Schoonouders en fietsen…

Ik zou dezelfde reactie hebben gehad, maar ik weet ook dat ik momenteel niks kan hebben van mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder heeft ook een zitje gekocht voor op de fiets en heb toevallig dit weekend duidelijk gemaakt dat ik het nog niet wil hebben, omdat hij überhaupt niet zelf blijft zitten. Ik vind dat je altijd je gevoel mag uiten en als je ergens van baalt dat dus ook mag laten weten. Zo heeft ze hem ook als 1e brood gegeven terwijl ik dat als 1e wilde doen. Klinkt misschien kinderachtig, maar wil graag zelf alle 1e keren meemaken.

Het is jouw kindje dus jij bepaald wat er gebeurd, wanneer en met wie en niemand anders, buiten de vader om, heeft daar ook maar iets van te zeggen of te vinden. Het feit dat jij een sneer krijgt omdat je iets graag zelf voor de eerste keer wilt doen zegt meer over hun dan over jou.

Je staat volledig in je recht. Bah, wat is dat toch met mensen die denken dat ze dingen met jouw kind mogen doen zonder met jou te checken als moeder. Lijkt wel schoonouders eigen.. mega irritant. Gewoon voet bij stuk houden. Je geeft grenzen aan en die moeten ze respecteren, of ze dat nou leuk vinden of niet het is jouw kind.

Ik begrijp jou helemaal! Ik zou ook heel boos zijn en vind dat zo'n dingen toch zeker eerst even besproken moeten worden! Gewoon even vragen zou zoveel frustraties en teleurstellingen kunnen voorkomen...

Ikzelf zie er helemaal geen problemen in! Zou eerder blij zijn dat ze leuke dingen met hem doen 😊 Zij zullen vast heel trots zijn om met hun kleinzoon heerlijk te kunnen gaan fietsen.

Je hebt groot gelijk!!! Al helemaal omdat hij nog niet zelfstandig in zit kan komen en dus praktisch gezien er nog helemaal niet in mag. Ik zou ook woest zijn. Tuurlijk wil je dat hij leuke dingen met je schoonouders gaat doen. Maar op eigen initiatief zulke dingen gaan doen is oprecht onbeschoft. Ouders bepalen hoe dan ook altijd alles, daarvoor heb je gezag. Ik snap je reactie heel goed, jammer dat zij je niet begrijpen. Zegt inderdaad meer over hen dan over jou!

Volgens mij speelt er meer dan alleen het fietsen hier.. wees dankbaar dat ze willen oppassen en dat ze leuke dingen met hem doen! Als hij voor het eerst zelf zou gaan zitten bij grootouders of op de opvang en niet bij mama thuis, voel je je dan ook gepasseerd? De 1e keer met mama zelf, daar moet je naar uitkijken, die blijft bijzonder.

Ik vind dat je nog netjes gereageerd hebt. Enerzijds benoemd dat t er leuk uit ziet, anderzijds je grens/gevoel uitgesproken. Dat komt vast ergens vandaan, ik krijg ook t gevoel dat dit niet de eerste keer is. Als je er naast werkt, zal je moeten accepteren dat er eerste keren zijn die je zal missen. Ik werk er ook naast, ik zou niet anders willen. Er zijn niet-geplande eerste keren zoals rollen, zitten, staan, etc. Die momenten kiest je kindje. Maar dit is een gepland eerst-keer momentje, dat had ook later gekund. Ik zou dat ook liever als eerste gedaan hebben. Side note, laatst voor t eerst gaan fietsen. Mn vriend zei ook, joh, maak er niet zo'n ding van, toch is het wel een mijlpaal hoor. De relatie met mijn ouders is ook wel eens wisselend geweest. Nu met hun eerste kleindochter is t beter dan ooit sinds de laatste jaren. Er worden opeens vastgeroeste gewoontes doorbroken. Door de dips heb ik wel geleerd om wel netjes de dingen te benoemen, maar ook zeker onder t motto "choose your battles". Ik kan meer naast me neerleggen, omdat ik wel heb geleerd dat ze niet meer te veranderen zijn. Zorg dat je het wel ergens kan ventileren. Mijn zus is hierin het beste, ook mijn vriend vindt het soms lastig, aangezien zijn gezinssysteem anders werkt... wellicht is dst bij jou ook zo. Wellicht is je vriend niet de beste gesprekspartner hierin, wegens zijn loyaliteit naar zijn ouders. Uiteraard wel erover hebben met elkaar, want gezamenlijk bepalen jullie de opvoeding van jullie kindje

Ik vind dat je nog rustig heb gereageerd. Zeker als jouw schoonvader ook nog even komt vertellen dat het niet aan jou is om te bepalen wat er met JOUW KIND gebeurd. Ik zou dan toch denk ik even een gigantische woede aanval krijgen 🤣. Nee maar ik zou het wel echt nogmaals bespreken (eerst met jouw partner). Als er niet geluisterd word naar jouw wensen dan zou er dus wat mij betreft niet meer opgepast kunnen worden. Ondanks dat de band met mijn schoonouders niet fantastisch is, hebben ze altijd geluisterd naar hoe ik het wilde toen ze oppaste op de oudste.

Fijn om meerdere meningen te horen. Ik was ook niet van plan om hier ‘zieltjes te winnen’, maar eerder nieuwsgierig of het nou zo gek is dat er niet zo blij van wordt. En dat vormt en stelt mijn referentiekader bij. Dank daarvoor! Natuurlijk kun je niet bij alle eerste keren zijn. En het is ook geweldig dat ze leuke dingen met hem doen. Hij heeft een goed plekje daar, ze passen op en ik ben blij met ze. Er zijn wel anderen die het misschien minder treffen met hun ouders en/of schoonouders. Dat heb ik ze vrijdag duidelijk proberen te maken, maar daar werd niet meer naar geluisterd. Ze nemen zeg maar niet graag dingen aan. “Er wordt wel mee gered” en daar moet ik het dan mee doen. Natuurlijk doen ze dat. En dat is ook helemaal goed, daar wordt mijn zoon alleen maar makkelijker van (denk ik). Ze hebben tenslotte zelf ook kinderen grootgebracht, maar wij doen de dingen toch weer op onze manier. Communicatie zal denk ik het probleem zijn? Dus zoals jullie noemen. Er spelen dus bij nader inzien wel meerdere dingen denk ik. Het fietsen is inmiddels het euvel niet eens meer, maar het feit dat mijn schoonvader compleet uit z’n slof is geschoten staat er nu wel behoorlijk tussenin. Akelig in ieder geval.

Ik vind dit zelf ook lastig aan het oppassen van mijn schoonmoeder. Aan de ene kant vind ik dat ze de dingen moet vragen, maar aan de andere kant denk ik, ze weet zelf heel goed wat wel en niet kan/mag. Alles vragen is dan ook zo een ding. Laatst lekker in badje geweest en een groot stuk wezen fietsen met de bakfiets. Ik vind het inderdaad super leuk dat ze dingen met hem onderneemt, maar waar de grens ligt met vragen en doen blijf ik lastig vinden😅

Hadden ze gezegd: “Goh, we hebben een fietsstoeltje gekocht, vind je het goed dat we het even gaan uitproberen?” Dan was de situatie heel anders verlopen. Maarja dan kom je weer bij het punt en dus de reden waarom ik dit topic ben gestart: is dat een normale gang van zaken of overdrijf ik daarin.

doen waar jij je goed bij voelt, en zeggen als je iets minder fijn vindt kan volgens mij nooit fout zijn…

Hier gelukkig fantastische schoonouders, maar mijn eigen moeder kan er zelf wat van. Mijn zus is boos op mij en wil het niet met mij uitpraten en mijn moeder gaat er dan maar vanuit dat ze er over moet liegen als mijn zus langs komt als zij op mijn dochter past. Ik ben blij dat mijn zus dus wel nog mijn dochter wil leren kennen, maar vind het erg jammer van mijn moeder dat ze dus er over liegt en dat ik het dus van anderen moet horen dat ze dus bij mijn dochter is geweest. Ik heb ook een aantal jaar geen contact met mijn moeder gehad om verschillende redenen. Meerdere keren geprobeerd er over te praten met mijn zus en moeder maar beide blijven bij de reactie "wat vervelend voor jou dat je dat zo ervaren hebt" waarin ze totaal geen eigenaarschap nemen in hoe ze mij gekwetst hebben terwijl ik juist enorm bewust geworden ben van hoe mijn acties hen gekwetst hebben en hiervoor mijn excuses aan heb geboden. Enfin, overal is het anders en aan het einde van de dag is het jullie kindje en bepalen jij en jouw man wat daar wel en niet mee dient te gebeuren. Ik denk wel dat je moet accepteren dat je niet in de hand hebt wat er gebeurd als jullie er niet bij zijn, maar ik denk dat get wel heel gezond is om dit te willen weten.

Ik vind niet dat je overdrijft. Natuurlijk ga je ook andere eerste keren missen zoals bijvoorbeeld een eerste stapje, maar dit zijn dingen die je kunt plannen en samen kunt doen. Ik vind het ook mega stom om te lezen dat je maar gewoon dankbaar moet zijn "want ze passen tenminste op." Heel fijn dat ze oppassen maar jij mag je hier wel over inzitten. Je hoeft niet alles te slikken omdat je schoonouders helpen, het is wel jullie kind. Neemt je dankbaarheid niet weg. M'n moeder gaat dit weekend bijvoorbeeld een middagje oppassen en had voorgesteld met ons zoontje te gaan fietsen, ze denkt dat wij dan al een stoeltje hebben. M'n vriend wil dit niet, hij wil dat wij de eerste keren met onze zoon samen gaan fietsen. Ik steun hem hierin en ik vind dat jouw man jou hierin ook wel mag steunen. Voor jou is het belangrijk en hij hoeft het niet te begrijpen maar kan wel begrip tonen.

Ik snap je gevoel. Hier was mn schoonmoeder ook met de oudste gaan fietsen voor ik dat zelf had gedaan, maar niet bewust. Ze wist dat hij zelf kon zitten en wij ook een stoeltje hadden gekocht, want daar had ik een foto van gestuurd. Maar het regende steeds, en was toevallig op haar oppasdag droog. En zij had ook een stoeltje dus ging een stukje fietsen en stuurde een foto dat ze gezellig op de fiets naar het dorp was geweest. Ik moest toen ook wel even slikken, maar heb er toen niks van gezegd omdat ik zeker wist dat het niet zo bedoeld was. Wel s avonds tegen mn vriend gezegd. En hoewel hij dat gevoel zelf helemaal niet had/ niet écht begreep was hij wel begripvol. En ik weet heus wel dat je, zeker als je ook werkt en niet 24/7 bij je kind bent, je niet alle 1e keren zelf kan doen/ erbij bent. Maar sommige dingen zijn wel leuk om eerst zelf te doen. Al moet ik zeggen dat ik dat gevoel nu met de tweed echt veeeel minder heb 😅. Het is vooral jammer dat je alleen je gevoel benoemd hebt zonder verwijt ofzo, zelfs dat het er heel leuk uit ziet. En dat de reactie van je schoonouders en vriend dan zo stom is. Ik bedoel als ze het ofwel hadden gevraagd, of hadden gezegd: oh sorry, niet bij nagedacht dat je dat de eerste keer zelf zou willen doen. Dan was het al heel anders geweest.

ik zou precies tzelfde gezegd hebben. ik vind fietsen de eerste (paar)x echt iets wat papa of mama dient te doen, ook helemaal omdat hij nog niet zelfstandig naar zit gaat. ik zou het gepast vinden als zij hadden gereageerd met iets van: sorry, dat wisten we niet. althans, dit vind ik een normale volwassen manier te antwoorden op de normale opmerking die jij hebt gemaakt. ik vind het echt buiten proportie hoe je schoonvader geeft gereageerd. hoe durft hij, het is toch jouw kind????

Ik snap je gevoel! Het is wat je voelt en dat voel je niet verkeerd. Zo jammer dat ze soms denken dat het hun eigen kind is. Laat de ouders alles als eerst mee maken maar sommige denken dat ze alles kunnen en mogen. En vooral de reactie van je schoonvader die mag wel eff normaal doen jij bent de moeder jij bepaald hoe en wat

Ik geef je 10000% gelijk want dit is geen rationele kwestie maar een gevoelskwestie. Niet dezelfde situatie maar wel vergelijkbaar: niemand mag mijn dochter eten geven wat ik en/of mijn man zelf nog niet hebben gegeven. Ik vind het superleuk en ik geniet van haar reactie of ze iets lekker of vies vindt. Ik ben me ervan bewust dat ik veel eerste dingen ga missen want ik kan niet altijd bij haar zijn maar waar ik invloed op kan hebben dan wil ik dat graag. Mijn schoonmoeder past wekelijks op en gaf haar een keer rijst en een keer druiven zonder dat ik dat zelf nog gegeven had en ik was super boos. Mijn man staat altijd achter me dus hij heeft het allebei de keren tegen haar gezegd (en zij reageerde heel fel en defensief) maar het kan me niet schelen: ze heeft zelf kinderen groot gebracht en alle eerste keren al mogen meemaken, nu is het mijn beurt. Ik ga daar dus geen consessies in doen. Oplossing is dat ik een lijst heb gemaakt met alle 50 dingen die mijn dochter al heeft gegeten en die ik blijf aanvullen: daarvan mag ze alles eten en alles wat niet op die lijst staat nog mag mijn schoonmoeder dus niet geven.

Je hebt meeeer dan gelijk! Ik heb wekelijks disscussies met ouders en schoonouders.. Als ik wat vertel over me zoontje wat hij gedaan heeft overtreffen de ouders het weer 🤮 Lijkt wel of het een wedstrijd is wie het het eerst heeft gezien.. Maja waarschijnlijk zit er nog een bom met hormonen dwars waardoor we zo reageren 😆