Tips Woede uitbarstingen 1 jaar 3 maanden

Onze eerste dochter ook zo😅 hoofd bonken op de vloer, zichzelf pijn doen.. rollen van woede. Wat betreft pijn bij anderen doen had ik heel duidelijke grenzen: bij bijten werd ik héél boos, heeft ze daarna nog maar 1x gedaan. Met 4 jaar bij de komst van de tweede.. voor de rest nooit meer. Het temperament heeft ze altijd behouden en ik wil je niet ontmoedigen maar het is echt heel zwaar. Het positieve is dat ze aan de positieve kant ook heel extreem is. Dus als het weer gezellig is, is het ook héél gezellig 😁👍🏼

Mijn kijk op dit; Je moet het eigenlijk zien als een soort kortsluiting. Ze doen dit niet om jou te pesten. Maar omdat ze overmand worden door een emotie(s) en niet weten hoe ze daar mee om moeten gaan. Ze kunnen nog niet praten en dus ook niet benoemen wat ze voelen of wat ze nodig hebben. Dit vergt geduld en tijd uitzitten. In mijn opvatting heeft boos worden op dit gedrag geen enkele zin. Consequent zijn is the key. Nee is nog steeds nee en blijft ook nee. Maar de reactie daarop laten gaan (zo veel mogelijk) en er voor je kind zijn, hem/haar leren met de emotie omgaan. Benoemen van de emotie is een mooi begin. Bijten is kut. Maar ook een van de dingen die ze kunnen doen bij de “kortsluiting”. Zeggen dat het niet mag, op een duidelijke toon, wellicht kun je een keer proberen of het werkt als je het terug doet. (Oeps, dat is absoluut niet pedagogisch! Maar vaak wel effectief.. uitzonderingen heb je altijd, zoals die van mij🤪)

Ik snap je reactie heel goed! Wanneer het lukt probeer ik op zulke momenten bij mijn dochter juist te benoemen dat ze het moeilijk heeft en ik dat snap en dat ze het ook moeilijk mag vinden. Ik knuffel en troost haar dan. Bij bijten benoem ik duidelijk dat dit niet mag en als ik eraan denk zet ik haar weg en zeg ik daarbij dat ze mij pijn doet dus ik even afstand neem. Het is ingewikkeld dit gedrag, maar ik zou iig proberen te laten zien dat je er bent voor hem. Juist ook wanneer hij het moeilijk heeft. De nee blijft nee, maar zo leer je hem hopelijk wel zijn emoties te reguleren. Succes!

Ja ja, helemaal pro emotie regulatie maar ik vind ook dat ze moeten leren van de emotie van een ander. Als je iemand bijt wordt de ander boos.

Cjg bellen kan altijd! Als je twijfelt gewoon doen. Wat is jouw reactie op het gillen en bijten? Je kindje moet gaan leren, oh wat ik ook doe, als mama nee zegt dan is het ook zo. Wat ik ook doe, dat maakt niet uit. Dat is lastig en in die periode werkt afleiden vaak het beste. Voor sommige dibgen duidelijk nee. En andere dingen proberen te voorkomen dat je weer in een nee mag niet komt.

Onze dochter heeft dit ook een tijd gedaan. Ze ging op de grond liggen, en heel hard huilen en echt boos zijn, we mochten dan ook niet bij haar komen want dan duwde ze ons weg. Wij zijn het op een gegeven moment gaan negeren, en na een minuut er bij gaan zitten op de grond. Tegen haar zeggen dat we haar snapten maar dat sommige dingen niet mogen etc etc. Maar als ze wil dat we haar troosten ze dan bij ons moest komen. Na een tijdje snapte ze dat en kwam ze zelf bij ons om zich te laten troosten. Sinds ze dat een paar keer gedaan heeft, wordt ze ook niet meer zo woedend 🤷🏼‍♀️.

Ja het is ook de vraag wat werkt voor je kind hè. Als ik boos werd ging ze huilen of lachen, maar deed het vervolgens ook zomaar weer. Dus hier werkte dat niet. 🤷🏼‍♀️

Hier ook een driftkikker. Ik laat haar lekker uitrazen. Ze moet leren dat dit niet de manier is om iets gedaan te krijgen. Ik blijf er wel bij en zeg rustig iets van "nou, vind je het echt zo erg dat <....vul in>?". Maar het antwoord blijft "nee". Bij bijten word ik heel boos en zet haar van me weg. (Dan wordt zij dus nog bozer) Als ze is uitgeraasd, neem ik haar even op schoot om te knuffelen en na te praten waarom ze nou zo boos was geworden.

Heel boos worden op een kind van nog geen 1,5 heeft totaal geen nut. Ja ze moeten leren dat dat pijn doet. Maar heel boos worden bereikt dat doel niet. Tuurlijk mag je wel duidelijk laten merken dat het pijn doet, maar zorg wel dat die reactie bewust is en niet uit emotie.

Ik denk dat dat een super oplossing is. Want gelijk troosten is ook niet per se goed. Die emotie mag er wel zijn. Het is de manier van uiten en leren herkennen waar ze mee om moeten leren gaan.

Ja ik heb geen idee, maar het werkte. Maar bij onze dochter werkt keuzes geven heel goed. Dus als ze iets pakt niet zeggen; terugleggen. Maar meer van “zal mama het daar terug leggen of ga jij dat doen?” En haar de keus geven met of ze getroost wil worden of niet heeft dus ook erg geholpen. Ze mag van mij prima boos of verdrietig zijn. En ze mag dan dus kiezen of ze bij me komt, of dat niet wil. Nu gaat ze vaak even staan huilen, ipv op de grond liggen schreeuwen gillen en gek doen, en daarna komt ze of bij me of ze gaat verder spelen 😂

Tip: lees het boek Jagen, verzamelen, opvoeden!