Hoi allen,
Misschien een stom "probleem" maar sinds we vorige week te horen hebben gekregen dat we er weer een nichtje bij krijgen (de vierde) voel ik me een beetje verdrietig dat onze zoon de enige jongen in de familie is.
De kindjes schelen straks niet veel in leeftijd, en ik snap dat ze de eerste jaren vooral veel naast elkaar zullen spelen, meer dan MET elkaar.
Maar ik ben zo bang dat hij buiten de groep gaat vallen zodra de kindjes wat ouder worden, en op familie aangelegenheden misschien geen aansluiting meer vindt bij vier nichtjes en het onderspit gaat delven.
Probeer er nuchter over na te denken, maar ik blijf die steen op de maag voelen.
Nu zal het ook niet helpen dat het vierde meisjes heel erg enthousiast wordt ontvangen (logisch, het is ook fantastisch en een wonder!) en mijn man en ik die vreugde wat minder hebben gevoeld bij de aankondiging dat wij een zoon mochten verwelkomen.
Heeft iemand hier iets nuchters/helpends te zeggen???? 😅