapley. Ik werd echt kriegelig van het door laten huilen. Werkt bij veel kinderen. Bij mij zou het echt gemeen zijn. Want ze wordt wakker met jeuk vd eczeem. Ieder kind is anders en verdient een eigen methode. We krijgen veel richtlijnen door omdat ziekenhuis haar nog een jaar checken omdat ze prematuur/dysmature geboren is.

Je hebt mensen die het goed doen op de methode of het zien als een leidraad en je hebt mensen die daar totaal niet mee bezig zijn. Dat geldt bij opvoeding of verzorging niet anders eigenlijk. Ja, zoveel mensen zoveel smaken en meningen. Ik lees me wel in over bepaalde onderwerpen en kies vervolgens ook m’n eigen weg: soms een beetje van dit of van dat of juist niets van dat al. Partner volgt me redelijk in de keuzes en als we het niet eens zijn dan praten we erover.

Go with the flow, dat is wat ik doe. Ik kijk naar mn kind en doe wat ik denk dat goed is. Geen methodes, boeken, sprongetjes, (puf) cursussen, enz. Ik heb 2 heerlijke meiden die ontzettend lief en sociaal zijn. Ze slapen de hele nacht door en vaak ook uit. Ze eten 's avonds slecht, maar overdag wel goed. Mijn moeder vindt me heel geduldig 😂 maar er zijn echt wel grenzen en als de oudste (4jaar) stout is gaat ze ook echt wel eens op de gang.

Als maatschappelijk werker/pedagoog hanteer ik responsieve/sensitieve methode. En natuurlijk ben ik zelf ook af en toe ongeduldig, maar het is geen patroon.

hier hetzelfde, de beste methode die wij volgen is ons gevoel. werkt tot nu toe altijd goed 😊. dat gestress om sprongen, ontwikkeling wat zou moeten passen bij die leeftijd, boekjes enz enz... laat het los.

Volg je moedergevoel hierin. De rapley methode zou het ook helemaal voor ons worden!! De werkelijkheid is anders... Ze gooit veel met het eten en veel van wat ze in haar mondje stopt, werkt ze er even later weer uit... Ik pureer daardoor nog steeds eten voor haar wat ze heel graag eet, die lepeltjes gaan er erg goed in! Daarnaast blijf ik wel stukjes fruit/groenten/brood etc. aanbieden, ook al plakt onze vloer als nooit tevoren 🫣! Ze zit niet altijd in de kinderstoel - want daar is ze op het moment te ongeduldig voor: ze wil ontdekken en neemt geen tijd om even wat te eten. Soms zit ze bij mij op schoot en tijdens het lezen van een boekje lepel ik bij haar het gepureerde "prakje" naar binnen en als ze weer niet haar boterham in de kinderstoel wil eten, zet ik haar bord op de grond en zie ik haar op haar moment naar het bord toelopen om wat van het bord te pakken en na 20 minuten is het bord leeg... Zal ook wel niet pedagogisch verantwoord zijn de "ik voer mijn kind net als de kat-methode", maar wij proberen ook uit wat op het moment werkt... Ook pakt ze wel eens een stukje op de grond gevallen banaan weer in haar mond als ik haar uit de kinderstoel op de grond zet... Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou trekken (ben best smetvreeserig), maar ik laat het gaan en merk dat ik wat milder ben geworden, voor mijzelf en voor haar....

Ja,met de oudste heb ik me volledig laten beinvloeden door alle beschikbare info op het internet, kennisen, cjg. Wat was dat een nare tijd, voelde me enorm te kort schieten. Ik wilde alles perfect doen. Tijdens de zwangerschap van onze 2e, door klachten, heb ik 'gedwongen' minder tijd kunnen door brengen met mn oudste en dus langzamerhand de controle wat meer los gelaten. Wat een vergademing. Nu de 2e bij ons is, is de balans in ons gezin zoveel beter. Het is rustiger. Gaat natuurlijker. En ik doe nog altijd mijn best, maar fouten maken mag en niet alles hoeft perfect. Ik volg mijn gevoel en vooral onze kinderen en maak me niet druk om zaken zoals een koekje te veel of te weinig, wel of geen tv bla bla bla. Samen tijd door brengen is het aller belangrijkste en de rest is bijzaak. De kinderen zijn gelukkig en wij ook 💝

Ik denk dat bijna niemand 100% een bepaalde methode volgt. Ik vind het mega interessant om verschillende ideeën te lezen en van alles een stukje pakken wat bij mij en mijn gezin past. Dat doe ik liever dan “maar wat doen”. Ik hou niet van hokjes en het lukt nu heel goed om alles los te laten en lekker te doen wat bij ons past. Met allemaal kleine stukjes van verschillende methoden, theorieën en gevoel.

Hier ook team go-with-the-flow, maar ik heb me wel veel ingelezen over veel verschillende methodes en opvoedkundige stromingen. Niet om ze 1 op 1 over te nemen, maar wel om inspiratie op te doen en ook te kunnen inschatten wat goed bij ons kind zou passen (ipv andersom). Als voorbeeld: onze dochter is met een maand of 4 van de cosleeper naar ledikantje gegaan. We hadden het idee dat ze daar vrij onrustig in lag, heel veel draaien, altijd met minstens 1 ledemaat door de spijlen heen, het leek gewoon niet prettig. Ik had gelezen over een vloedbed en dacht dat ze zich daar misschien wat vrijer in zou voelen, dus die hebben we met een maand of 10 geïntroduceerd, en dat was echt een schot in de roos voor haar. Dus niet omdat ik vond dat ze vanuit het montessori-idee vroeg in een vloerbed moest leren slapen, maar omdat ik dacht dat dat misschien wel beter bij haar zou passen. Geen idee of dat ook zo voor onze jongste gaat zijn, dat hoeft helemaal niet en dat zien we vanzelf wel. En zo vinden we buiten zijn en buiten spelen ook erg belangrijk, ongeacht het weer, maar we merken ook dat zij dat heel leuk vindt. Als ze dat niet zou vinden zouden we dat waarschijnlijk ook minder doen. Dus zo doen we een beetje pick-and-mix van allemaal verschillende methodes van wat bij ons kindje past. Als ze ergens blij en enthousiast van wordt volgen we dat, welke methode dat dan ook is.