Hoevaak is jullie partner weg voor vrienden/ leuke activiteiten?

Ik heb jouw stukje even voorgelezen aan mijn man, die tot een conclusie kwam die ik qua woordkeuze beter niet kan herhalen op dit forum 😂 In plaats van je vriend te beperken zou ik het misschien proberen om te draaien. Heeft hij zijn motor rijles op zondag, dan kan jij op zaterdagmiddag best 2 uurtjes voor jezelf opeisen. Als jij dan wil slapen, kan hij de kinderen even ergens mee naartoe nemen. En als jij wat leuks wil doen, kan hij mooi thuis blijven met de kinderen. 2 uurtjes kan je ook tussen 2 voedingen door plannen. En sorry maar als je man weg zou gaan terwijl zijn vrouw en kinderen ziek thuis zijn.. dan moet hij zich toch echt even achter de oren krabben en zijn prioriteiten scherpstellen. Dat vind ik wel erg treurig. Veel sterkte in ieder geval ❤️ Hopelijk wordt het snel wat rustiger voor je.

Mannen.... soms.... op de een of andere manier bestaat dat begrip soms niet dat je de eerste tijd gewoon samen wil zijn... hun leven lijkt door te gaan terwijl jij voor je kinderen zorgt... het is net zoiets als de mannengriep ben ik bang haha... nee maar, ik vind niet dat je overdrijft. Hier is t net zo. Beebs is 2 weken maar mn ventje leeft t zelfde als voor de beebs... hij doet zn best denk ik dan maar 🤷‍♀️

Zijn vriend vond het heel gek dat hij niet kwam vandaag met als reden dat ik en de kids ziek zijn. En weg moet de oudste dat kan inderdaad maar vaak willen we met het gezin wat doen op zaterdag. Misschien moet ik in het weekend wat meer tijd voor mijzelf opeisen al ben ik zo moe dat ik mijn vermoeidheid niet kwijt ben met een paar uurtjes extra slaap

Je overdrijft echt niet. Kinderen doe je samen. Wij hebben dochter 1 maand oud en zoontje 3,5. Mijn vriend heeft 8 weken verlof en is vooral veel met ons zoontje op pad if thuis en zorgt voor het huishouden. Ik ben ook nog avonden en ook snachts en overdag druk met onze dochter en de borstvoeding.

Amai ik zou echt niet gelukkig zijn. Mijn man gaat 3x per week 3 uur gaan klimmen. Voor de rest zijn het dingen die we samen doen. Ik moest hem zelf motiveren om het huis uit te gaan in het begin. We proberen alles echt fifty fifty te verdelen op de dagen dat hij niet moet werken. Aangezien ik borstvoeding geef is dat niet echt haalbaar en doe ik het merendeel van de nachten maar hij stelt zelf regelmatig voor dat hij een flesje zou geven wat ik tot nu toe probeer te vermijden. Ik ga mijn man even gaan knuffelen en bedanken.

Mijn vriend gaat niet weg naar vrienden, maar ging na geboorteverlof "gewoon" weer werken..... terwijl hij aanvullende geboorteverlof kon opnemen. Deze neemt hij op op dinsdag en donderdag. De rest van de week ben ik dus eigenlijk alleen. Wel heb ik m'n ma gevraagd te helpen, aangezien ik via keizersnede ben bevallen..... en niet veel kon en mocht doen. (Hij moest r van mij betalen, want zij offert ook haar vrije tijd op en helpt in huishouden) Ook ging hij dag voor bevalling naar zn ma, want die moest volgens mij voor uitslag onderzoek naar ziekenhuis. Ik was op van de zenuwen, maar hij liet me gewoon alleen achter. Ook in kraamweek, toen vk kwam, ging ie wèèr naar zn ma. Ik zat met 3 kids alleen met kraamhulp. (Gelukkig. En m'n oudste 2 zijn wel al heel zelfstandig, maar toch) Daarna ging ie 1 a 2 keer per week naar zn ma toe en ik zat dan alleen met een huilende baby, dus kon niks voor mezelf doen...... De avonden slaapt hij vaak snel en vroeg en ik mag voor de baby zorgen die nu 5,5 weken is. Vandaag ook, baby heeft gedronken (bv) hij nam baby over en baby huilt. Hij doet er niet veel mee alleen "wiegen" maar kijkt verder alleen tv. Na ong 10 min vraag ik: moet ik het doen? Hij: ja graag, miss krijg jij r wel stil. Nog geen 5 min later, slaapt hij en ben ik 1,5 a 2 uur met baby bezig, die nu eindelijk even slaapt. Ik snap je frustratie dus enorm goed..... ook al gaat ie niet naar vrienden Hem alleen laten met baby lukt mij niet, door m'n ex. Die kon dat niet en ging ook wel s wat fout, dus nee, ik neem r liever mee..... Maar zou soms ook wel ff willen slapen, dat hij even met r bezig is. Verder doe ik ook alles weer in huis, behalve de kattenbak en dweilen. Ik wens je iig sterkte en ook dit gaat voorbij..... Knuffels van een andere "moeie" mama

Mijn man gaat nooit weg eigenlijk, misschien dat hij morgen een paar uur naar een verjaardag gaat maar als het gaat dan ga ik ook mee met de kleine. We hebben hier geen afspraken over gemaakt, mijn man is gewoon graag bij ons en zorgt graag. Ik zou denk ik een limiet afspreken aan avonden dat hij van huis is. Wat misschien streng klinkt maar als je een afspraak hebt met elkaar hoef je er geen ruzie meer over te maken. En misschien voor jezelf ook vrije uren inplannen, alleen al een paar uur niet hoeven te zorgen kan al een boel lucht geven. Heb je niet ook een enorme behoefte om motor te gaan rijden toevallig? ;)

Ik zou echt proberen dingen voor jezelf te plannen. Dan zeg je van oowja schat morgen ga ik trouwens een paar uurtjes de deur uit. Jij let wel even op de kinderen toch? Gelijke monniken... Het zou namelijk heel erg hypocriet van hem zijn als hij jou dat niet laat doen terwijl hij zelf wel steeds weggaat. Als mijn partner dit zou doen, zou ik dat echt niet accepteren.

Wat ik pas sinds een tijdje begrijp is dat verschillende mensen ook verschillende dingen nodig hebben waar zij van 'opladen'. Voor de een is dit even weg gaan en de ander wil juist even alleen thuis zijn. Mijn man gaat altijd op donderdag avond voetballen en daarna blijven ze nog even hangen en drinken ze wat. Meestal is hij ergens tussen 23 en 24.00 thuis ofzo. Ik ben dan met onze 2 kindjes thuis en dit is soms best heel pittig. Eerder kon ik dan wel eens denken.. jemig hij kan daar lekker chillen en ik zit hier met t zweet in m'n.. Maar nu vind ik het juist fijn om voor hem te doen, ik heb het dan soms even heel druk maar daardoor kan hij even opladen. Dat heeft ieder mens nodig. Als ik zo'n moment nodig heb krijg ik dat ook. Wel stuurt hij nu vaam na het voetbal even een apje en peilt hoe het thuis is en of hij nog even rustig een biertje kan doen of dat het thuis een drama is en ik het fijn vind als hij al komt. Verder probeer ik het volgende te bedenken. Als mijn man zegt dat hij moe is ben ik vaak snel geneigd te denken/zeggen.. nou je slaapt anders een stuk meer dan mij want ik was om 5u al wakker.. En zo ook met andere dingen. Maar het is opzich natuurlijk geen wedstrijd wie meer moe is. Het gaat er niet om wie meer moe is. Ondanks dat hij beter slaapt dan ik mag hij nog wel moe zijn. Als jij het te veel vind dan is het dus voor jou te veel... maakt niet zoveel uit wat je man ervan vind. Ik zag laatst een stukje dat het niet altijd 50/50 kan zijn.. soms heeft de een maar 30% te geven en kan de ander wel aanvullen tot 100%. Soms heb je allebei maar 20% en dan moet je bedenken hoe je het toch samen voor elkaar krijgt.. Nouja misschien heel random alles wat ik zeg.. maar dit zijn mijn inzichten van de laatste tijd

Mooi geschreven en sluit me er bij aan! Vooral het stukje over meer moe is wel echt herkenbaar

Nee hoor het is vooral herkenbaar. Mijn man kan echt slecht tegen weinig slaap en slaapt dus al 7 weken op zolder. Niet perse gezellig maar maakt het voor ons wel meer haalbaar om tot samen 100 procent te komen. Hij volleybalt dus is daarmee 3 avonden per week op pad. Wel gaat hij door de weeks pas weg als hij de oudste op bed gebracht heeft. Tja en soms is hij ook in het weekend naar vrienden maar dit gat altijd in overleg. Vaak geef ik aan dat ik liever heb dat hij na de avond spits pas gaat en dat snapt hij goed. Ook ik heb niet echt een zorgzame man en met de baby voelt hij zich al snel ongemakkelijk. Maar hoe moeilijk ook doe ik het soms bewust dat hij alleen is met 2 kleintjes. Dit laat hem even beseffen hoe druk/pittig het is en dat scheelt zoveel gesprekken😂 en ja dan zit ik wel eens op hete kolen boven in bed maar het helpt wel

Ik herken het heel erg. Ik heb een dochter van 22 maand en onze kleine is nu 2.5 week oud. Hij heeft een bedrijfsuitje gehad en nog 1 op de planning. En wil van alles doen terwijl ik nog niet eens een keer heb kunnen dweilen. Nu heb ik een man met gebruiksaanwijzing, dat wist ik toen ik met hem trouwde.. en gelukkig slapen we hier redelijk goed waardoor ik de energie heb om steeds mijn grenzen aan te geven. Maar het is idd erg lastig. Om voor mezelf de dagen gemakkelijker te maken (en omdat mijn dochter niet goed groeit) ben ik bijna fulltime aan het kolven nu, dat is voor mij een enorme verademing! Misschien zou je snachts een x kunnen kolven dat hij de nachtvoeding overneemt dat je eerst even wat energie terug krijgt! En hij misschien wat kwijt is en beter begrijpt wat jij elke nacht doet, dat helpt hier.. Weet iig dat je niet zeurt of je aanstelt!! Probeer met hem te blijven communiceren! Je moet jezelf niet vergeten!!

Zelden, soms een bedrijfsuitje en soms naar vrienden. Maar hij is altijd op tijd thuis!

Oh lieve mama, ik zou dit ook echt niet leuk vinden. Ik vind je zeker niet onredelijk; je leeft samen, hebt samen kinderen en zou samen de zorg willen dragen. Natuurlijk wil iedereen ook een momentje van vertier en ontspanning, en de vorm waarin dat wordt gegoten is voor iedereen verschillend, maar het zou fijn zijn als die momenten en het zorgen voor het gezin allemaal wat meer in balans is/voelt. Ik ben gezegend met een zorgzame huismus als partner en ik moet hem juist aansporen om eens de deur uit te gaan en om z’n momenten van ontspanning te pakken. Dat is weer echt een ander uiterste dus, maar wel eentje die echt ‘in dienst’ staat van het gezin. En ik denk dat dat de sleutel tot succes is; je bij alles afvragen of het het beste is voor het gezin (wat jullie sámen hebben gesticht) als geheel. Ook individuele uitjes kunnen daar prima onder vallen (zelfzorg), maar het moet allemaal wel een beetje in balans zijn.

Wat fijn om te lezen. Ja en voor de komst van de baby kon dat ook allemaal. Maar de eerste paar maanden zijn gewoon zwaar. Als straks alles beter loopt zal er meer vrijheid zijn.

Hier een man die voor het werk (eigen bedrijf) na 2 weken thuis wel weer veel weg is. Maar alles voor het werk snap ik en vind ik prima. Als ik het even niet trek geef ik dat aan en probeert hij een keer niet de avond in te plannen bijvoorbeeld. Of wat om te zetten. Daarbuiten om met vrienden wat doen vind ik prima zo lang ik het trek. Anders geef ik ook aan dat dat gewoon niet gaat. Dat ik te moe ben en het even te veel is. Daar houdt hij dan ook wel rekening mee. Dit is ons 2e kindje en merk dat hij er nu veel meer rekening mee houdt dan bij de eerste. Duurt soms even voor ze het doorhebben🙈 wel is hij iemand die erg sociaal is en graag, al is het maar een uurtje, even gaat buurten bij de overburen of vrienden dorpje verderop. Proberen zoveel mogelijk samen te doen. En anders doet hij dit af en toe. Bijvoorbeeld de dag dat m’n oudste oppas heeft gehad en ik dus eventjes heb kunnen bijslapen overdag. Scheelt ook wel dat waar hij dan vaak heen gaat zelf ook kinderen hebben. Dus als ik bel dat de kleine al tijd overstuur is en ik ontzettend moe ben. Dan rond die af en komt naar huis. Maar zijn ook avondje dat die vrienden gaat helpen met een nieuw huis opknappen. En dan weet ik dat ze doorgaan tot uurtje of 10 en hij niet voor 11 thuis is. Is soms even pittig. Maar dit is dan ook niet meer dan 2-3 avonden per week. Zaterdag is bij ons ook gewoon een werkdag. Dus enkel zondag hebben we samen. Dat proberen we dan ook wel beetje voor ons samen te houden. Als jij het niet vol houdt en dit aangeeft. Vind ik dat hij er op z’n minst met je in gesprek over moet gaan hoe jullie hier een balans in kunnen vinden. Of bijvoorbeeld de dag erna even de avond overneemt ofzo. Neem ook mee in het gesprek. Dat het niet altijd zo zal zijn. Dat er steeds meer ritme komt en tijd voor jou om te slapen in de nacht. En dat hij dan dus ook weer meer naar vrienden kan. Maar dat je deze periode even je man nodig hebt als steun. En al doet hij niks thuis. Het feit dat hij er is, steunt jou om door deze periode te gaan.