Conflict ouders, even hart luchte

Beste medeforummers, Ik wil even, semi anoniem, mijn hart luchten. Sinds een week zit ik in een conflict met mijn ouders. Wij waren er uitgenodigd om te eten. Ik heb een jongere zus die prematuur geboren is en een leerachterstand heeft. Zij maakte, uit het niets, een vrij nare opmerking over een nichtje van ons. Toen ik daarop reageerde met: waarom betrek je haar zomaar in beschuldigende gesprekken, dat is toch niet leuk? Ben ik door mijn moeder beschuldigd dat ik een ander zou beschermen tegenover mijn zusje. Ik ben door mijn zusje uitgescholden voor kankerhoer, de dood in gewenst en zij schold me uit omdat ik een tumor heb. Mijn moeder vond dat zij gelijk heeft en ik het maar moest slikken "want zij heeft een leerachterstand, is moeilijk lerend". Belangrijk om te benoemen dat ik zwanger ben van mijn 2e kindje. Ik ben trouwens 29, zusje 26. Ik voel me aangevallen door twee personen, waaronder mijn moeder. Er is hierin geen rekening gehouden met de aanwezigheid van mijn kindje hierbij of het feit dat ik zwanger ben. Belangrijk om te vermelden dat mijn ouders twee dagen in de week oppassen. Maar eigenlijk voelt heel het contact met hen niet meer goed. Ik wil ook niet dat mijn kindje opgroeit in zo'n omgeving. Aan de andere kant wil ik mijn ouders niet straffen met de afwezigheid van m'n kindje. Ik wil ook niet de eerste stap zetten tot goedmaken, omdat naar mijn mening zij fout zitten en mij onrecht aangedaan hebben. Ik overweeg nu om het contact te verbreken. Ik vind die stap zo groot. Maar ik vind het zo pijnlijk allemaal. Zo pijnlijk om als een soort uitschot behandeld te worden. Zo voelt het dan. Heeft iemand tips? Soortgelijke situaties? Hoe hebben jullie het opgelost met extra opvang?