Beval verhalen mama’s sept 2024

22 september begonnen om 6 uur in de ochtend de eerste weeen. Voor mij is het mijn eerste kindje dus ben eens gaan timen. Steeds 10 min af en 1 min op. Om 2 uur in de middag was dit een regelmatige 5 min af en 2 min op. Om half 4 de verloskundige thuis om ontsluiting te meten en dit was toen 1 cm. Pas om half 11 is ze teruf gekomen omdat ik toen op 3 min af 1 min op zat. Ontsluiting gemeten en dit was 3 cm. Maar we mochten wel rustig richting kraamhotel gaan rijden. Hier om half 12 aan gekomen, en helaas was er geen kraamkamer beschikbaar met beval bad. Wel in bad gaan zitten om de weeen wat op te vangen, maar die waren uiteindelijk te sterk om zittend op te vangen. Onder de douch ging dit iets beter. Om half 1 toch nog een keer gekeken naar ontsluiting en toen zat ik meteen op 7 cm. Vanaf dat moment ging het heel snel. Veel lange weeen en om kwart over 1 zat ik op 10 cm en kon ik het persen niet meer tegen houden. Ze wilde eerst mijn vliezen handmatig gaan breken, maar 2 weeen nadat ze die optie had gegeven sprongen de vliezen vanzelf. Vanaf kwart over 1 tot 3:22 geperst en toen is onze mooie dochter Hayley helemaal gezond ter wereld gekomen🩷 Doodmoe maar tevreden kijk ik terug op de bevalling. Alleen als mensen vragen of het mee of tegen viel weet ik daar nog niet echt een antwoord op te geven. En officieel bevallen op 40.0 weken wat ook weer percies in het plaatje van de kleine meid past. Waarbij ik letterlijk bij elke controle te horen kreeg dat ze percies gemiddeld was 😅.

Over 5 dagen uitgerekend, baby is al sinds 34 weken ingedaald. Ook nog helemaal geen voortekenen behalve dat de baby het steeds krapper heeft.

Al sinds 2 september had ik bijna elke dag heel heftige voorweeën, zo vaak dacht ik ja nu is het begonnen maar het viel elke keer terug stil. 11 september toch even naar het ziekenhuis want weer dachten we het is begonnen , 3cm opening en ook in het ziekenhuis dachten ze ja ze gaat komen. Maar niets was minder waar die donderdag zat ik er helemaal door en belde even met mijn gyne , en stelde voor om donderdag 19 september mijn water te breken. Die maandag had ik nog steeds 3cm opening alles was volledig verweekt en de vliezen puilde al wat uit maar toch zette het niet verder. Donderdag melde we ons aan in het ziekenhuis om 6u30. Om 8u zijn ze de vliezen komen breken en tegen 9u had ik elke minuut een wee. Ik wou heel graag zonder ruggenprik bevallen omdat ik bij mijn vorige bevalling heel moeilijk kon persen omdat ik het niet voelde maar om 10u lukte het me niet meer om weg te puffen ik had al zoveel persdrang en kon echt niet meer. Om 10u45 zijn ze dan de ruggenprik komen steken maar door de heftige weeën wou deze maar niet werken. De vroedvrouw had nog gezegd als ze nu binnen 10minuten nog niet werkt dan bellen we de anesthesist even terug en moeten ze er even naar komen kijken maar na de derde keer pompen ebbde de pijn dan toch eindelijk weg en tegen 11u40 heb ik dan mijn laatste wee weggepuft. Hierna kwam de vroedvrouw even voelen hoe ver de opening gevorderdt was en tot ieders verbazing had ik volledig ontsluiting. Tot zover dus het nut van de ruggenprik 😂 direct terug uitgezet zodat ik terug gevoel zou hebben om te persen. Tegen 12u ben ik hier dan mee begonnen maar net zoals bij de vorige bevalling weer veel moeite met persen omdat ik het niet voelde. Tegen 12u20 begon ik de weeën weer stilaan te voelen waardoor het persen ineens veel beter ging en om 12u30 was ons klein meisje er dan ❤️ Een klein scheurtje maar totaal geen pijn van , het was een echte droombevalling voor mij ondanks de hevige weeën. ❤️

Zondag 15 september met 36+6 om 10u00 gemeld voor ballonnetje (inleiding ivm zwangerschapsdiabetes en beginnende zwangerschapsvergiftiging). Om 12u weer thuis, al snel regelmatige, pijnlijke weeën die niet weggingen onder de douche. Zkh gebeld en terug gemeld. Om 17u00 ballonnetje eruit gevallen en 3-4cm ontsluiting. Weeën zetten niet door dus met slaapmedicatie nachtje opgenomen en Om 7u00 melden op de verloskamers op maandagochtend. Helaas Om 7u00 de verloskamers vol dus tot 10u30 moeten wachten. Toen bleek dat de vliezen niet gebroken konden worden ivm dat hij niet voldoende ingedaald lag (dachten ze op de echo wel gezien te hebben, maar bleek nu dus niet). Gestart met weeenopwekkers. Om 14u00 al 6cm ontsluiting, 16u00 vliezen gebroken. Weeën werden toen heel heftig. Om 21u00 ruggenprik omdat de ontsluiting nog op 6cm zat en pijn niet te doen was na al bijna 12u Weeën (+ Weeën van zondag). Om 2u00 snachts nog steeds maar 6cm ontsluiting en geen regelmatige weeën meer, ook de hartslag vd kleine man die steeds vaker dipte. Om 2u30 besloten tot een spoedkeizersnede, om 3u20 precies is de kleine man geboren🩵🩵

16 september onze uitgerekende datum. Om half 9 's morgens toen ik uit de douche stapte, brak mijn water. Naar het ziekenhuis voor een ctg en daar weer naar huis gestuurd owv het (nog) ontbreken van weeën. Smiddags rond 15uur plots heftige weeën om de 3 minuut. Terug naar het ziekenhuis, meteen een epidurale gevraagd. 1,5 uur later 6cm ontsluiting maar ook een volledig uitgewerkte epidurale. Hierna een nieuwe epidurale gekregen en een aantal uur later 10cm. Met 4 persweeën op 12 minuten geboren 🤍 Ondanks de heftige weeën en het 2x moeten plaatsen van een epidurale kijken wij terug op een snelle en aangename bevalling

Ik had dinsdag 24-9 al weeën vanaf 17:00 uur. Geen oog dicht gehad die nacht. Maar ze kwamen om de 10 minuten en de regel is om de 4 minuten. Dus ik heb woensdagochtend de verloskundige gebeld en zei dat ik het niet meer trok. Ik had de weeën telkens alleen maar in mijn rug en ik was doodop omdat ik geen slaap had gehad. We hadden woensdag sowieso een afspraak voor spreekuur, dus ik had had uitgelegd dat ik het niet zag zitten om 15 minuten in de auto heen en terug te gaan. Het kon echt geen bevalling zijn zei de verloskundige en het was gewoon wat aan het rommelen. Uiteindelijk met moeite naar het spreekuur gegaan. Ze zei we gaan eerst wel even voor jouw rust inwendig kijken en doen dan de standaard controle. Ze zei niet veel tijdens de controle. Toen ik opstond zei ze: trek je kleding maar snel aan want je gaat nu bevallen. Je hebt al bijna 8cm ontsluiting en je vliezen staan opknappen. Ze had dit nog nooit meegemaakt zei ze. Dus gelijk door naar het ziekenhuis. Vliezen gebroken door verloskundige en vrijwel direct persweeën. Ze kon de laatste 2 centimeter aan de kant duwen. Na dik 2 uur persen was ik helemaal op en viel ik bijna in slaap. Ik mocht nog een half uurtje proberen, maar er kwam geen vordering in omdat hij niet makkelijk door mijn bekken heen kwam. Uiteindelijk is de gynaecoloog gekomen en zijn wij geholpen met een vacuümpomp. Onze Sem is een beste beer van 4290 gram en 55cm. Enorm trots. 💙

Bevallen met 40+4 op 25-9, eerste kindje. Dinsdagmorgen 24-9 begon het om 05:00 uur met menstruatie buikpijn en krampen. Dit werd gedurende de dag steeds regelmatiger. Vanaf 12:00 uur in de middag tot en met ‘s avonds 22:00 om de 5-10 min een wee van een minuut. Vanaf 22:00 uur in de avond nam het toe 3-4 min en werden het rugweeën waardoor ik niet meer kon zitten of liggen en alleen maar kon staan/lopen. Om 00:00 uur verloskundige gebeld, om te kijken hoe ver de stand van zaken zou zijn. Om 01:00 uur beoordeeld op 2-3 cm ontsluiting en baarmoedermond was mooi verweekt. Afwachten of de weeën nu zouden doorzetten of dat het nog weer stil ging vallen. Vanaf 02:00 uur werden de rugweeën enorm pijnlijk en volgden elkaar elke 2-3 min op en hielden soms ook wel 2 min aan. Om 05:00 uur hield ik het niet meer van de pijn en verloskundige weer gebeld of er vorderingen waren. Om 06:00 uur beoordeeld en was de ontsluiting 4-5 cm. Verloskundige heeft vliezen doorgeprikt om de ontsluiting verder te gaan bevorderen, omdat er meconiumhoudend vruchtwater bleek, ingestuurd naar het zkh. Rond 07:00 uur in het zkh was ontsluiting 5-6 cm en had ik gekozen voor een ruggenprik. Doordat anesthesist een langer dan een uur duurde voor hij er was en ik ondertussen intense weeën had, kon ruggenprik niet meer omdat ontsluiting toen 8-9 cm was om 08:30u. Morfinepompje gekregen wat hielp voor ontspanning tussen weeën door. Laatste cm heeft nog geduurd tot 10:45 en toen mocht ik persen. Om 11:46 uur 25 september is onze zoon geboren 💙 Bevalling vond ik pittig door de rugweeën die moeilijk op te vangen zijn en doordat ik vanaf 24-9 05:00 uur geen rust of slaap meer heb gehad tot aan de bevalling. Nu onwijs genieten van onze kleine man.

Op 27 september met 41,1 poging tot strippen in de ochtend, baarmoedermond was totaal niet verstreken maar ze voelde toch 2 cm ontsluiting. Hele dag niks gebeurd tot ik in de avond rond 20 uur m'n vliezen voelde scheuren, 30 minuten later eerste wee, kwamen snel om de 5 minuten maar ze waren wel krachtig en ik merkte meteen dat het geen oefen weeën meer waren. Omdat vorige bevallingen zo snel gingen (langste 6 uur) meteen de verloskundige gebeld om 21 uur. Om 21:30 bij toucheren bleek ik al 6 cm te hebben. Schoonouders waren ondertussen aanwezig om op de rest te letten (iedereen lag al op bed). Meteen door naar het ziekenhuis en het bevalbad vol laten lopen zodra hier een beetje water in zat om half onder te zitten erin gekropen en hierin waren de weeën goed op te vangen maar ik kwam niet in m'n bubbel, lette te veel op het praten van verloskundige, moeder en kraamverzorgende. Kreeg op een gegeven moment erge buikkrampen dus uit bad naar de wc en veel diarree gehad, terug naar bad gegaan en merkte dat ik in m'n bubbel kwam, hoorde alles maar sloot me er echt voor af. Tegen 12 uur druk aan de onderkant en mocht gaan meepersen, 3 minuten later werd onze zoon Finn geboren. De hele uitdrijving is gefilmd door mijn moeder en je ziet zijn hoofd eruit komen, zijn ogen open doen en en uiteindelijk zelfs met z'n arm bewegen alsof hij zwemt. Vanaf vliezen breken tot geboorte is 4 uur en een kwartier. Ondanks dat het zo snel weer is gegaan kijk ik terug op een heerlijke bevalling, heb nergens last van maar moet verplicht toch rusten.

Gisternacht werd ik wakker en braken de vliezen. Om 10u kwam de verloskundige even langs maar toen was het nog erg rustig. Afgesproken dat ze in de avond nog langs zouden komen en we anders even zouden bellen. Om 19u kwam de verloskundige terug en merkte ik dat t rommelen overging in toch wel pijnlijke weeën. Toen ze om half 8 wegging haar om 8u weer gebeld omdat de weeën heel snel achter elkaar kwamen. 21.30 ons klaargemaakt om naar het ziekenhuis te gaan 22u daar met flinke weeën, ontzettend intens. Om 0.10 is ons meisje geboren onderweg van de badkamer naar het bed. Het was niet meer te houden dus werd ze opgevangen na 2 persweeen door de verloskundige. Al met al een snelle maar wel ontzettend heftige bevalling. Bij de eerste in totaal bijna een dag bezig geweest en nu vanaf echt de weeën binnen een paar uur geboren. Ook geen enkel scheurtje of wondje. Heel dankbaar! En nu genieten van dit mooie wonder!

15-09-2024 om 0700 braken mijn vliezen. Meteen zag ik aan de kleur dat madam in het vruchtwater gepoept had. Na bevestiging van de VK betekende dit dat ik (met spoed) richting het ziekenhuis moest en aan de wee opwekkers moest. Rond 1300 uur in de middag begonnen de echte weeen die weggepuft moesten worden. Bij 5 cm had ik al dusdanig veel pijn dat ik toch koos voor een ruggenprik. Daarna met 1,5 uur had ik 10 cm ontsluiting. Om 21:36 is mijn lieve Fenna geboren met een gewicht van 3665. Helaas wilde de borstvoeding in de dagen erna maar slecht op gang komen waardoor mevrouw te veel gewicht verloor. Dus ben ik gaan bijvoeden met kunstvoeding. Helaas is dit na bijna 2 weken nog onveranderd. Ik blijf proberen met de melkproductie, maar ben bang dat het voor Fenna nooit een volledige “maaltijd” gaat worden…

Op vrijdag 27 september om 18:59 uur, zijn wij de trotse ouders geworden van Bram, onze 3e zoon. Met 4220 gram en 53 cm lengte, is hij niet zoals ze dachten een "kleintje" waar wij toen de extra groei echo's voor nodig hadden. Nadat ik al een hele avond, nacht en toen dag voorweeën had die niks deden, toch de verloskundige gebeld om te vragen hoe nu verder want dit was niet vol te houden. Ik begon moe te worden en als het echte werk nog moest beginnen wist ik niet hoe ik erdoorheen moest komen. Na toucheren om 15:00 uur bleek ik net zoals de dag ervoor op 3 cm ontsluiting te zitten en werd mij aangeboden met medicatie een nacht in het ziekenhuis te gaan slapen. Mijn man zou op zijn werk rond 16:30 uur de oppas inschakelen zodat hij mij later naar het ziekenhuis kon brengen voor het uitrusten. Plots sloegen de weeën om en waren ze erg krachtig en elke 3 minuten aanwezig. Ik appte hem dat hij beter niet de oppas kon inschakelen maar onze vriendin om de jongens op te halen voor logeren want het ging ineens erg snel voelde ik aan alles. Nog geen 5 minuten later kon ik nog net appen "bel Eva" (onze doula en geboortefotograaf) en "ik bel verlosk". De verloskundige vroeg nog aan mij wat ik gedaan had dat het nu toch door leek te zetten maar ik kon amper antwoorden en ze sprong in de auto met 20 minuten aanrij tijd. Tussen 17:45 uur en 18:00 uur kwam de verloskundige aan en direct daarna mijn man met de kinderen en Danielle die de jongens mee zou nemen. Terwijl mijn man de kinderen ging uitzwaaien kwam de verloskundige mij boven controleren. 4 cm ontsluiting er gebeurde dus wel IETS.. Ze besloot met mij in overleg direct vliezen te breken en zei dat het daarna snel zou gaan. Dit gebeurde rond 18:15 uur. Hierna ging zij samen met mijn man het bevalbad opzetten en vullen en ik ging direct mee naar beneden omdat ik voelde dat ik niet lang meer had. Rond 18:30 uur vroeg ik nog in de 15 seconden tussen de weeën in waar Eva onze doula bleef. Die was wegens de storm in een file terecht gekomen met 3 ongevallen en zou al het goed is elk moment aankomen. 18:45 uur: het bad was klaar en ik voelde persdrang opkomen die ik niet kon onderdrukken. Met dat ik in het bad stap belt Eva aan. Snel grijpt ze haar camera terwijl ik onze zoon op de wereld zet. Net op tijd! In 45 minuten tijd van 4 cm naar 10 cm ontsluiting en slechts 4 minuten persen. Welkom kleine Bram! Het was een hands off, halve lotus bevalling waarin ik Bram zelf aanpakte. Helaas verloor ik hierna te veel bloed en ben ik na 2 hechtingen en 1.5 liter bloedverlies met gillende sirenes per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd waar ik door een kamer vol specialisten werd opgewacht en medicatie kreeg. Hoewel ze mij het liefst een nachtje wilden laten blijven hebben wij toch de keuze gemaakt om naar huis te gaan. Dit omdat ik in eigen bed beter uitrust dan in een ziekenhuis bed. Wij maken het beiden goed maar ik moet voorlopig even rustig aan doen. Wat een droom bevalling 💙

Op 1 oktober zijn wij trotse ouders geworden van ons eerste kindje Floris. Helaas een bevalling die alles behalve was wat wij hadden gehoopt/verwacht. 30 september ballonnetje. 1 oktober om 7.00 weer in het ziekenhuis. 9.00 tweede poging tot vliezen breken gelukt. Weeen kwamen goed op gang. Bleven beetje steken bij 6 cm rond 14.00 dus toen weeenopwekkers gekregen. Daarna planning voor ruggenprik (deze moest ik pakken had ik de dag ervoor te horen gekregen). Helaas lukte deze niet. Dus toch zonder pijnstilling verder. Vlotte daarna gelukkig heel snel. Helaas bleek hij als sterrenkijker te liggen en lukte het hem niet om de draai goed te maken, al had ik volgens verloskundige en gynaecoloog genoeg kracht. Floris had steeds meer moeite om zijn hartslag weer op pijl te krijgen na een perswee, dus toch besloten voor een keizersnede te gaan. De ruggenprik hiervoor lukte gelukkig wel. Alleen had Floris meconiumhoudend vruchtwater ingeslikt en ingeademd. Alarmbellen gingen af en hij is die avond nog naar Veldhoven naar de NICU gebracht. Gelukkig gaat nu alles de goede kant op en zijn we ook weer in ons eigen ziekenhuis. Hij gaat met grote sprongen vooruit en daar zijn we heel blij mee. Papa en mama moeten het echter allemaal nog wel verwerken wat er is gebeurd. Er kan namelijk een hele dikke grote zwarte streep door ons geboorteplan (thuis een badbevalling). Gelukkig wel heel goed ondersteunt door beide ziekenhuizen en personeel!

Op 25 september bevallen van onze zoon Jesse. Waar ik met 41+1 nog niet te strippen was, omdat alles nog potdicht zat, braken de volgende dag rond half vijf s middags toch ineens mijn vliezen. Al snel ben ik op de bank gaan liggen, omdat de weeën vrij regelmatig kwamen. Rond negen uur s avonds kwam de verloskundige. Ik had toen 3/4 centimeter ontsluiting. Helaas was bij drie metingen mijn bloeddruk veel te hoog, dus werden we naar het ziekenhuis gestuurd. Daar besloten om toch maar voor een ruggenprik te gaan, aangezien lachgas of in bad nu niet meer kon. 22.30 waren we in het ziekenhuis en rond 01.30 kon ik eindelijk de ruggenprik krijgen. Toen ook met weeënopwekkers gestart, aangezien de ruggenprik de weeën kon remmen. Hierna wel even gedut en wat gerust. ‘s ochtends had ik alleen nog maar 6 centimeter ontsluiting. Het was druk op de afdeling, dus pas na 2,5 uur kwam er weer iemand langs om ons te vertellen wat het plan was. Ineens viel het woord keizersnee, terwijl we daar nog niks van gehoord hadden. Uiteindelijk eerst besloten om nog even door te gaan met de opwekkers. Rond half 1 was het dan eindelijk zover: 10 centimeter ontsluiting. Ze vertelden me om zelf vast wat mee te persen, dan zouden we een uur later aan het echte werk beginnen. Dit werd uiteindelijk drie uur ‘s middags. Na 1,5 uur me helemaal suf persen, wilde het toch niet helemaal vlotten. Bleek dat de baby met zijn hoofdje scheef lag. Uiteindelijk is er toen besloten om me in te knippen en de vacuümpomp te gebruiken. Wat een verschrikkelijk gevoel is dat! De eerste pomp was te klein en schoot los. De tweede deed wel zijn werk. Na bijna twee uur met man en macht persen en twee artsen die met enorme kracht trokken, werd om 16.42 onze zoon geboren. Vervormd en met een wond op zijn hoofd van de pomp. De placenta werd snel erna geboren. Na 10 minuten voelde ik mezelf wegzakken en ineens stond er 6 man ziekenhuispersoneel om me heen met infusen en kreeg ik een zuurstofmasker op. Mijn vriend zat angstig met onze zoon in een hoekje terwijl ze met me bezig waren. Langzaam maar zeker kwam ik weer een beetje bij. Wel lag ik nog lang te trillen van alle inspanning. ‘s avonds heb ik 2 zakken bloed gehad, omdat ik uiteindelijk 2 liter bloed had verloren. Ook werd in de dagen erna bloeddruk medicatie toegediend, aangezien ik zwangerschapsvergiftiging bleek te hebben. Onze zoon is de eerste dagen heel misselijk geweest en heeft veel hoofdpijn gehad. Gelukkig gaat het inmiddels beter met ons en na 5 dagen ziekenhuis mochten we dan ook met z’n drietjes naar huis. Al met al een redelijke bingo op de horrorbevalling kaart en iets wat nog wel af en toe door onze hoofden schiet. Maar we zijn heel blij dat Jesse het zo goed doet en gezond is 💙

11 september met 38 weken ons eerste kindje🥰 Om 23.00 uur kreeg een weeen die Om 23.30 uur regelmatig werden. Om 00.30 de verloskundige gebeld om te toucheren en had toen 5 cm ontsluiting. Ze zou Om 03.00 uur terug komen om weer te checken. Ben toen in ons bevalbad thuis gaan zitten. Om 01.45 haar toch weer gebeld omdat ik enorme persdrang had. Zij stapte rond 02.00 uur binnen en toen braken ook binnen 5 min m'n vliezen en had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik gaan persen om 02.59 had ik ons meisje in mijn armen❤️ Mega voorspoedige en fijne thuisbevalling gehad. Liever dit dan naar de tandarts😅

26 september uitgerekend. Uiteindelijk 2 oktober geboren. 30 september 3e strippoging gehad. Na een uur kreeg ik krampen en in de loop van de middag werden dit voorweeën. ‘S avonds lukte het nog even om te slapen van 22:00-03:00’uur. Daarna niet meer geslapen. De voorweeën bleven aanwezig. Ene moment frequenter en pijnlijker dan het andere, maar het stopte niet. Om 12:30 uur kwam de vk. Ik had toen 3cm ontsluiting, maar ze konden er nog geen verdere acties op ondernemen. Voorstel was wel om eventueel ‘s avonds slaapmedicatie te krijgen in het ziekenhuis zodat ik een nacht kon slapen. Om 21:00 uur kwam de vk weer. Voor m’n gevoel zwakten de weeën af, maar ze hadden toch hun werk gedaan, want zat op 5cm ondertussen. De slaapmedicatie ging hem niet meer worden omdat ik toch richting bevallen ging. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan. Hier kwamen we rond 22:00 uur aan. Hier ben ik in bad gegaan. De weeën waren nog steeds niet goed genoeg. Om 23:20 uur heeft de vk mijn vliezen gebroken. Vanaf dat moment werden de weeën direct heftig. Ik ben nog in bad gegaan. Na een klein uurtje vroeg ik om pijnbestrijding, omdat ze echt heel pijnlijk waren. De vk stelde voor om het nog even aan te kijken en zo te kijken wat de weeën gedaan hadden. Even later gaf ik aan het niet meer te trekken en dat ik toch pijnbestrijding wilde. De vk controleerde mijn ontsluiting en ik zat ondertussen al op 8cm. Pijnbestrijding werd hem niet meer en ik moest het op eigen kracht doen. Dit zorgde bij mij wel voor paniek, want het lukte niet meer om ze goed op te vangen. Om 01:00 uur zat ik uiteindelijk op 10cm en mocht ik gaan persen. Ons zoontje is vervolgens binnen 7 minuten geboren. Ik dacht dat het één grote ravage was waar beneden, omdat mijn lichaam hem er echt uitduwde en het niet meer lukte om alleen binnen een perswee te persen, maar ik had uiteindelijk 0 hechtingen. Al bij al een lange aanloop met heftige 2e helft.

Mijn bevalverhaal staat online op de pagina van het ziekenhuis 😊 https://www.instagram.com/p/DAnsJGmsep2/?igsh=NXozbjI0bnFkM2tj

19 sept bevallen van lieve Sophie🩷 eerste kindje. Poliklinische bevalling die uiteindelijk medisch werd en dus blij was dat ik al in het zkh was 🙃 Smorgens vroeg waren duidelijk de weeen begonnen rond 6 uur. Ze werden al best vlot regelmatig om de 4 minuten. Aan het einde van de ochtend werden ze echt wel heviger en toen zat ik op 3cm en wilde ik al heel graag naar het zkh omdat ik ze toen nog goed kon opvangen en wilde zo comfortabel mogelijk de auto in. In het zkh meteen naar het bad gegaan en daar anderhalf uur in gelegen. Kon de weeen op een gegeven moment maar met moeite opvangen vond ze toen echt heel heftig. Ik ben in die tijd van 4/5 cm naar 8/9 cm gegaan en moest dus weer gauw naar de kamer (was geen bevalbad) had doordat ik zo snel vorderde echt ineens weer motivatie en wilskracht om de vermoeidheid aan de kant te zetten. Kreeg toen ontzettende persdrang, man wat is dat kut zeg 😂. Toen het eindelijk bijna zo ver was heeft de vk mn vliezen gebroken en mocht ik gaan beginnen met persen (iets over 16 uur). Het vorderde dus helaas niet, ze leek niet goed door het geboortekanaal te kunnen komen(lag met handje bij haar hoofd). Omdat het zo lang duurde en Sophie maar weinig posities leuk leek te vinden werd ik overgedragen aan het zkh, dus kamer vol mensen. Omdat ze moeilijk de hartslag van mij en sophie konden onderscheiden hebben ze elektroden aangelegd bij sophie waardoor ik duidelijk haar ctg kon mee luisteren (ging ik dus veel te veel op letten). Nog steeds ging het maar met muizen stapjes voor uit en ik werd zenuwachtig van de trage hartslag van sophie en de overleggen tussen het personeel. De gynaecoloog was al eerder gebeld maar had al een spoed geval waardoor ik langer door ging dan ze wouden. Ze zaten te wachten op de vacuum pomp. Met dat de gynaecoloog binnenkwam en de knip gezet werd kwam er eindelijk gang in. Ze lieten me zien dat ze er bijna was via een foto, want mn weeen werden zwakker en viel steeds weg na de wee, dus ik heb nog een paar keer flink mn best gedaan en de vpk heeft met haar gewicht de laatste 2 weeen op mn buik geleund en toen kwam ze gelukkig zonder hulp van de pomp. Mijn god wat was ik blij. Uiteindelijk bijna 3 uren geperst. Dat ik van voor naar achter nog gehecht moest worden kon me echt ineens helemaal niks meer schelen. Zo blij dat Sophie gezond ter wereld is gekomen 🩷 uiteindelijk zonder pijnmedicatie, man wat zijn hormonen toch bijzonder!

29 september uitgerekend maar op dinsdag 1 oktober bevallen van mijn tweede kindje. In de ochtend controle bij vk en het hoofd zat echt heel diep. Ik was er klaar mee en de vk dacht ook wel dat het niet lang meer zou duren. Om 15:30 braken deels mijn vliezen en probeerde ik daarna vruchtwater op te vangen, alleen dat lukte niet echt. Daardoor ging ik toch twijfelen of ik niet in mijn broek had geplast. Dit kwam ook omdat bij mijn eerste bevalling de vliezen eerst braken maar met een grote hoeveelheid. Het duurde even maar om 18:00 kreeg ik weeën. Nog even snel gegeten en om 18:30 ging ik onder de douche. De weeën kwamen al snel vrij regelmatig en om 19:00 vk gebeld want het doel was wel om in het ziekenhuis te bevallen. Om 19:30 bleek ik 5 cm ontsluiting te hebben en gingen we naar het ziekenhuis. Gelukkig was er een kamer vrij met bevalbad en eenmaal in bad kon ik heerlijk ontspannen. Het was wel even zoeken naar een houding want in dit bad heb je minder beweegruimte dan een thuis bevalbad. Langzaam werden de weeën intenser en rond 21:30 dacht ik het is wel goed zo kan de baby er nu uit. Aan de vk gevraagd om 21:45 mijn ontsluiting te controleren en die bleek 8/9 cm. Aha ik was er dus bijna en mocht langzaam mee duwen als ik daar behoefte aan had. Opnieuw een andere houding aan het zoeken en toen braken mijn vliezen volledig, daar schrok ik even van. Toen zat ik op mijn knieën en voelde ik de baby steeds meer zakken. Er werd gevraagd of ik de baby wilde aanpakken maar dat zag ik niet zitten. Toen heeft mijn man de baby aangepakt, eerst het hoofd en met nog een wee kwam ook de rest van het lichaampje. Om 22:00 was de baby geboren! We dachten dat mijn bloedverlies beperkt was gebleven. Helaas na 45 minuten was mijn baarmoeder slap en verloor ik toch te veel bloed. Met een druk op de knop stond er een heel medisch team en was ik in goede handen.

20/09/24 bevallen van ons eerste kindje Zaíra 🥰 19 september 03.00 begonnen weeën omdat ik al 2 weken oefenweeën had verwachtte ik er niets van. Om 04.30 wou ik de douche ingaan voor verlichting maar bij het opstaan liep er iets langs mijn benen ik twijfelde heel erg of dit vruchtwater of urine was het bleef lopen waardoor ik al snel door had dat het vruchtwater was binnen 30 min kwamen de weeën ook vaker en wat heviger maar goed te doen mijn vk gebeld en die is om 07.00 komen kijken, helaas pas 0.5cm ontsluiting, Om 11.00 kwam de vk weer en ondanks dat ik regelmatige weeën zat ik alsnog op 0.5cm afgesproken om rond 16.00 even te bellen. Mijn weeën werden inmiddels echt heftig en pijnlijk iedere 3 min een wee van ongeveer 50/60 sec ik had dus ook alle vertrouwen om 17.00 kwam mijn vk weer kijken helaas zat ik pas op 1cm de moed zakte mij en mn vk echt in de schoenen dit resultaat wil je niet en ivm mijn gebroken vliezen werd er al snel besloten dat ik richting het ziekenhuis moest om even te kunnen slapen de kans was groot op een inleiding maar mijn energie was inmiddels op. Om 20.30 was er dan eindelijk plek in het ziekenhuis wat een opluchting ik was er inmiddels overuit dat ik hoopte dat ik meer kon krijgen tegen de pijn dan even een morfine prikje en 4uur slaap. Aangekomen in het ziekenhuis kon ik even douchen en werden er wat onderzoekjes gedaan al snel trok ik het echt niet meer en zijn ze komen kijken eindelijk vordering en zat ik op 3cm ontsluiting en mocht ik de ruggenprik ik was zo blij want ik was inmiddels echt op en het echte werk moest nog gebeuren. Om 23.45 werd de ruggenprik gezet heerlijk ik voelde niks meer en kon even bijslapen. Rond 03.00 zat ik op 5cm en vlak erna werd besloten om weeën opwekkers toe te dienen omdat mijn weeën gewoon niet sterk genoeg waren en toen ging het snel binnen 1 uur zat ik op 8 cm en niet lang erna voelde ik drang om te persen en zat ik op 10cm ik heb 18 min over de uitdrijving gedaan en op 20/09 om 05.43 mocht ik dan eindelijk mijn meisje aanpakken 🥰 Een bevalling van 27 uur met totaal geen motivatie maar ik zou het zo nog 10x overdoen🩷 Achteraf gezien had het zo moeten zijn naar 7 lange jaren hulp bij het ziekenhuis gevraagd besloten om een rustmaand te nemen omdat we onze bruiloft al gepland hadden, Deze rustmaand in verwachting geraakt op de natuurlijke manier 30 September uitgerekend. Alsnog de hele bruiloft kunnen verplaatsen omdat we op 20 september zouden trouwen en maar goed ook. Want ons meisje besloot namelijk ook te komen op de dag dat we eigenlijk zouden trouwen 🩷

24.09.2024 begon lichte buikpijn nadat we van de bouwmarkt kwamen. Toevallig had ik een afspraak bij de verloskundige om te laten strippen. Om 11:30 gestript. Om 12:30 begonnen de weeën. Om 16:00 mocht ik beginnen met persen. Om 16:06 is de prinses geboren 💕. Een geweldige thuisbevalling. Lekker in m'n eigen bed mogen bevallen. Geen pijnmedicatie, enkel een warme douche hoeven nemen tegen de pijn