Dit speelt al een lange tijd. Maar ik was 10 oktober 2022 uitgerekend en in augustus kwam ze al. Het was ff een pittige tijd en met hulp zijn we er gekomen. Afgelopen november een nieuwe nier gekregen en toen kon ik een maand lang mijn dochter niet vasthouden of verzorgen. Maar altijd heb ik voor ritme gezorgd en spelletjes met haar doen. Maar manlief dwingt echt eten bij onze dochter. Ze heeft nu echt afkeer van de lepel en ik rapley erin gekregen. Elke keer strijd met mijn man omdat als ik weg ben, er elke10 minuten een rijstwafel of koekje naar binnen moet. Dus dan kom ik thuis en kan ik al het eten van de grond opruimen en verdere ontploffing. Vervolgens komen we bij mijn schoonouders en eenmaal over die drempel heb ik niks meer over mijn eigen dochter te vertellen. Schoonmoeder pakt dochter bij haar kin en duwt een fles eri. Al een half jaar geef ik aan dat ze dat niet wil en oh ja, vergeten zegt ze dan. Ook probeert ze nog prakjes met de lepel. Want ja, ook die opmerking 'vergeet' ze even. Vandaag was ik alleen met de logopediste en heb mijn verhaal eindelijk kunnen doen. En zit sindsdien al te huilen. Het zit dus dieper dan ik dacht. Zoals vandaag, ben ik alleen met mijn dochter en mag echt haar moeder zijn. Ze eet, ze drinkt, ze slaapt. Alles volgens ritme. Ik heb hardop tegen mezelf gezegd 'ik doe het goed!'
Sorryvoor het lange verhaal. Moest het ff kwijt. Want het voelt zo eenzaam , dit.