Verschillende mening /over bemoeizuchtige schoonmoeder

Ik voel met je mee. Allereerst respect voor de kracht die je verhaal uitstraalt. Je hebt immers best heftige dingen meegemaakt (medisch maar ook je zws en bevalling is een life event). Een goede relatie met schoonouders is helaas niet altijd vanzelfsprekend en vaak veranderen de verhoudingen enorm als er een kindje bij is gekomen. Ik heb zelf ook geen goede ervaring met m’n schoonouders helaas. Hier is ook vanalles gebeurt tot het respectloze aan toe. Want dat vind ik het, als een schoonouder de moeder van je kleinkind niet erkent en respecteert als het gaat om opvoeding en verzorging. Ik heb het contact met m’n schoonouders op een laag pitje staan sinds ik er wat van heb gezegd. Helaas ging bij hun de hele narcistische trukendoos open en heb ik besloten hier een grens te trekken. M’n partner snapt het inmiddels ook maar als hij daar is, is hij ineens alles vergeten of denkt of ziet hij het niet. Ik ga de strijd niet meer aan. Manlief mag alleen naar ze toe. Misschien dat er ooit meer waardering en respect komt. Ik steek er geen energie meer in. Ik heb dus ook geen goede tips hoe je er mee om moet gaan, behalve dat je voor jezelf en je kind moet gaan staan. Neem jezelf serieus en trek een grens en anders is de consequentie voor hun. Zoiets…

Ik begrijp het helemaal en inderdaad het is soms mega eenzaam. Zelf heb ik ook geen geweldige band met mijn schoonouders en vooral niet met mijn schoonvader. En buitenstaanders hebben het ook al eens narcistisch genoemd. Jij bent de moeder, dus jij bepaald. Samen met der vader natuurlijk. En als ze dat niet kunnen accepteren: zo min mogelijk langs gaan. Ik ga er ook zo min mogelijk heen en ze passen niet op. Ik zou letterlijk die fles weer weghalen en mijn kind weer even zelf vasthouden. Als ze dat niet accepteerd: lekker weg gaan. Maar het is vreselijk moeilijk. Sterkte. Weet dat je niet alleen bent. Voor mij is het al een verademing om te lezen dat ik niet alleen ben dus bedankt voor je topic!

Bedankt voor de reacties. Deed me goed. I am not alone. Meer mensen maken dit mee.

Vandaag update. Schoonmoeder negeerde nogmaals mijn opmerking. Ze pakte de lepel (die mijn dochter weigert, ze wil niet gevoerd worden!) Ze schept slagroom op de lepel en zonder te vragen aan ons, gaat het richting mijn dochter. Ik roep hard 'Dat wil ze niet, ze weigert de lepel'. Geen reactie. Dus ik roep harder en steeds geen reactie. Mijn man trekt de lepel uit haar hand en gooit het op tafel. Ze schrikt er van. Dus schoonzus reageert : ze mag het toch wel proberen? Mijn reactie: ze mag dingen proberen. Maar mij negeren niet! Nog steeds ben ik er boos over. En raak dat gevoel niet kwijt.

Jeetje, ik begrijp heel goed dat je hier boos over bent. Wel fijn om te lezen dat je man jouw kant koos en voor je op kwam! Ik kan je een tactische gespreks-tip geven: je kan de ‘ik wil’ boodschap proberen. Het lijkt er op dat je schoonmoeder en schoonzus in twijfel trekken of jij gelijk hebt wanneer je zegt: ‘dat wil ze niet’. Maar als jij zegt: ‘Dat wil ik niet’ is dat een heldere boodschap dat jullie, de ouders, bepalen dat ze het niet mag doen. Als het goed is zal ze je dan niet negeren. Misschien zal ze wel vragen waarom 😋 maar ik heb het idee dat je het goed kan uitleggen 😊

Lijkt wel alsof ze het express doet. Goed dat je voor jezelf opkwam en je man achter je staat. Inderdaad wat Isabelski zegt: bij jezelf blijven heb ik ook geleerd. En probeer het los te laten, je kan haar niet veranderen. Heb er zelf ook moeite mee hoor, kan er ook van wakker liggen 's nachts. Maar iemand zei dit laatst tegen mij: het is als een lekke band. Je kan er wel boos om worden, maar daar wordt die lekke band niet beter van. Overigens kan je die lekke band laten repareren maar je schoonmoeder niet. Maar de boodschap was een beetje: als je er boos over blijft heb je er zelf meer last van. En je schoonmoeder zit al lang en breed weer achter de tv of wat dan okm Maar nogmaals, ik heb er net zoveel moeite mee! Je bent niet alleen. Mijn schoonmoeder leek gister een beetje geïrriteerd dat mijn dochter der geen kusjes wilde geven. Maarja, ik verplicht haar dat niet. Ze mag ook zwaaien als ze gedag zegt.

Het klopt inderdaad. Ze wil toch proberen of ze wel gevoerd wil worden bij haar. Maar ze heeft therapie binnen het ziekenhuis en eten met lepel is dus echt een issue in ons huis. Ze eet rapley wel goed. Ik leg dit steeds uit. Maar ze wil erg met onze dochter tutten en oma dingen doen. Dus als we haar zijn, laat ik haar erg vrij. Ik zeg maar 1 ding, geen lepel.