Hoe overleef je de slapeloze nachten en de slechte dagen

Ik snap je helemaal hoor mijn kleintje is bijna 4 weken oud en ik weet niet hoe het straks zal gaan, straks wordt hij soms nog echt wakker voor een flesje en soms 2 x. Mijn dochtertje van 20 maanden wordt ook weleens wakker. Ze slaapt nu bijv s avonds echt laat dus dat maakt mij ook echt moe! Ik ben ook altijd aan het vergelijken, is dit erg dan? Want ik doe het echt niet met het idee dat de één beter is dan de ander. Ze zijn allebei heel veel waard voor mij!... verder ben ik nu fulltime aan het kolven, wat erg vermoeiend is. Ik weet het voor nu ook even niet. Ritme qua flesjes en slapen zit er bij ons ook niet helemaal in. Dit komt deels door de krampjes die mijn zoontje heeft en deels doordat hij soms echt snel honger krijgt ! Het is echt een jongen die geen geduld heeft, pff dit is ook erg stressgevend omdat hij alles bij elkaar schreeuwt. Dus ik zie het wel komende weken hoe het allemaal zal gaan!

Ik snap je totaal. Sinds deze week werkt mijn man ook weer, kleine is morgen 4 weken oud. Daarnaast heb ik nog een dochter van 5 jaar rond lopen die (gelukkig) overdag op school zit maar thuis is ze niet te hendelen op dit moment. Haar gedrag put mij echt uit en ik word er moedeloos van, zo slecht luisterend en brutaal is ze. De kleine man wilt overdag ook nergens slapen behalve op mij óf wiegend in de kinderwagen. Qua tips durf ik eigenlijk niks te zeggen, ik houd me vooral vol aan “het is een fase”…

Heel herkenbaar. Een dochter van 20 maanden en een dochter van 2 weken. Dochter van 20 maanden heeft regelmatig driftbuien. Zijn normaal al pittig maar nu met de opgebroken nachten word ik er helemaal gek van. Ik houd me in de nacht voornamelijk bezig met de baby zodat mijn man genoeg energie heeft om overdag bezig te gaan met onze oudste maar ze hangt eigenlijk veel aan mij dus dat is niet zo ideaal. Komende week gaat hij weer werken, ik zie nogal op tegen de dagen dat ik voor beiden moet zorgen in mijn eentje. Hoe verdelen jullie de nachten?

Hier ook een baby van bijna een maand en een dreumes van bijna 2 jaar. Mijn partner is nu nog vrij, dus die zorgt nu vooral voor de oudste en ik ivm de borstvoeding voor de baby. Vind met name het aandacht verdelen moeilijk. Voel mij snel schuldig tov de oudste. Zie er ook wel tegenop als straks mijn partner weer aan het werk is.

Poeh ik vind het ook heel pittig! Dochter van 13 maanden en dochter van 1 maand nu. Er zit nog niet echt ritme in haar flessen en slaapjes overdag. Deze week is mijn man weer aan het werk gegaan, hij werkt tot laat waardoor ik allebei de kinderen naar bed moet brengen in mijn eentje. In de avonden komt mijn moeder of schoonmoeder helpen, zodat ik even rustig de tijd heb om het avondritueel met de dreumes te doen als mij man er niet is, maar dit kan natuurlijk ook niet voor eeuwig.. De oudste is over het algemeen heel lief en kan goed alleen spelen, maar ik merk nu dat ze het moeilijk vind mijn aandacht te delen. Ze ging vandaag bijvoorbeeld huilen toen ik de fles aan de jongste ging geven en toen ik haar vanmorgen even van boven ging ophalen en haar beneden liet. Jongste slaapt niet zo makkelijk in met al het geluid van de dreumes, dus heb haar veel in de draagzak gehad. De nachten gaan nog erg wisselend. De oudste slaapt wel altijd door. De baby is soms ieder uur wakker en soms maakt ze een ruk van 4 uur, maar meestal komt ze iedere 2,5-3 uur. Omdat ik flesvoeding geef kunnen we het wel verdelen. Mijn man blijft op tot 2:00 en ik ga om 21:30 naar bed en neem de shift om 2:00 over. Zo kunnen we allebei een paar uur achter elkaar slapen met oordoppen in.

Oh wat herken ik je onzekerheid! Ook steeds de vraag; hoe zat dat ook al weer? Hoe deden we dat bij de oudste? Hier helpt het om de verwachtingen laag te houden. Ik spreek een doel met mezelf af en verder verwacht ik niks. Vandaag was het de baby in bad doen. Gelukt dus ik heb een goede dag! Sommige dagen is de mantra: hebben we allemaal gegeten? Zijn we allemaal happy? Zit het dak er nog op? Ja? Prima dagje. Zitten we dan alle drie ongewassen in onze pyjama tv te kijken, oké! 🤣

Bij 6 weken beginnen ze toch ook pas net een ritme te krijgen 🙈 Ik heb het idee dat mijn herinneringen van bij de oudste niet helemaal kloppen. Dat ik het gevoel heb dat er toen sneller een ritme was, maar dat dat eigenlijk helemaal niet zo is. Toen ik terug ging kijken in het baby boek heeft het bij haar ook bijna 2 maanden geduurd 😅 Ik sluit me aan bij Loena123, het is een fase. Nog even een paar weken volhouden, en dan schiet ik zo lang overdag maar wortel op de bank zodat de kleine kan slapen 😂

Heel herkenbaar, de oudste van bijna 3 was altijd zo'n braaf kindje en nu met de komt van de kleine is hij ineens heel rebels. Dit breekt mn mijn man heel erg op. Hij voelt alsof hij alleen maar in de zorg modus zit en 0 ruimte heeft om te ontladen. Dat hij alleen maar streng tegen de oudste aan het doen is. Ik heb mn de zorg voor de jongste momenteel. Daar voel ik me dan weer schuldig over naar de oudste, maar ik mag nog niet teveel doen ivm een keizersnede.

Ik doe alle voedingen in de nacht, mijn man slaapt ongezellig in het logeerbed zodat hij de oudste kan doen. Op de dagen dat bij werkt gaat ze heel fijn 2 dagen naar de opvang (ik doe echt zo weinig mogelijk die dagen) en 2 dagen heb ik ze allebei alleen. Nu de jongste 7 weken is begint het iets makkelijker te worden. Maar mijn life saver in de afgelopen weken is proberen iedereen voor het slaapje van de oudste te hebben laten eten. Dan heb ik een tevreden baby die makkelijker mee gaat of neergelegd kan worden als de oudste in bed moet. En daarna gaan we ook naar bed. Soms lukt het niet met de baby om te slapen maar dan heb ik wel even gerust. Na een hoop al getobd te hebben kan ik echt zeggen dat het meestal beter gaat. Als je familie in de buurt hebt wonen is het moment van lunchen en daarna iedereen naar bed het moment om even een uurtje hulp te vragen. Dat geeft zoveel rust!

En ja soms lopen we nog even in ons pyjama omdat ik dan kan voeden, of gaat de tv even aan, of is het huis ontploft maar ga ik toch mee naar bed. Logisch dat de eerste eigenlijk anders is bedacht ik me van de week. Toen hadden we de hele dag de tijd om te knuffelen en om elkaar uit te zoeken. Nu is die tijd er echt minder en leg je ze noodgedwongen toch soms eerder weg. Ik denk ook dat je moeilijke dingen van deze tijd van de eerste vergeet.

De oudste is 20 maanden, de jongste 3,5 week. Mijn vriend is sinds deze week weer aan het werk. Wat mij tot nu toe helpt: - Mild zijn naar jezelf. De lat mag omlaag. De TV stond hier voorheen zelden aan, maar als ik nu in mijn eentje ga voeden met een dreumes in de buurt gaat dat heel veel gemakkelijker met een aflevering van Sesamstraat aan 😬 - naar buiten gaan! Ik vind het veel zwaarder om de hele dag met twee kinderen binnen te zitten dan om op pad te gaan. Het is eventjes een hoop werk om de juiste timing te vinden en iedereen gereed te hebben, maar eenmaal buiten voelen we ons alledrie ontspannen. Gewoon heel simpel even naar de supermarkt wandelen of even in de speeltuin zitten.

Oh wat voel ik je… Wij hebben ons eerste kindje gekregen dus ik kan me voorstellen met nog een peuter erbij dat het heel pittig kan zijn omdat je daar ook de zorg voor hebt. Ons kindje heeft bij de fles soms zo’n gevecht met zichzelf (drinken, toch buikpijn, poepen, kokhalzen, boertje, toch weer honger). Soms zijn we zo’n 1uur tot 1,5 uur met een voeding bezig en zijn we zo aan het zoeken waar ze nu last van heeft. Ook ik merk dat ik het frustrerend vind en zeker als ik haar ritme toch een beetje probeer te forceren (idd wakker maken, overdag niet langer dan 4 u slapen want dat hebben we liever snachts, voedingen rekken enz) dan vind ik het nog frustrerender als het niet lukt. Ook krijg ik van schoonouders enz continue te horen dat dit erbij hoort. Yes I know, maar dan mag het nog wel lastig zijn. Mijn ouders zijn daar gelukkig heel begripvol in. Maar toch denk ik dat het inderdaad fijn is om als mama’s onderling soms te horen dat je niet alleen die gevoelens ervaart. Soms mis ik dat wel een beetje… we willen het zo perfect doen en de gevoelens van “waahhhh stop nu is met huilen ik weet het niet meer!!” wil je het liefst niet voelen naar je kindje toe …

Lieve mama’s allemaal, Wat een reactie. Eerlijk gezegd had ik niet gedacht zoveel herkenning te hebben. Hoe zwaar het ook is, toch voelt het aan de ene kant fijn om niet alleen te zijn en dat ik niet de enigste ben die het soms ook even niet meer weet. Het is zwaar! En dat mag gezegd worden. En de tips die ik hier krijg ga ik zeker proberen toe te passen. Vooral het stukje naar buiten gaan met kinderen enzo ga ik proberen te doen. Misschien dat ik me ook veel ontspannender voel dan! Nog paar maanden en dan word het hopelijk wat makkelijker 🍀.

Wat de nachten betreft: die doe ik alleen. Gezien ik borstvoeding geef ben ik toch voor elke voeding wakker dus dan verschoon ik ook meteen. De avonden en begin van de nacht verlopen nog onrustig ivm clusteren en krampjes dus ik kan helaas pas laat gaan slapen. Mijn vriend slaapt heel vast dus die merkt er niks van. Hij staat elke ochtend met onze dreumes op. Zo mogelijk slaap ik ‘s ochtends uit, tot de volgende voeding. Het is niet zo gezellig maar op die manier komen we allebei aan toch zo veel mogelijk slaap. Op de dagen dat de oudste naar het kdv gaat brengt mijn vriend haar weg. Ik hoef dus alleen vroeg op als ik beide kinderen thuis heb.

Heel herkenbaar! Hier een zoontje van 2,5 en een van 3 weken. De oudste is altijd een heel makkelijk kind geweest, luisterde perfect, nooit huilen en moeilijk en sliep altijd door, al vanaf 4 maanden. 2 weken voor de bevalling belandde hij in een sprong en vond de peuterpuberteit zijn weg naar hem helaas.. sindsdien is alles NEE, luistert hij amper meer en de hele kraamweek is hij 2x per nacht eruit geweest en waren we steeds een dik uur bezig hem weer in bed te krijgen .... lekkere timing (wss icm de verandering in huis). Sinds een paar dagen slaapt hij weer door, maar komt wel rond 6:00 al onze kamer binnen. Ondanks wij altijd stellig zeiden hem nooit in ons bed te doen, laten we hem dan wel tussen ons in. De jongste komt iedere 3 uur en we zijn vaak een uur tot 1,5u bezig. Ik kolf en mn vriend heeft hem dan de fles. We zijn dus iederekeer samen bezig en hebben tussen de voedingen zon 1,5u slaap.. vaak komt de oudste als we net klaar zijn 😩 Tot nu toe lieten wij elkaar om de dag uitslapen, dus als de oudste wakker werd. Om nog even bij te tanken. Vaak sliep ik ook met de oudste mee. Maaaar mijn vriend gaat vanaf deze week weer werken, wel alleen de dagen dat de oudste naar de opvang/oma is (3 dagen per week). Voordeel van ZZPer😜 en woon in België dus in november gaat de oudste al naar school.. Is zeker pittig en mijn geheugen heeft ook al het 'negatieve' van de eerste gewist 🤣 We kunnen dit!!!

Oja, en hoezo vonden we onszelf zo druk met de eerste 😳 🤣🤣🤣

Dit klinkt als hoe het bij ons gaat, inclusief leeftijden en niet slapen van de oudste. Mijn man gaat ook weer aan t werk en ik trek de dagen alleen met 2 nog niet dus huur nu voor 3u per dag een oppas in die de peuter meesleurt naar de speeltuin en laat uitrazen🙈

Hier ook n dochter van 2jr (aug'21), en een newborn van morgen 5 weken. Het is allemaal niet simpel, maar dat had je vast ook bedacht voor je aan de tweede begon, alleen wellicht misschien niet zo in de mate wat je meemaakt. Mn oudste dochter was heeel lastig de eerste 3a4 mnd. Wilde alleen op ons liggen 24 u per dag, zodra je dr neerlegde begon ze te huilen. En als ze sliep dan werd ze wel wakker. Onze bby is hier gelukkig wat makkelijker in, maar huilt best vaak, vooral door krampjes denk ik, en t poepen gaat moeizaam, dus daar wellicht ook last van. Er zit hier ook totaal geen ritme in, t slapen en voeden zijn altijd andere tijdstippen. Voornamelijk de ochtenden slaapt ze bijna niet, waardoor ze dus ook weer oververmoeid is. Ik heb geluk dat mn oudste dochter 3 en halve dag naar de opvang gaat, waardoor de kleine nog iets van rust heeft. De oudste is erg aanwezig, altijd druk in de weer, en t woord rustig bestaat in haar leven niet. Dus ja als ze thuis is slaapt de bby totaal niet, veel te veel prikkels, maar omdat bby wakker is en dan vaker huilt, doet oudste dochter ook weer dr middagdutje niet, waardoor ze ook lastig gaat worden. Jaa heel leuk allemaal. Als ik toch t eerste jaar vooruit kon spoelen; graaaag ! Naja we weten dat er betere tijden aankomen, en dat ze straks hopelijk t goed met elkaar kunnen vinden en gezellig samen spelen.

Even klagen hoor: waarom regent het nou zo verschrikkelijk hard… we willen naar buiten 😩 (Buituhh buituhh roept de dreumes ondertussen).

Ik klaag mee. Word zo deprimerend van het weer 🥲.