Geen steun partner

Wat vervelend zeg… zou ook niet zo goed weten hoe je anders zou kunnen handelen in deze situatie. Weet dat je je echt niet aanstelt en dit niet aan jou ligt. Sterker nog, ik vind je hartstikke sterk. Dat je ondanks dat je nog aan het herstellen bent, zowel fysiek als mentaal als met die hormoon verandering, toch de moeite neemt om dingen aan te kaarten bij hem om het beter te maken. En nog zoveel aandacht en liefde voor je kindjes!! Blijf vooral op de mensen steunen bij wie dat kan, ook al vind je partner dat misschien overdreven, je moet jezelf niet gaan verliezen

Bedankt voor je reactie, doet me echt goed. Ik heb al last van me kraamtranen en hij geeft me wel het gevoel dat het aan mij ligt. Ik heb hem zovaak uitgelegd dat ik op me kwetsbaarst ben in me zwangerschap en ook na me bevalling. Maar hij houdt er gewoon geen rekening mee. Als ik ben aangesterkt moet ik echt een keuze maken want ik ga dit nooit vergeten.

Wat vervelend, ik zou eens goed met hem in gesprek gaan, misschien zit er bij hem iets dwars en ik zou ook duidelijkerr afspraken maken en ook aangeven ik kan dit nu niet kan jij dit doen of zal ik dit aan me moeder vragen bijvoorbeeld, gewoon heel duidelijk communiceren hoe moeilijk het ook is en als je hormonen wat gezakt zijn en de situatie is nog zo dan zou ik een ander soort gesprek met hem aan gaan en vragen of hij wel serieus verder wil en je er samen uit wil komen als hij dat niet wil dan weet je genoeg

Ja hij zegt dus in ruzies dat hij me irritant vind en dat ik gek ben. Dat hij niet met mij wilt zijn maar met mij is voor de kinderen. Toen hij zn excuses aanbood zei hij weer dat hij dit niet meende en het zegt om me pijn te doen. Dit zegt hij wel vaker in ruzies maar waarom zou je je vrouw pijn willen doen die niet eens een week geleden is bevallen? De eerste 3 dagen had hij zoveel respect en bewondering voor me, nu is dat alweer weg lijkt het wel. Ik ga zeker in gesprek met hem hierover

Ik lees dit als man zijnde en ik mag het misschien niet zo neer zetten, maar mijn eerste gedachte was, wat een lul. Ik liet het aan mijn vriendin lezen en die zei precies het zelfde zonder zij wist wat mijn eerste gedachte was. Hoop voor jou dat hij bij draait. Het is toch geen puber meer? Snachts lekker chillen (gamen zeker?) en jij kan het verder uitzoeken. Ik vind dit echt belachelijk

Wat vervelend dat het zo moet gaan. Kun je niet samen naar oplossingen zoeken, bijvoorbeeld 1x per week boodschappen doen in plaats van elke dag? Jullie zitten beiden natuurlijk in een rollercoaster, maar probeer met elkaar te praten op een rustige manier.

Dit doet me zo goed om dit te lezen van een man. dan weet ik al helemaal dat iemand anders er niet zo mee om zou gaan. Want soms denk ik dat alle mannen zo zijn. Ik hoop het ook hij gedraagt zich wel als een puber maar is al 31. Nee nog erger, jointjes roken en films en series kijken. Ik vind dit ook belachelijk en als ik ben hersteld ga ik echt even goed nadenken want ik voel me nu te kwetsbaar en te labiel

Ja ik probeer in oplossingen te denken, maar het gaat niet alleen om de boodschappen hij ervaart teveel druk. Ook in me zwangerschap al zei hij elke dag “ga je me weer sturen om alles te halen” “ of je gebruikt me “. Dat soort uitspraken. Ook als ik hem vroeg om het grofvuil naar buiten te zetten kreeg ik altijd een geïrriteerde reactie en dat ik hem als een hond zie die alles maar moet tillen. Het is meer dat hij me niet tegemoet wilt komen want ik hou voor mijn gevoel echt superveel rekening met hem en heb echt veel geduld. Ik ben ook vaak degene die me mond houd als hij tegen me schreeuwt omdat ik nu 2 kinderen heb. Ik kan niet meer gaan schreeuwen

Heb nu ook even je andere reacties gelezen en schrik er heel erg van hoe hij doet. Vind het zo naar voor je :( kan je misschien ook eens praten met zijn ouders? Misschien hebben zij wel invloed op hem en met hem kunnen praten. En anders even heel goed nadenken of dit wel de persoon is met wie je wilt zijn.. hoe moeilijk het ook is.

Ha Sarah, In de VS hebben ze hier een term voor: single married mothers. Je hebt al twee kinderen en die partner van jou is echt de grootst mogelijke kleuter ooit. Zijn gedrag is niet okee, is ronduit kwetsend, neerbuigend, niet helpend en vooral: schadelijk. Niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen én zelfs voor hemzelf, aangezien dit een onhoudbare situatie is en een keer gaat klappen. Natuurlijk: een gesprek is noodzakelijk en er zit hem vast wat dwars, maar dit is buitensporig en mag je echt niet pikken. Dat je je familie nodig hebt, lijkt me onvermijdelijk: je hebt daar wel steun aan en als hij de familie te veel vindt dan moet hij zelf actief worden. Jij hebt net (weer) een mens op de wereld gezet, maar dat hij elke dag (waarom) een boodschap doet is ook knap hoor 😉. Kortom: ik denk dat het je wel duidelijk is dat we jou heeel goed snappen en dat je van hem mag vragen/verwachten dat hij zich volwassen gedraagt en jou op handen gaat dragen. Geen ruimte geven voor discussie. Sterkte!

Ben hier echt even stil van. Blijft goed aan jezelf denken en zorg goed voor jezelf. Lekker je steun blijven zoeken bij je familie en focus op je herstel. Jij bent belangrijk en absoluut niet gek. Probeer sterk te blijven❤️

Lieve Sarah.. ik schrik best wel van je verhalen, dit is echt heel moeilijk voor je en ook echt niet normaal van hem. Geloof me, ik heb in mijn leven ook vaker gedacht dat alle mannen zo zijn, maar dat is écht niet zo. Je verdient zoveel meer, onthou dat goed! Blijf respectvol voor jezelf opkomen en bedenk je goed of dit het allemaal waard is. Sterkte.

Hoe hij doet is echt niet oke. Ik denk dat je dit eigenlijk zelf ook wel weet, maar dat hij je in verwarring brengt, waardoor je denkt dat je echt overdrijft. Zoals ik het lees lijkt het erg op gaslighting. Hij probeert jouw een schuldgevoel aan te praten, terwijl je alles zo goed doet. Kies echt voor jezelf en laat je familie of vrienden zo vaak langskomen als dat jij prettig vindt. Dat vindt jouw man niet leuk, maar jij bent hier jet bevallen en in deze periode gaat het gewoon even niet om hem. Laat je echt niet gek maken en niet de schuld in de schoenen schuiven!!!

Wanneer je weer je oude ik bent zou ik hem kei hard kapot laten vallen … sorry dat ik het zo hard zeg maar je verdient beter als dit om zo behandeld te worden ! Boodschappen zou hij elke dag met liefde moeten doen je hebt zijn kind 9 maanden lang gedragen en voor de rest van je leven elke dag voor zorgen !

Heel naar om te lezen. Kreeg er tranen van in mijn ogen, omdat ik momenteel hetzelfde ervaar. Al de hele dag flinke ruzie en als ik mij probeer te uiten(zit helemaal op,slot en wil gehoord worden. Zo ontspan ik kan kan ik verder met de situatie ook hem horen) is de wereld te klein, maar hij mag wel alles zeggen, voelen en delen. Ik lig ook helemaal stijf van de stress en gevoelens in een donkere kamer. Allebei staan we onder druk door bepaalde dingen (en deels ook egocentrische persoonlijkheid van hem die de laatste 2 weken weer erg actief is), maar dit kan gewoon niet. En dit 2 dagen voor de uitgerekende datum van de eerste kleine. Ik ben er heel verdrietig over.

Hoe was dit na de geboorte van je eerste? Kraamweek kan heel zwaar zijn, zijn jullie er toen wel goed uit gekomen?

Ik kan niets meer zeggen dat de dames en heren voor mij. Sending you some love 🤍

Nee hoor niet alle mannen zijn zo. Je hebt het gewoon erg slecht getroffen met zo'n figuur. En las net nog meer over hem en hij is dus nog erger dan ik dacht. Jointjes roken daar heb je het al. Die gasten zijn vaak super Lui en leven vaak in hun eigen bekrompen wereldje. Zeker ook Stoned tijdens de bevalling? Ik drink al weken niet eens omdat ik weet dat de bevalling er aan kan komen. Nou dronk ik niet eens zo heel veel of vaak ivm wisseldiensten ook, maar wil graag de bevalling nuchter mee maken en straks wordt het een ziekenhuis bevalling ipv thuis en heb ik gezopen. Ik vind het echt te debiel voor woorden dat hij je van geen kant helpt en daarbij mist hij ook nog eens alle leuke momenten met de kleine die je nooit meer terug krijgt en ze groeien al zo snel. Lekker je familie laten blijven komen. Wat vind zijn familie van zijn achterlijke egoïstische gedrag?

Ahh vervelend, en dat gedeelte pijn willen doen herken ik helaas. Mijn man kan ook echt de lelijkste dingen zeggen als hij boos is of we echt een goeie ruzie hebben. Maar ik zou op dat moment dan even weg lopen en na zo een ruzie vragen waarom hij je dan pijn wilde doen? Mijn man heeft achteraf altijd spijd en zegt dat het niet ze bedoeling was maar hij ontplofte en dit kan hij dan niet goed reguleren. Dus dat licht meer aan hem dan aan mij want hij kan niet met zijn emoties om gaan, het overvalt hem geeft hij aan. Hij is er wel mee bezig om dit te verbeteren en probeert dus irritaties eerder uit te spreken en te zorgen dat hij niet ineens zo ontloft. Misschien heeft jou van ook moeiten met zijn emoties te reguleren en is hij nu gewoon moe en heeft hij tijd nodig om aan deze nieuwe situatie te wennen

Ik lees net dat hij ook jointjes rookt en film kijkt snachts, dat zou ik sowieso niet accepteren, dit is toch geen voorbeeld voor jouw kids. Mijn man mag dan soms een ontploffing hebben maar buiten dat om is hij er gelukkig wel voor me, hij is maar elke afspraak bij de vk mee geweest en als ik hulp nodig heb dan kan die soms wat mopperen omdat hij er dan ook geen zin in heeft en tegen een burnout aan zit door de verbouwing van ons huis, maar hij doet het wel en zou niet zeggen dat hij zich voelt als een hond. Vind het idd wat andere zeggen, puber gedrag. Hij lijkt helemaal niet toe te zijn aan kinderen en moet geloof ik eerst een hoop zelf leren en hard werken aan zichzelf, wil hij dit niet, dan zou ik echt de keuze maken om bij hem weg te gaan want dit is niet houdbaar zo