Uit elkaar gaan?

Herkenbaar en een erg lastige situatie. Kan je blijven tot je zoontje iets ouder is? Jaar of 4? Dan is je zoontje al redelijk zelfstandig

Ik vind dit eigenlijk ook een 'goede' optie in deze vervelende situatie. Zodra je zoon oud genoeg is om zich wat beter zelfstandig te redden, en belangrijker nog, uit te drukken, is het nog steeds erg k*t als je hem bij zn vader moet achter laten maar wel een stukje minder gevaarlijk.

Als jullie geen ruzie maken en elkaar nog kunnen luchten zou ik wachten met uit elkaar gaan. Is therapie nog iets wat jullie kunnen doen? Jullie waren 8 jaar samen voor dat jullie een kind kregen, Hoe hebben jullie het ouderschap en de rollen voor besproken?

Ik verbaas me eerlijk gezegd een beetje over de eerste reacties. Ik vind de dingen die je partner doet best ver gaan en zou echt niet in zo'n situatie verder willen of mijn kind daar alleen achter laten. Ik ben geen expert. Maar als jij kan aantonen dat je partner een ongeschikte vader is, is volgens mij wel te beperken of zelfs voorkomen dat hij een deel van voogdij krijgt. Dan moet je wel een flinke lijst echt serieuze bezwaren hebben die je ook kunt onderbouwen / bewijzen. De voorbeelden die je noemt klinken wel serieus. Overigens is een goed gesprek natuurlijk altijd beter, als je zelf nog toekomst ziet in je relatie. Weet hij hoe je er in staat? Stel je geeft echt aan dat maat vol is, staat hij dan open voor een gesprek? Wellicht is er verandering mogelijk. Sterkte!

Wat een rottige situatie en wat een achterlijk gedrag van je partner. Hij zal waarschijnlijk kopieëren war hij zelf meegemaakt heeft in zijn eigen jeugd. Ik begrijp dat het niet veilig voelt om je zoon onder zijn toezicht te laten! Ik heb in het verleden een bachelor in rechten behaald en ik kan je vertellen: voorbereiding en bewijs zijn je beste vrienden. Als je weg wil bij hem vind ik dat dat moet kunnen. Je zou juridische informatie kunnen inwinnen bij het juridisch loket of een advocaat zodat je een plan kan maken hoe je 100% gezag gaat krijgen. Jij hebt dan al je bewijsstukken en je plan klaarstaan voordat je officieel de scheiding aanvraagt. Het staat bijvoorbeeld al zwart op wit dat hij 2x onder invloed heeft autogereden. Dus dat is je eerste bewijsstuk dat hij onverantwoordelijk is als ouder. Waarschijnlijk zal je meer bewijs moeten gaan verzamelen. Dit zal tijd kosten, maar zich dubbel en dwars uitbetalen wanneer je hem daadwerkelijk de scheidingspapieren presenteert. En wie weet vindt hij het helemaal prima dat jij 100% zorgt voor jullie zoon en hij alleen in het weekend wat tijd met hem doorbrengt. Hoef je er niet eens over te vechten. Maar, zet het dan wel papier! Al stuur je een mailtje naar hem waar hij per mail akkoord op geeft, dan heb je weer genoeg bewijs mocht hij later van gedachten veranderen en naar de rechter stappen. Verder nog een pedagogische boodschap om mee af te sluiten (want ik heb de switch gemaakt naar leraar): kinderen zijn bizar loyaal aan hun ouders, hoe slecht ze ook behandeld worden, ze zullen áltijd contact willen hebben met beide ouders en dat is ook gezond op lange termijn. Ik wil je op het hart drukken je partner niet helemaal uit het leven van je zoon te bannen.

Zo gemakkelijk gaat dat niet. Ik werk met ouders en kinderen waarvan de ouders in een complexe scheiding zitten. Gezag kun je echt niet heel gemakkelijk van een ouder afnemen.

Eens

Dat is ook helemaal niet mijn intensie! Hij is en blijft de vader en mijn zoon is gek op zijn vader, dus wil hem absoluut de band met zijn vader gunnen en zou dat niet in de weg gaan staan!

Wegwezen en voogdij aanvragen

Het eerste wat ze gaan bekijken bij een scheiding, is hoe je zoon dan bij z’n vader kan zijn. Als hij 5 avonden werkt en alleen in t weekend vrij is, gaat hij echt niet alle weekenden voogdij krijgen. Dan wordt t 1 weekend in de twee weken. Maar jouw punt is volgens mij iets heel anders: de veiligheid van je zoontje. Ik kan me herinneren dat bij een scheiding en t bemiddelen etc ook gekeken wordt naar een thuis situatie. Kun je een kind een stabiel thuis bieden? Dit zijn zo’n complexe zaken dat je zelf ook moet bewijzen dat je zelf een stabiele thuissituatie hebt (en hij dus ook). Er wordt gekeken naar werk, mogelijkheden en ook achtergrond. Ze kunnen echt wel zien dat hij al 2x z’n rijbewijs kwijt is geweest bijv. Win eens advies in om je heen. Wellicht eens een afspraak maken met iemand die hierin bemiddelt gewoon voor informatie?

Ik vind iig niet dat je bij iemand moet blijven voor een ander. Als je weg wil moet dat gewoon kunnen

Ik wil me hier eigenlijk niet mee bemoeien en keur zijn gedrag echt af, maar het klinkt ook alsof hij hulp nodig heeft omdat hij destructief gedrag vertoont en geen verantwoordelijkheid neemt naar jullie kindje en misschiende geboorte wel als traumatisch heeft ervaren. Kan hij met iemand gaan praten?

Het allerbelangrijkste is dat een ouder en vaak is dat ook de moeder gelukkig is. Als je als moeder niet gelukkig bent werkt dit op je kind. Ik verbaas mij over sommige reacties. Aangezien je al in je hoofd bezig bent om weg te gaan en advies vraagt. Ga in gesprek met mensen over hoe je je relatie veilig kan verlaten. Ik snap dat je kind dol is op zijn vader en je gunt hem een vader etcetera. Maar jij hebt nu al zoveel stress als je naar je werk gaat en je je zoon bij hem achterlaat? Je geeft in je verhaal aan dat je je zoontje niet alleen met hem vertrouwd. Er zijn instanties en dergelijke die kunnen middelen. Win vrijblijvend advies, ga desnoods eerst naar de huisarts die kan ook advies geven waar je terecht kan met dit soort dingen. Zelf ben ik uit mijn relatie gestapt toen mijn dochter 6 maanden was. Het is het beste wat ik kon doen, het was niet makkelijk, maar het is me gelukt om los te breken. Ik wou in eerste instantie van alles regelen een omgangsregeling etc. Maar er is tot op de dag van vandaag niks van terecht gekomen. Want meneer zit in de slachtofferrol, neemt zn verantwoordelijkheid niet en nog veel meer. Maar ik heb er nu eindelijk vrede mee. Hij is een “Facetime vader” en ziet zn dochter hooguit 4 a 5x per jaar live. Sneu voor mn dochter, maar wel de realiteit. Wellicht verandert het in de toekomst zien we dan wel weer. Jouw gun ik ook rust en een leven met minder stress. Kies voor jezelf, je weet al wat je wil en moet doen, maar daadwerkelijk losbreken is lastig. Dus win advies in en bedenk een plan hoe je weg kan gaan