Beval verhalen

(Ook al geplaatst op geboorte topic, maar hierbij nog even specifiek mijn bevalling) Donderdag ochtend om 01:45 werd ik wakker omdat mijn vliezen waren gebroken, en zijn we richting het ziekenhuis gegaan, de boys ware 33 weken precies. Hierom hebben ze me weeën remmers gegeven en een longrijpings prik. Het was de bedoeling om de jongens nog even binnen te houden, op z'n minst nog 24u tot aan de tweede longrijpings prik. Die donderdag middag zette de wëeen toch door, en zat ik al op 4 a 5cm ontsluiting. Binnen een uur zat ik op 10cm, en mocht ik persen. Mijn bevalplan was heel simpel: geen ruggenprik, en niet op m'm rug bevallen, en de rest zou ik wel zien. Uiteindelijk had ik zoveel last van de weeën (zowel buik als rug tegelijk, wat uitstraalde naar mijn benen) dat ik toch graag een ruggenprik wilde. Helaas was er toen geen plek, en ging alles zo snel dat ik het met remifentanil gedaan heb. Helaas kreeg ik bij 10cm ontsluiting helemaal geen drang om te persen, en heb ik dit maar gewoon gedaan. Dit kostte erg veel energie waardoor ik niet in staat was op mijn knieeën te persen. Ik heb het dus alsnog op mijn rug gedaan. Danny lag in hoofdligging maar wilde niet ver genoeg dalen, dus die is met een vacuum pomp gehaald, waarbij ze me ook hebben ingeknipt. Ze hebben de vliezen van Lucas daarna gebroken en hij is met 1x persen in volledige stuit geboren. Ik vond de bevalling vrij heftig, en mijn lichaam is wel helemaal op nu. Momenteel kan ik nieteens op mijn benen staan van alle inspanning en weinig slaap. De hechtingen doen pijn en mijn kuiten hebben vreselijke kramp. Maar het was het allemaal waard!

Wat een heftige bevalling, maar ook echt mega krachtig hoe je hier mee om gegaan bent. Rust goed uit, laat maar goed voor je zorgen daar! Hoop dat de kleine mannetjes het goed blijven doen.

jeetje wat mega knap van je, heel heftig en natuurlijk ben je nu kapot ❤️ Stoere mama 🥳

Wow wat een heftige bevalling inderdaad! Helemaal niet hoe je het in gedachten had wat het mentaal (naast fysiek) ook heel zwaar maakt. Gelukkig gaat alles goed met de twee jongens nu! Laat je maar goed verzorgen en bedankt om je verhaal te delen 😊

Heftig! Maar. Gefeliciteerd!!🥰 en wat een mooie namen!

Wat een lieve reacties allemaal🥰

Allemaal jongens die niet langer konden wachten 🩵 Gefeliciteerd mama's! Hopelijk gaat alles goed!🍀

Tot nu toe nog geen 1 meisje geboren hè 😊 volgens mij komen er in de september groep sowieso erg veel jongens 🙈

Gefeliciteerd allemaal lieve mama’s!! 💙💙💙

Haha klopt ja! Die meiden wachten nog eventjes😅

Hier het eerste meisje!💕 Alweer 8 dagen oud🤭 Bericht in geboorte topic: 9-8 is onze dochter en zusje geboren met 36.6 weken zwangerschap. Spontaan geboren, ging heel voorspoedig en nu alweer 8 dagen oud❤️ Na 2 dagen ziekenhuis mochten we naar huis. Ze woog 2710 gram en is 48 cm. Nu eind kraamweek alweer mooi op geboortegewicht!

Afgelopen maandag moesten wij ons om 14 uur melden in het ziekenhuis voor een inleiding. Om half drie gingen we naar de onderzoek kamer en kreeg ik een CTG en een echo. Ons mannetje was inmiddels netjes ingedaald en lag er prima bij! Vervolgens begon het inwendig onderzoek en konden ze een kleine opening voelen waardoor ze direct een ballonnetje konden plaatsen. Moet zeggen dat ik van het plaatsen weinig heb gevoeld maar het toucheren vervelender vond! Gelukkig ging het best snel en toen het ballonnetje opgeblazen was mocht ik richting mijn kamer! Hier weer direct een CTG en daarna kon het grote afwachten beginnen. Manlief is tot 17 uur gebleven en daarna naar huis gegaan omdat hij zich de volgende dag weer om 6 uur mocht melden in het zh. In het begin voelde ik vrij weinig van het ballonnetje . Ik lag lekker te kletsen met een andere dame en was ondertussen lekker actief op het forum. In de loop van de avond voelde ik wat lichte krampen en begon ik slijm te verliezen. Alles was nog prima te doen en zo zijn we de nacht ingegaan. Ik heb werkelijk geen oog dicht gedaan die nacht, de krampen gingen over in lichte voor weeën met een duidelijke ‘oploop’ en ik herkende direct weer hoe een wee hoorde te voelen 🤭 Om 5.30 ben ik gaan douchen en zag ik wat bloed lopen langs het slangetje. Snel ben ik me af gaan drogen en manlief bleek er ook alweer te zijn. Opnieuw een ctg en deze was opnieuw netjes en op wat harde buiken na nog weinig te zien. Daarna kwam de gynaecoloog om te kijken of ik al ontsluiting had en ik bleek een goede 2cm te hebben dus we mochten door naar de kraamsuite en het zou gaan beginnen! Nadat we alles verplaatst hadden ben ik op bed gaan liggen en werden mijn vliezen gebroken. Ook hier voelde ik helemaal niks van en heel rustig en beheerst voelde ik het stromen. Mijn water was helder en de gynaecoloog zei gelijk: oh ik denk eigenlijk dat je al 4 cm hebt! Mooooi dacht ik, weer 2 cm extra haha! Ze hebben een uurtje gewacht en daarna de weeën opwekkers aangezet. Een infuus had ik al vanwege mijn GBS waardoor ik elke vier uur een Antibiotica shot kreeg. De weeën begonnen langzaam te komen en ik kon ze prima opvangen en weg puffen in bed het eerste uur. Elke 15 min werd het infuus opgehoogd en werden de weeën sterker. Rond 11 uur wilde ik graag uit bed om een andere houding te proberen. Eerst ben ik gaan staan en toen gebeurde datgene waar ik het meeste bang voor was: ik bleek been en rug weeën te hebben. Nou, ik vond het direct een stuk zwaarder en de moed zakte me in de schoenen want ik moest nog wel even. De verpleegkundige kwam weer even kijken en samen namen we de pijnstilling door. Ook besloot ik het nog even op een bal te proberen waardoor manlief achter me kon zitten en tegendruk kon geven aan mijn rug (ik heb drie hernia operaties gehad en mijn onderste wervels zijn vastgezet dus mijn rug is mijn zwakke plek) Dit gaf wel enige vorm van verlichting maar mijn weeën werden ook heftiger en kwamen sneller achter elkaar. Ik voelde de tranen opkomen en dacht alleen maar, dit ga ik geen uren volhouden. Ik besloot met moeite weer terug in bed te gaan en gelukkig kwam de arts weer terug om te checken hoe het ging en om mijn ontsluiting te controleren. Ze zag dat ik het moeilijk had en vroeg wat ik graag zou willen. Ze besloot eerst te toucheren en ik bleek ‘pas’ op 5 cm te zitten. Ik keek mijn man aan en ook die zei: volg je gevoel! Ik besloot voor de ruggenprik te gaan terwijl ik ondertussen weeën wat luider aan het weg puffen was! Gelukkig kon ik met 15 min al terecht en binnen 10 min zat de naald er al in. Tegelijkertijd voelde ik de weeën nog steeds en dit merkte ze op de OK ook. Daardoor kreeg ik een dubbele dosis en toen kon ik langzaam weer iets beter ademhalen. Na nog een water ijsje te hebben gehad werden we weer opgehaald en terug gebracht. Daar aangekomen werd ik overal weer op aangesloten en kon mijn lichaam iets beter ontspannen. Nadat de katheter was ingebracht liet de VP ons weer alleen en zouden we moeten afwachten. Al snel voelde ik dat de weeën vaker kwamen en ik weer moest beginnen met weg puffen. Manlief belde toen even met zijn moeder en geschrokken keek ik hem aan: ‘Euh lief, ik heb al poep drang maar dat kan toch helemaal nog niet?’ Manlief wilde op de bel drukken maar doordat ik twijfelde zei ik dat ik nog even wilde afwachten. Echter de volgende wee kwam er al snel achteraan en toen besloten we toch maar de VP erbij te halen. Die kwam al snel en toen ze hoorde dat ik drang had om te persen belde ze ook de arts. Ik merkte dat het serieus was en voelde mijn baby naar beneden zakken. Binnen tien min kwam de arts en ik zat op 7/8 cm! Zooo, dat was ineens snel gegaan. De arts verwachte dat het nu snel zou gaan maar ze moest nog even snel langs iemand anders! Ik lag inmiddels op mijn zij met tussen mijn benen een ‘pinda’ zodat ze goed zicht hadden. Ineens ging het mega hard en lukte het amper om me in te houden. Het weg puffen ging haast niet meer en zonder dat ik het doorhad kwamen er andere dames mijn kamer binnen. Het bleken de arts en leerling te zijn die ook mijn ballon hadden geplaatst en die stiekem hadden gehoopt dat ze bij mijn bevalling mochten zijn! Ook bleef de VP van de dagdienst langer en kwam er een VP van de avonddienst bij die aanbood mooie foto’s te maken. Ik werd gelijk op mijn rug gedraaid en mocht me dus blijkbaar volledig overgeven aan mijn pers drang. Na 6 min persen stond het hoofdje en zakte mijn weeën in. Ik raakte in paniek omdat dit natuurlijk de ‘beroemde ring of fire’ was. De arts was streng maar duidelijk! Ik moest wachten op een wee en mocht NIET persen maar zuchten! Ze zei; ik weet dat deze pijn klote is en ontzettend zwaar maar als je wil dat je van onderen netjes blijft moet je blijven zuchten en dan is jullie mannetje er zometeen met twee keer persen!’ Ik heb 1,5 minuut gescholden en het leek een uur te duren maar daar kwam dan eindelijk weer een wee en zonder knip en met luid enthousiasme van alle dames in de kamer werd Djoah om 15.56 uur geboren! Wow!!!! Wat was dit snel gegaan, ik heb maar 10 min hoeven persen! Wel moest ik naderhand een kleine hechting maar verder was alles zonder kleerscheuren verlopen! 💪🏻 Ik kijk terug op een prachtige bevalling en was natuurlijk direct verliefd op ons prachtige mannetje! 💙

Wat een mooi mannetje en je hebt gewoon achter de rug 💪🏻! Klinkt pittig wel, hoe kijk je er op terug?

Dankjewel 🙏🏻! Ik kijk er echt met een goed gevoel op terug! De persfase ging zo snel en ondanks de heftige pijn toen het hoofdje stond is het verder perfect verlopen! Het ergste vond ik echt de rug/been weeën want dat kende ik totaal niet en het lukte me gewoon niet om ze op te vangen en rustig te blijven. Ik zou zo weer een bevalling met inleiding doen!

Wauw van begin tot eind heb je zo mooi omschreven. Zat er helemaal in. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoon! Nu lekker gaan bijkomen 🥰

Gefeliciteerd! De grote vraag: hoe heet ze?!

Fijn om je verhaal te lezen! Gister gehoord dat ik ook ingeleid ga worden en ook idd met balkonnetje etc.. nu ik jou verhaal lees vind ik het wel spannend maar denk ik ook bij me eigen dit moet ik kunnen 💪🏻😊 bedankt voor het delen van je verhaal en van harte gefeliciteerd met jullie knappe kleine jongen 🩵

Woensdag 16-08-2023 zijn om 16.15 uur mijn vliezen spontaan gebroken. Ik heb mijn verloskundige direct gebeld omdat ik precies 37 weken was. Ze kwam rond 18 uur kijken en had al 4cm ontsluiting (had ook direcf vanaf 16.30 uur weeen die om de 5 min al kwamen) 19.30 uur kwam ze terug omdat ik gebeld had dat ze moest komen omdat ik het gevoel kreeg dat het begon te drukken. Ik had toen al 8cm ontsluiting. Ik kreeg steeds meer persdrang maar moest dit weg puffen omdat ik nog geen volledige ontsluiting had. Dit was erg zwaar. Toen ik volledige ontsluiting had mocht ik persen maae zwakte opeens de weeen af waardoor ik maar een paar seconden kon duwen. De verloskundige zei dat we maar naar het ziekenhuis moesten gaan voor als het niet doorzette. 22.15 uur in ziekenhuis aangekomen is onze kleine man Dani geboren om 23.02 uur samen met onze verloskundige omdat alles na een autoritje weer direct op gang kwam

Dat was snel vanaf het breken van je vliezen tot aan de geboorte 🙏🏻😊 gefeliciteerd!

wowww! Dat ging lekker vlot! Gefeliciteerd ❤️❤️❤️