Onzekere toekomst

Hi allemaal, Even een berichtje, misschien vreselijk offtopic maar ik heb geen flauw idee waar ik het anders kwijt moet. Afgelopen week zijn we door een hel gegaan. Nadat ik mijn kleine meid op bed had gelegd, heb ik een epileptische aanval gekregen waarna mijn vriend mij heeft aangetroffen. Alle toeters en bellen uit de kast en na onderzoek in het ziekenhuis blijkt dat ik een hersentumor heb waardoor dit veroorzaakt werd. Een hersentumor. Hoe dan? Mijn kleine meid schijnt het uitgeschreeuwd te hebben op het moment dat ik het bewustzijn verloor. Alsof ze merkte dat ons lijntje verbroken werd. Zelf kan ik me niks meer heugen van het hele gebeuren. Wel maakt de situatie me ontzettend bang. Bang voor de toekomst, bang hoe lang en hoe goed ik er voor m'n meisje kan zijn en of ze op zal groeien met haar mama. Dit is zo ontzettend anders dan de toekomst die ik voor ogen had en ergens ben ik zo ontzettend kwaad op de wereld. Er moet nog veel duidelijk worden en niks is zeker. Ergens heb ik goede hoop dat dit echt niet het einde hoeft te betekenen, maar het voelt zo zwaar om de moed erin te houden. Ik hoop gewoon zo ontzettend erg dat alles goed komt, dat m'n meisje hier niet teveel van mee krijgt en dat we hier als gezin bovenop komen. Zelf ben ik niet gelovig, maar mocht iemand voor ons willen duimen of bidden of misschien zelf iets soortgelijks mee hebben gemaakt, dan hoor ik dat graag 🙌 Ik moest het even van mij afschrijven, bedankt voor het lezen ♥️