Angst

Ik ook hoor, ik had dit zelfs toen ik op de kinderopvang werkte, denk niet dat het ooit helemaal weggaat, maar ik zie het ook als iets goeds en natuurlijks, daardoor zijn we waakzaam. Als je angst de overhand neemt zou ik iemand zoeken om erover te praten!

Wat je omschrijft past goed bij Postnatale Angst Het is iets hormonaal wat met de tijd wel zal stabiliseren Ik heb het de eerste 6 maanden ook heel erg gehad. Ik geef nog steeds borstvoeding. Nu ik mijn eerste menstruatie heb gehad lijkt het wat minder te worden. Vooral ook angsten om een slechte moeder te zijn of overal in te falen. Hoe dan ook is het een vreselijk gevoel die angst. Dikke knuffel voor jou! Hopelijk verminderd de angst snel voor iedereen die er last van heeft!

Je bent niet de enige! Hier ook enorm angstig maar echt in vlagen. Ook om bijv buiten te lopen met de kleine, bang dat er ineens een auto stopt en hem ontvoerd ofzo.

Wow ik dacht echt dat ik de enige was. :/

Ik ben soms ineens bang dat ik zal struikelen en mn kind laat vallen... Of dan ben ik aan t autorijden en aan het "fantaseren" dat mn man met de kinderen een ongeluk krijgt. Zit ik te huilen in de auto over iets niet bestaands. Probeer dan tegen mezelf te zeggen: dat is nu niet aan de hand, dus geen zorg voor nu. Ik kan t loslaten, ALS het gebeurd zien we dan wel. Ik heb toch geen controle op alles. Shake it off, everyone is fine right now en alles wat we hebben in t leven is NU. Niet "straks".

Wiegendood gelukkig niet want daar was ik eerst heel bang voor. Dan zou ik niet meer slapen 😅 maar het voelt wel vertrouwder dat hij nog steeds naast mij ligt op onze kamer en soms bij mij in bed. Ik denk dat ik hem in eigen kamer laten slapen later wel spannend vind eerst Ik heb vooral van die 'intrusive thoughts'. Waarbij ik zie dat de bezorger van de bank achteruit loopt en op zijn hoofd gaat staan, of mijn moeder die hem aan het wiegen was en toen hij stil was ik voor me zag dat ze hem verstikte met haar hand, van de trap aflopen zie ik hem vallen met zijn hoofd op de randen van de tredes en veel bloed, in het vliegtuig gaan zie ik het doormidden breken waarbij mijn zoontje naar buiten valt en ik toekijk, mijn moeder nam hem laatst mee naar huis en ik werd na 5 min gebeld het beeld dat door mijn hoofd schoot was mijn moeder in tranen die vertelde dat ze een ongeluk hadden gehad en het niet goed gaat met Mateo. Terwijl ze vroeg of ik de afgekolfde melk in z'n tas had gedaan 😅 ik zie de ergste dingen maar gelukkig (tot nu toe) maakt het geen impact want dan zou ik een zwaar leven gaan krijgen

Dit is zoooo herkenbaar. Mijn hoofd speelt echt vervelende spelletjes met me af en toe ..

Ja dit is echt vreselijk hè. Ik heb dit ook echt 🥲. Zelfs soms nog bij de oudste 2 van 12 en 14 🤯🤯🤯

Nu nog?? Mensen zeiden tegen mij dat het hormonaal is en weggaat met de tijd. Maar misschien toch ook een moeder angst 🥲

Ja nog steeds 🥲🥲🥲🥲.

Ik ben enorm bang om mijn dochter kwijt te raken, Daardoor ook enorm beschermend. Nu word mijn grootste nachtmerrie werkelijk en moet ze binnenkort onder narcose ...doodsbang om haar te verliezen en heb de meest nare dromen erover , vreselijk😥

Hier ook nog steeds bang af en toe. Ik durf haar bijv niet zelf te wassen onder de douche omdat ik bang ben dat ze uit m’n handen glibbert en ‘kapot valt’. Maar ik rij ook niet graag auto met haar en elke keer als ik de trap afloop zie ik in gedachten een stuiterende baby. Tis gek want ze is de derde. Nu heb ik tijdens de zwangerschap wel wat zorgen gehad vanwege een afwijkende placenta, dus dat zal er ook wel mee te maken hebben. Maar rustig verder ontzwangeren, dan wordt het hopelijk minder Wel borstvoeding hier, en ook alweer een paar keer ongesteld geworden.

Oh no! Ik begrijp je helemaal! Maar alles komt goed! Dikke knuffel mama!

Lieve mama’s, Het doet mij goed om te horen dat ik niet de enige ben. Het komt (uiteindelijk) allemaal goed ❤️

Absoluut vooral omdat mn 1e met 40.3 voor de bevalling overleden is (fout gyn) Ik 12jr heb moeten proberen voor deze kwam en we geen vlekkeloze start hadden (2 wkn) Zhuis. Krijg het nu al benauwd dat hij op een moment naar de opvang moet🙈

Wow jeetje wat heftig.. begrijpelijk! Send you big hugs ❤️

Oh herkenbaar dit! Onze kleine meid (6 maanden) heeft dus tot nu toe naast me geslapen in haar co-sleeper vanwege mijn keizersnede. En nu willen we haar eigenlijk op haar eigen kamertje gaan leggen maar ik ben zo bang dat er iets gebeurt en dat ik het dan niet doorheb. Nu kan ik nog wat checken 's nachts. Ik stond hier van de week nog om te huilen bij mijn vriend (die overigens heel lief aangaf dat het op mijn tempo mag) terwijl ik normaal helemaal niet zo labiel ben 🫣

Oh herkenbaar! Ik ben doodsbang m'n dochtertje kwijt te raken. Heb twee miskramen gehad voor de zwangerschap van mijn dochtertje. Ik heb zo bang haar kwijt te raken en daardoor ook veel te beschermend bij haar. Mijn man geeft het vaak ook aan van laat het los want het komt echt goed met poppie. Ze groeit en ontwikkeld heel goed en ze is kerngezond dus ook eigenlijk geen reden om zo te stressen maar toch😅

Heel herkenbaar de angst om je kindje te verliezen. Denk dat het bij mij ook komt door een eerdere miskraam. Ik merk dat ik er ook veel last van heb wanneer anderen hem vast willen houden of met hem op pad willen. Heel vermoeiend al die emoties elke keer weer