Pfoe, even mijn hart luchten.
Onze dochter van bijna 7 weken laat zich eigenlijk alleen maar troosten door mij, haar mama. Papa krijgt haar, tot zijn grote frustratie, met geen mogelijkheid stil, ook al doet hij exact hetzelfde als ik. Wegleggen is (ook 's nachts) amper mogelijk door haar reflux, wat betekent dat de kleine dag en nacht zo'n beetje altijd aan me vast geplakt zit. 's Nachts slaapt ze op mijn borst en ik dus rechtop. Met liefde hoor, maar ik heb ook nog een peuter rondlopen en snak af en toe naar mijn handen vrij. Partner wil mij graag ontlasten en mij bijv. slaap gunnen, maar dat lukt nu eigenlijk niet omdat ze alleen maar krijst bij papa. Natuurlijk laat ik haar wel eens een tijdje bij partner omdat ze toch ook zal moeten 'leren' om bij papa te zijn in de hoop dat het beter wordt, en simpelweg omdat ik ook moet douchen, een op een tijd met de oudste wil hebben of even een of twee uurtjes iets voor mezelf wil doen. Vandaag was ik een halve middag naar de stad, waarna bleek dat de kleine alleen maar gekrijst had en amper wat gedronken had. Dit is voor niemand leuk zo.
Is dit herkenbaar? Hebben mensen tips (behalve accepteren en "het is een fase")? Partner heeft al mijn kleding aan/om zijn schouder zodat hij mijn geur bij zich draagt, maar dat maakt geen verschil.