Uit elkaar gaan?

Inmiddels ben ik 10 jaar samen met de vader van mijn zoontje . Mijn zoontje is 2 jaar en een onwijs vrolijk, lief, sociaal maar ook heel gevoelig mannetje! Momenteel ben ik al ruim 1,5 jaar heel ongelukkig in mijn relatie. Mijn partner heeft grote fouten gemaakt die ik niet kan vergeten en kan nog steeds zijn verantwoordelijkheid niet nemen. Ik vind het vervelend als hij mij aan raakt en merk dat er niets meer tussen ons is. Ik ben bevallen middels een keizersnede, omdat mijn partner het allemaal erg heftig vond besloot hij de eerste 2 weken na mijn bevalling iedere avond door te brengen bij vrienden waardoor mijn familie mij kwam ondersteunen met mijn zoon. Ook heeft hij in de afgelopen 2 jaar , 2 keer gereden met alcohol op en is 2 keer zijn rijbewijs kwijt geraakt. In mijn ogen onwijs onvolwassen en onverantwoord. Een teken dat hij z’n verantwoordelijkheid niet neemt. Nu ben ik in mijn hoofd continu bezig met uit elkaar gaan. Maar het gene wat mij tegen houd is dat ik mijn zoon echt niet zonder toezicht van mij bij hem achter wil laten. Als wij uit elkaar zouden gaan zou mijn zoon uiteraard een aantal dagen in de week naar zijn vader gaan. Het probleem is dat zijn vader totaal niet op let.. Hij gaat sochtends liggen slapen op de bank terwijl mijn zoon bij het gas kan, bij de messen kan, en bij de kraan kan… Dit zijn natuurlijk nog maar “ kleine “ voorbeelden. Ook kiest hij er regelmatig voor om gewoon te gaan drinken met vrienden terwijl ik thuis zit met een ziek kind, een dikke middelvinger naar mij in mijn ogen. Ik ga sochtends met buikpijn naar mijn werk en moet hem dan regelmatig een keertje wakker bellen en checken of alles wel goed gaat. Mijn partner speelt niet met onze zoon, ligt op de bank op zijn telefoon en laat in mijn ogen ons zoontje een beetje bungelen. Reageert niet als hij papa roept om iets te laten zien en dat gaat door merg en been. Ik kom regelmatig thuis dat mijn kindje volledig overstuur is, mij vast pakt en me niet meer los laat, hij is voor mijn gevoel dan echt aan het “ bij komen “ Mijn partner werkt 5 avonden in de week, dus zijn maar 2 avonden in de week met ons gezin. Daarvoor kiest hij er voor om 1 avond in de week door te brengen met vrienden waardoor er maar 1 avond met het gezin over blijft. Hier vind ik eerlijk gezegd ook wat van … Ik heb totaal geen zin in een vecht scheiding of dergelijke ( we hebben samen een koop huis maar verder staat er niets geregistreerd ) Voor nu ben en blijf ik samen om te voorkomen dat mijn zoon alleen is bij zijn vader en ik er geen zicht op heb, al weet ik dat dit niet de juiste keus is misschien.