2 kinderen overweldigend

Pff ik herken het wel. De baby laat zich wel makkelijk wegleggen in de box, maar zodra ik hem even ga voeden of wat aandacht geef, gaat mijn oudste heel vervelend doen. Zoals kleine blokjes in zijn mond stoppen, op de rand van de bank zitten etc. Terwijl hij dit nooit deed. Allemaal ‘gevaarlijke’ dingen. En ik ben echt de he-le dag bezig, heb geen 5 minuten om even te zitten😅🥲

Het wordt makkelijker! Ik kan me zo goed herinneren bij de tweede hoe ik in paniek was, de eerste dag dat mijn man weer ging werken😅. Zeker die eerste weken heeft Netflix overuren gedraaid. Zolang t voor iedereen maar gezellig bleef. Nog even en de kleine krijgt wat meer regelmaat. Dan weet je wat beter wanneer je je oudste aandacht kan geven. En soms is t gewoon multi-multitasken😅. Hier hebben we uiteindelijk die derde wel aangedurfd. Tis weer even aanpoten nu ze nog zo klein is, maar de paniek die ik toen had, heb ik deze keer niet ervaren. Je weet dat je t kan en dat die hele intensieve fase ook een keer overgaat. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. De lat mag echt wat lager nu. Wij hebben hier nu bijv pakjes drinken in de koelkast die de kids zelf mogen pakken. Scheelt mij weer gedoe met bekers en inschenken enz. Zal met een tweejarige lastiger zijn, maar misschien zijn er andere dingen waarmee je het jezelf makkelijker kunt maken?

Dochtertje van 4weken en eentje van bijna 17maand hier. De eerste 2weken was een hel dan ging ze inderdaad ook van de zetel springen en op randje gaan bengelen en gevaarlijke stoten uithalen voor aandacht wanneer ik haar zusje aan het voeden was. Ondertussen is onze jongste 4 weken en sinds een dag of 2 is onze oudste terug zichzelf grotendeels en zijn de stoute dingen zo goed als voorbij. Wel heeft ze een baby Born pop en wanneer ik ga voeden vraag ik haar waar haar popje is dat haar popje ook dorst heeft of vraag ik haar zelf van haar waterbeker te gaan drinken en lijd ik haar zo af. Of als ze erbij wilt lekker erbij laten komen liggen. Nu is ze vandaag al heel de dag haar zusje een tut aan het proberen geven (zusje slaapt grotendeels zonder tut krijgt enkel een tutje als ze te onrustig is). Wij hebben geprobeerd elke keer het gedrag om te zetten naar iets anders dus niet neen zeggen en boos worden ofzo maar gewoon haar iets anders vragen om te doen (tuurlijk lukte dat niet altijd als ze weer eens net niet met haar hoofd op de grond viel). Onze jongste vind het indd ook verschrikkelijk neergelegd te worden sinds eergisteren slaapt ze eindelijk grootste deel in haar eigen bedje en kan ik haar overdag een keer of 2 een halfuurtje in de Mamaroo leggen. Sterkte mama’s het word echt beter <3 Onze ‘grote’ kindjes moeten gewoon terug hun plekje vinden.

Onze 2e was een huilbaby en dat verliep heel heftig. Maar nu onze 3e is er gewoon bij gekomen en is een super makkelijke baby. Het word makkelijker. De eerste 3 maanden zijn het pittigst. Je zou een draagdoek kunnen proberen, die heeft hier veel geholpen en nu nog steeds. Het is niet gek hoor dat je het veel vind, alles ligt aan wat voor kindje je hebt gekregen. Als jouw baby veel behoefte heeft aan jouw nabijheid voelt het sowieso al zwaarder aan. En dan met een 2 jarige die ook moet wennen en aandacht wil is niet niks. Probeer zoveel mogelijk je eigen behoeften op peil te houden met eten, drinken, slapen en verzorging etc. Dan kun je het beter aan. Verder het huis opgeruimd krijgen en schoon komt wel weer, nu geen prioriteit. Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Improviseren is soms nodig. En betrek je oudere kindje er veel bij dat scheelt een hoop. Tenslotte neem elke vorm van aangeboden hulp aan. Niet denken ik kan het wel, maar lekker aannemen! Het word echt beter lieve moeder, echt.

Ik voel precies hetzelfde! Hier een dochter van 3 en onze zoon van nu 7 weken. Het komt allemaal vanzelf een keer goed denk ik steeds maar. Het is voor iedereen in huis wennen een de nieuwe gezinssamenstelling.

100% herkenbaar! Ik had het gisterenavond met mijn man erover: oudste wilde perse dat ik haar naar bed bracht en avondroutine deed. Maar de jongste is precies rond die tijd aan het clusteren. Met andere woorden: ze hebben me beide nodig. Wat ik vandaag heb gedaan is, terwijl mijn man thuis was, de jongste gevoed en ben ik 2x door de dag heen even een half uurtje alleen op pad geweest met de oudste (snel naar de speeltuin en pakketjes ophalen). Toch ergens door de dag heen momenten zoeken waarin het wel kan

Heel herkenbaar! Ik heb gelukkig maar 1 dag in de week beide kindjes alleen. Op de andere dagen gaat de oudste naar de opvang of is mijn man erbij. Sochtends helpt hij ons ook nog mee opstarten want ik zou niet weken hoe ik het nu voor elkaar zou moeten krijgen om ons allemaal aangekleed en gegeten te hebben... Maaar, waar ik mij ook aan vast hou is dat het snel beter gaat worden zodra de jongste iets meer ritme krijgt kan die in de ochtend een dutje doen zodat ik met de oudste kan douchen en spelen. En zo door de dag heen ook momentjes vinden. En eventueel nog een tip wat hier vandaag goed werkte: de speeltuin! De jongste slaapt binnen vrijwel niet in box of bed, maar buiten in de wagen wel! Dus die lag lekker te slapen waardoor ik aandacht kon geven aan de spelende peuter.

Bedankt voor jullie reacties! De herkenbaarheid is fijn om te lezen. Het gaat ook beter worden, maar nu is het gewoon even bikkelen. Nu snap ik ook de uitspraak van mensen met twee jonge kinderen: “één kind is geen kind.” Ik vond het altijd druk met een peuter, en nu denk ik echt: waar was ik druk mee dan 😂