Hi allemaal,
Even een berichtje, misschien vreselijk offtopic maar ik heb geen flauw idee waar ik het anders kwijt moet. Afgelopen week zijn we door een hel gegaan. Nadat ik mijn kleine meid op bed had gelegd, heb ik een epileptische aanval gekregen waarna mijn vriend mij heeft aangetroffen. Alle toeters en bellen uit de kast en na onderzoek in het ziekenhuis blijkt dat ik een hersentumor heb waardoor dit veroorzaakt werd. Een hersentumor. Hoe dan? Mijn kleine meid schijnt het uitgeschreeuwd te hebben op het moment dat ik het bewustzijn verloor. Alsof ze merkte dat ons lijntje verbroken werd. Zelf kan ik me niks meer heugen van het hele gebeuren. Wel maakt de situatie me ontzettend bang. Bang voor de toekomst, bang hoe lang en hoe goed ik er voor m'n meisje kan zijn en of ze op zal groeien met haar mama. Dit is zo ontzettend anders dan de toekomst die ik voor ogen had en ergens ben ik zo ontzettend kwaad op de wereld.
Er moet nog veel duidelijk worden en niks is zeker. Ergens heb ik goede hoop dat dit echt niet het einde hoeft te betekenen, maar het voelt zo zwaar om de moed erin te houden. Ik hoop gewoon zo ontzettend erg dat alles goed komt, dat m'n meisje hier niet teveel van mee krijgt en dat we hier als gezin bovenop komen. Zelf ben ik niet gelovig, maar mocht iemand voor ons willen duimen of bidden of misschien zelf iets soortgelijks mee hebben gemaakt, dan hoor ik dat graag 🙌
Ik moest het even van mij afschrijven, bedankt voor het lezen ♥️
Hey Lot, wat een heftig begin van dit jaar voor jou en je gezinnetje! Ik ga zeker voor jullie bidden om genezing maar vooral om kracht om dit te kunnen dragen. Weet dat er een God is die je gemaakt heeft en je hier doorheen wil helpen!❤️
😭 Ik wil je alleen een hart onder de riem steken met dit berichtje en je heel veel sterkte wensen. Heb er vetrouwen in en vecht voor je meisje ❤️ echt tranen in mn ogen van je berichtje 😞
Wat een verschrikkelijk bericht, zit met tranen in m'n ogen te lezen.. Heel veel kracht en sterkte toegewenst. En als het je helpt om hier van je af te schrijven en je verhaal te blijven delen moet je dat vooral doen 😘
Wat een verschrikkelijk bericht, zit met tranen in m'n ogen te lezen.. Heel ...
Ik sluit me hier bij aan. Heftig om te lezen. Deel vooral als je wat wilt delen of iets kwijt wilt. Of als je iets nodig hebt of kunt gebruiken, wie weet wie iets kan betekenen voor jullie.
Ik wens jullie veel sterkte en hopelijk komt er snel duidelijkheid. Het best mogelijke scenario in deze omstandigheid is jullie gegund. 🙏
Wow wat heftig!
Naast dat alles al zo heftig is, is dat wachten echt verschrikkelijk!!
Jammer genoeg sinds korte tijd ervaring met hoelang je moet wachten op allerlei uitslagen en dan weer nieuwe onderzoeken en nieuwe test en weer uitslagen.. (het gaat hierbij dan wel niet om mij, maar wel om mijn moeder, de aller liefste oma van mijn kinderen en mijn beste vriendin..)
Wat een kut tijd. Wat een klote ziekte en wat duurt dat wachten lang.
Ik duim voor je. Voor uitslagen waar ze iets mee kunnen en gaan doen.
Dat jij jouw meisje ziet opgroeien tot een mooie volwassen vrouw.
Kwaad mag je zijn, voor nu. Dat kan ook wel wat opluchten. Gooi alles er uit, je hebt je kracht straks hard genoeg nodig!
Lieve vrouw, zet hem op. Knallen en knocken.
🫂🙏🏻
Wat ontzettend heftig om te lezen. Ik ken je helemaal niet, maar het liefst zou ik je een dikke knuffel willen geven. Ik wens je ontzettend veel kracht toe om dit hele proces aan te gaan. Het zal vast met ups en downs gaan, maar geloof in je lichaam en vecht voor de toekomst. Voor jezelf, voor je gezin, familie en vrienden! Dikke knuffel 😘
Wat afschuwelijk! Wat moet dit enorm schrikken zijn voor jullie en ik snap heel goed dat je kwaad bent en in een emotionele rollercoaster zit. Heel veel sterkte toegewenst ❤️ ik hoop op het best mogelijke scenario voor jullie!
Wat heftig voor jou en je gezin.. dit is je grootste angst en dan overkomt het je. Ook ik wens je ongelooflijk veel sterkte n kracht toe en ik hoop dat alles goed mag komen voor jullie ❤️❤️❤️🩹
En ja, ik zou ook ontzettend kwaad zijn op de hele wereld, dat snap ik heel goed. Hopelijk kun je die kwaadheid omzetten in vechtlust. Zet 'm op sterke vrouw!!
Lieve mama,
Wat ontzettend heftig en verschrikkelijk en helaas deels herkenbaar..
Ik was 17 weken zwanger van onze tweede toen ik er achter kwam dat ik borstkanker had. Die eerste dagen was verschrikkelijk omdat ik nog niet wist welke soort en of het uitgezaaid was en of ik mijn kindje mocht houden.
Nu ruim 1,5 jaar verder ben ik (voor nu) kankervrij. Maar het waren en zijn hele zware tijden. Maar mijn grootste lichtpuntje was mijn zoontje, toen 16 maanden, nu 3 jaar oud. Hij heeft mij er doorheen geholpen door er gewoon te zijn, als blij kindje die gewoon mama zag en niet wist wat er aan de hand was. En voor hem en mijn dochtertje heb ik keihard gevochten en alle energie die ik had aan hen gegeven. En ik ben heel blij dat zij te jong zijn om het te snappen, die zorgen om mama hebben ze niet gehad gelukkig.
En de angst dat je je kindjes misschien achterlaat is echt VERSCHRIKKELIJK en hartverscheurend.. ik kan het niet mooier maken, maar ik begrijp je 😘
Wat ik wel weet is dat je als mama zooooo sterk bent dat je er alles aan zult doen om te vechten en tegelijkertijd mama te zijn. De rest van de wereld is nu even niet belangrijk. Je kunt dit! En je bent niet alleen ❤️
