Gevoel 1ste tegenover 2de kindje

Ik had de grootste roze wolk bij dochter. Uren staren, knuffelen, haar uit bed kijken, haar missen als ze op bed lag en dan hele avond foto's kijken enz. Bij nummer twee veel minder. Heb daar al eens een topic over geopend. Is denk ik combi van andere hormonen, dat ik het gevoel al ken en minder overweldigend is en het feit dat met twee gewoon heel anders is en je al een ritme hebt en ook druk bent met oudste enz. Maar niet zozeer in liefde geloof ik want ben heeel gek op zoontje ook. Ik lees wel vaker dat liefde voor kindjes langzaam kan groeien en er niet altijd patsboem hoeft te zijn. Dus dat kan ook!

Ik heb hier wel een anekdote over. Ik was 5 toen mijn zusje geboren werd, mijn moeder heeft pas recent opgebiecht dat ze mijn zusje soms zag als een soort indringer. Een raar onderbuik gevoel met ‘wat moet die hier’. Natuurlijk niet de hele tijd, maar het gevoel kwam toch op. Het veranderde uiteindelijk en de band tussen ons alle 3 is echt heel sterk, zo sterk dat mijn moeder dit gewoon kan vertellen en we er eigenlijk om moeten lachen nu achteraf ❤️

Heel fijn dat je dit deelt want ik kan dit gevoel op dit moment heel hard begrijpen. Top dat jullie nu zo hecht zijn en erom kunnen lachen!

Bedankt voor je reactie. Ja dat 'ik ken dit gevoel al' kan inderdaad ook wel een rol spelen...

Ik herken wel wat je zegt maar juist andersom gehad alleen toen hadden we nog geen ander kind erbij. Toen ik mijn eerste kreeg, dacht ik echt; is dit mijn kind? Vond haar wel mijn dochter maar mijn band moest echt groeien. Vanaf aantal maanden ging dat beter. Wat ik ermee wil zeggen is, dat het logisch is als je niet direct een band ermee voelt. Het is net als bij mensen. Geef het de tijd, iedere kind is anders en je gaat dat gevoel echt nog wel krijgen.

heel herkenbaar! Mijn oudste is 3 en mijn jongste bijna 7 maanden. Mijn dochtertje van 3 en ik zijn heel hecht vanaf haar geboorte. Ze lijkt qua uiterlijk ook wat meer op mij dan mijn jongste, misschien daarom vanaf geboorte meer herkenning? Ik moet nog steeds erg wennen aan mijn jongste dochtertje, het voelt soms alsof ze andermans kindje is. Mijn man zegt dat nu ook alles niet meer ‘nieuw en magisch’ is. We zijn ook veel makkelijker geworden als ouders. Ik hou mij eraan vast dat het vanzelf komt en groeit ♥️

Ja hoor! Wel een groot leeftijds verschil alleen. Mijn dochter is 11, met haar heb ik altijd al veel minder een klik gehad dan met onze zoon, 6 maand. Hij is zo veel aanhankelijke en knuffeliger dan dat zij was als baby. Bij haar heb ik gewoon gewerkt, bij hem moet ik er niet aan denken! Haar liet ik zo bij opa en oma's, hij is pas vorige week een half uurtje bij Oma geweest. Zij zat vaak bij papa, hij zit het liefst alleen bij mij. Het is zelfs zo erg dat min vriend de kinderwagen naar voren gericht had gezet en ik over de zeik was en hem vandaag weer terug had gezet . Ik weet ook niet waarom dit gebeurt, maar ik voel me er niet schuldig over.