Het grote borstvoeding topic

Fijn zo'n topic, laat ik dan naar losbarsten. Ik ben nogal ouderwets. Ik wil 100% borstvoeding geven. Mijn innerlijke moederlijke drang is daarin gewoon erg sterk. (Leeuwinnetje) dus ik denk door die innerlijke drang ik de natuur ook de kans geef dat ik borstvoeding kan geven. Nu is mijn zwangerschap een fysieke en mentale oorlog geweest en gelukkig nu de laatste weken een enorm stuk beter als de 6 a 7 maanden ervoor. ( baby is een gezonde hollandse welvaarts jongen die het prima doet in de buik ) Maar als ik het dan met een specialist heb over borstvoeding, wat zij zeker aanmoedigen, benoemen ze ook direct de nadelen. Ik ben een realist , wat kan dat kan en wat niet kan dat kan niet. Maar om mij dan echt op het hart te willen drukken dat het ook wel eens niet zou lukken die borstvoeding, bij voorbaat al? Ga ik slecht op. Ik begin gewoon bij plan A en dan is er altijd nog plan b t/m z als dat niet werkt. Maar gelijk al die "oeeee" scenarios erin te brengen. Ik ben geen slechte moeder als de borstvoeding niet lukt, ga me er dan ook niet schuldig over voelen. Maaar... ik ga er wel alles voor geven. Dus specialisten; laat mij lekker plan A inzetten en daar volledig voor gaan , en benadruk niet zo dat er nog een plan b t/m z achter de hand moet zijn. Want oooh het zou maar eens niet lukken. Ja met zulke uitspraken maak je een moeder juist onzeker. Ga voor positief ipv negatief ! Zo ik heb het ff van me afgezet, nog meer die dit zo ervaren of zijn mijn hormonen weer te dramatisch bezig ?

Ik denk dat het zeker goed is om er positief in te staan! Alleen is het wel goed om te beseffen dat borstvoeding geven niet iets is wat je zomaar even doet. Het is natuurlijk bij iedereen anders, maar vaak heeft echt even tijd nodig voordat het goed lukt, zonder pijn etc.. Ik denk dat de mensen om je heen je vooral willen behoeden voor een enorme tegenvaller mocht het niet gaan zoals je gedacht/gehoopt had. Maar zoals ik jouw reactie lees, weet je best dat het ook anders kan lopen en dat je dan flexibel bent. Laten we vooral gewoon hopen dat het allemaal goed gaat:)

Dit is precies hoe ik er ook naar kijk. Ik heb voor de zekerheid zo’n soort proef verpakking van nutrilon in huis staan mocht het toch niet helemaal lukken en er bijgevoed moet worden bijv maar ik wil er 100% voor gaan en vertrouwen op m’n lichaam dat ik dit kan. Ben me bewust van alles wat er niet goed kan gaan maar dat zien we wel als het zover is.

Ik heb bij mijn eerste 9 maanden fulltime gekolfd en wil nu graag live voeden maar ook regelmatig kolven (om de deur uit te kunnen met mijn oudste, een keer iets langer te slapen of een wijntje te kunnen drinken). Ik lees veel dat je pas na 4-6weken moet beginnen met kolven. Iemand ervaring met eerder starten? Zo ja, kolf je dan na na de ochtendvoeding?

Mijn eerste moest wat bijgevoed worden via een flesje, dus meteen in de kraamweek ook 1x per dag gekolfd. Ik deed dan inderdaad de ochtend voeding live en daarna kolfde ik nog wat af. Waarom wordt dit afgeraden trouwens?

Ik heb mijn eerste ‘n jaar borstvoeding gegeven. Ging er heel open in, omdat ik geen idee had of ik het zelf fijn zou vinden, maar ik vond het prachtig. De eerste dagen deed het een beetje pijn, en ja ik heb ook wel eens een tepelkloof en stuwing gehad, maar voor mij verder alleen maar voordelen. Ook geen mensen in m’n omgeving die veroordelend deden over het ‘lang’ voeden, dus misschien heb ik gewoon geluk gehad. Ik weet vanuit mijn omgeving dat het echt niet altijd zo gemakkelijk gaat als bij mij, maar een positieve instelling helpt zeker! Ik heb trouwens ook al in m’n kraamweek gekolfd, de kraamhulp wilde uitleggen hoe de kolf werkte en ik wist niet beter. Volgens mij wordt het niet perse aangeraden omdat het tot overproductie kan leiden, maar dat heb ik nooit zo gemerkt. En op deze manier kon mijn man ook al heel snel een keer een flesje geven (zoontje pakte de fles ook meteen), en dat vonden we beiden wel erg fijn.

Ik ging borstvoeding in met het idee: als A niet lukt, dan is er nog altijd plan B t/m Z. Plan A was bij mij heel intens: borstontstekingingen tijdens de zwangerschap, kloven, een dochter die geen idee had hoe te drinken terwijl de productie er meer dan genoeg was. Maar toch werd ik een leeuwin. Ik heb kunstvoeding geprobeerd op aanraden van het consultatiebureau omdat het zo'n emotionele rollercoaster was maar het voelde voor mij niet goed. Ik ben bij A gebleven omdat dat voor mij het beste voelde. Ik hoop nu weer borstvoeding te kunnen geven en kan me bijna niet voorstellen dat het moeilijker zal gaan dan bij de eerste. En ik weet dat ik veel zal doen als het niet lukt. Maar dit is echt omdat er bij borstvoeding enorm veel gevoelens en emoties komen kijken en die zijn voor iedereen anders. Dus aan alle mama's die hun kindjes gaan voeden: met de borst, door te kolven of via kunstvoeding. Youve got this!

Ik ben van plan om borstvoeding te gaan geven. Wat zijn de dingen die je hiervoor echt zou moeten aanschaffen?

Zoogcompressen en een tepelzalf raadt de kraamzorg mij aan

Mijn zoontje van maart 2022 werd een maand te vroeg geboren (ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging). Ik wilde graag borstvoeding proberen maar mijn zoontje was te zwak om te drinken en ik had weinig productie omdat mijn lichaam er ook nog niet helemaal klaar voor was. Ik heb toen full-time moeten kolven + elke keer toch mijn zoontje stimuleren aan de borst te drinken. Voeden + kolven duurde dan een uur, en twee uur later begon dan het hele riedeltje opnieuw. Het was uitputtend, maar voor mij een must want ik vond: een vrouw moet dit gewoon kunnen. Ik heb dit 3 maanden uitgehouden; op een gegeven moment kon mijn zoontje wel aan de borst drinken, maar mijn productie was door al t kolven hoger dus moest ik ook afkolven. Ik kreeg borstontstekingen en mijn zoontje kreeg spruw waar ik enorm pijn van ondervond. Toen mijn zoontje nauwelijks was aangekomen in een maand tijd, heb ik besloten om over te gaan op fles voeding. Er viel een last van mijn schouder. Ik realiseerde mij dat de borstvoeding een struggle voor mij was ipv iets moois, dat ik mij schaamde dat het mij niet lukte, het voelde als falen. Het heeft even geduurd voordat ik hoorde dat borstvoeding niet vanzelf sprekend is. Dat veel vrouwen er moeite mee hebben en dat het n beetje taboe is om dat toe te geven ofzo. Inmiddels 36 weken zwanger van de tweede. En ondanks alles wil ik het nog eens proberen. Maar nu weet ik; als het niet lukt en het is niet meer fijn, dan is het ook goed. Ik deel graag mijn verhaal omdat ik deze verhalen heb gemist tijdens mijn borstvoeding “strijd”.

Zoogcompressen is echt een must, ik heb zo vaak lekkende borsten gehad in t openbaar 😂.

Dank voor het delen! Fijn dat je uiteindelijk helemaal achter je besluit kon staan, hoop op een iets soepelere ervaring voor deze ronde voor je, maar any way: het is ok!

En een voedingsbh maakt het ook simpeler. Verder vitamine k druppels

Onze eerste zoon werd prematuur geboren met 33 weken en kon niet direct aan de borst. Ik ben toen begonnen met kolven en hij kreeg dat via de sonde toegediend. Uiteindelijk is het gelukt om hem volledig aan de borst te krijgen, eerst met een tepelhoedje, later gelukkig ook zonder. Ik heb eindeloos gekolfd en had een gigantische productie, ik heb daar dan weer liters van gedoneerd aan andere kindjes. Ik heb nog steeds melk in de vriezer liggen haha! Uiteindelijk ben ik na bijna 2,5 jaar gestopt met voeden, mijn tepels trokken het niet meer tijdens deze zwangerschap. Nu kijk ik uit naar een nieuw borstvoedingsavontuur, de vorige was echt wel heel erg pittig. Maar ik hoop dat het dit keer wat makkelijker gaat, ook omdat deze baby al langer in mijn buik zit dan de eerste. Ik ben heel benieuwd!

Redenen om later te starten met kolven is zodat je borstvoeding goed op gang komt en zodat de productie precies op maat is (echt afgesteld op wat je kindje drinkt) In mijn geval had ik direct overproductie waardoor mijn zoontje veel te veel melk binnenkreeg en hier echt last van had. Ik ben toen dus wel gaan kolven (elke ochtend kolfde ik mijn borsten helemaal leeg zodat ik daarna gewoon borstvoeding kon geven). Ik ben toen dus na 4 dagen dagelijks gaan kolven. Ik denk dus dat het heel erg afhankelijk is van hoe je eigen productie is en hoe het gaat.

Ik vond het fijn om een voedingsdoek te hebben. Ik gaf op die manier borstvoeding ook in bijzijn van anderen doordat het gewoon bedekt was.

Hier ook een grote wens om borstvoeding te gaan geven, eerste kindje dus ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan. Ik merk dat ik ook hoor bij team plan A (en meer wil ik er niet over horen). Ik ben echt niet boos op mezelf als het niet zou lukken maar ik wil niet de optie dat het niet lukt bij voorbaat al tot optie maken als je snapt wat ik bedoel. Ik ben gewoon niet zo van de mindset dat ik iets probeer. Ik ga het doen met volle overtuiging of niet 🙈. Ik merk wel dat veel mensen er een uitgesproken mening over hebben. Dingen die ik heb gehoord: - Je moet borstvoeding wel proberen hoor; - je stopt toch wel met borstvoeding als je weer gaat werken?; - Hoe lang wil je borstvoeding geven? Vind zo’n kind van een zo raar aan de tiet; - Borstvoeding is echt het allerbeste; - de fles is net zo goed, stomme borstvoeding moeder maffia’s; - Als alleenstaande mama is borstvoeding niet te doen hoor. Het zuigt je helemaal leeg. Vind het stuk voor stuk zulle nutteloze opmerkingen 😂. Ik heb nu als voorbereiding in elk geval tepelcreme, zoogcompressen en een moedermelk collector. Wil nog even informeren over de voordelen van prenataal kolven. Mag geloof ik pas vanaf week 37, maar lijkt me wel fijn om al een kleine voorraad te hebben.

Mijn zoontje is in maart 2021 geboren. Ik stond erin van: ik wil borstvoeding geven als dit lukt. (Zowel mijn moeder, schoonmoeder als zus hadden hier moeite mee met hun kinderen). Meteen aan de borst gelegd en het leek goed te gaan: het deed niet zeer, hij hapte goed aan en leek te drinken. Na 3x deed het enorm zeer en had ik het idee dat hij niet voldoende kreeg. De hele kraamweek geworsteld (houdingen, tepelhoedjes, tepelzalf etc etc etc) en lactatiekundige erbij gehad. Iederekeer aan de borst viel hij in slaap. Ik moest hem iederekeer ook wakker maken om hem voeding te geven, anders sliep hij gewoon door. Na een week stelde ze voor te kolven en het bleek dat ik amper melk aanmaakte. Ik was al supertrots als ik het eerste streepje haalde. Het kolven kostte mij een half uur en vaak heel veel pijn, dan nog de gekolfde melk in een flesje geven, daarna flesvoeding maken en geven en alles schoonmaken/uitkoken duurde bij elkaar ook een half uur - 45min.. En dan iedere 3 uur ditzelfde riedeltje.. Na 3 maanden heb ik het opgegeven en volledig flesvoeding gegeven. Wat een opluchting was dit voor mij. Ik ga het weer proberen bij deze jonge man, maar zie er wel wat tegenop. Het heeft zoveel pijn, tijd en moeite gekost, als ik er nu op terugkijk was ik bijna alleen maar met voeden bezig en was het heel frustrerend dat het niet lukte. Ik ga er vol goede moed in maar als het weer niet lukt ga ik het sneller 'opgeven'. Het zal vast heel mooi zijn, als het lukt. Als het niet lukt ook helemaal prima 👍👍

Ik had wat andere uitdagingen, maar was bij de eerste ook zo ontzettend veel bezig met de voeding. Aanleggen, kolven, voeden, bijvoeden, etc. Heb dat ontzettend lang volgehouden ( tot 6 maanden nog gekolfd, al kreeg ze vanaf 3,5 ook deels kunstvoeding) achteraf gezien misschien wel te lang. Maar dat was ook echt alleen mogelijk bij de eerste, bij de tweede was die ruimte er niet meer, dan moet je je aandacht verdelen. Gelukkig ging het bij mij bij de tweede veel makkelijker en de daaropvolgende babies telkens weer makkelijker. Bij de laatste heb ik zelfs nauwelijks gekolfd, omdat het zoveel makkelijker en sneller was om hem even aan te leggen en hij in 4 min klaar was. Dat had ik 7 jaar geleden niet mogelijk geacht 😅 Je moet inderdaad doen wat bij je past en binnen je mogelijkheden ligt. Schuldgevoel of gevoel van falen/tekortdoen is nooit een goede motivatie, maar vaak wel een drive om maar door te blijven gaan/aanmodderen 🙈

Ik had bij de eerste echt een giga productie. Als t met een keer kolven extra erbij werkt doe ik dat graag