Depressie of hoort dit erbij?

Ik zou met een van psycholoog praten, voel je niet schuldig, je doet wat je kan doen maar ga zeker met iemand praten erover

Zou contact opnemen met je huisarts en dit bespreken die kan je doorsturen na eventueel iemand waar je mee kan praten!

Ik heb ook in deze situatie gezeten. En ik ben met de kleine naar een osteopaat geweest. Dat heeft enorm geholpen en hij huilt veel minder nu. En wat betreft jezelf zou ik met iemand gaan praten, ik snap je gevoel en daar is wat aan te doen

Wij zijn maandag ook naar een osteopaat gegaan maar dit heeft nog niks geholpen. Hij zei alleen dat ik geen melkproducten meer mocht nemen maar dat was meer vanuit zijn eigen visie want hij gaf aan dat ze geen koemelkallergie had maar dat volwassenen sws geen melkproducten moesten consumeren. Heel vreemd en echt weggegooid geld dus.

Dan heb je niet de juiste gehad ben ik bang. Want dit is idd wel gek. En chiropractor dan? Daar ben ik ooo geweest

We wachten nog eventjes af tot volgende week want dit was ook weer bijna 100 euro dus niet niks. Ik hoop gewoon dat het beter wordt naar mate je richting de 3 maanden gaat.

Wat een vervelende situatie, zeg. Misschien kan het helpen om met iemand te praten inderdaad. Ik vind het ook fijn om soms even zonder mijn baby met een vriendin af te spreken. Dan ben ik een uurtje in de stad voor een kop koffie en kom ik daarna een stuk opgewekter thuis. Soms blijf je zo in de sfeer/gevoelens van thuis hangen en helpt het om er even alleen uit te zijn.

Wat naar dat je je zo voelt zeg. Bij mijn eerste kind had ik ook een postnatale depressie en herken ik me heel erg in jouw verhaal. Ik heb in die tijd contact gehad met een psycholoog en medicatie gebruikt. Maar écht beter ging t pas weer toen ik ging werken, en dan vooral omdat je dan af en toe even geen mama bent. Een huilbaby sloopt je mentaal. Het gaat echt beter worden. Maar probeer tot die tijd echt leuke dingen voor jezelf in te plannen. Zo wordt het beter behapbaar.

Hee! Wat rot dat je dit doormaakt. Het is ook echt slopend als je kleintje zo veel huilt. Ik herken de gedachten helaas wel als mijn zoontje uren achtereen aan het huilen is. Hij is ook geen goede slaper overdag, en ben soms heel erg lang bezig met sussen. Dat lukt soms niet en dat maakt dan weer wanhopig en gestrest omdat hij dan oververmoeid raakt, waardoor ik weinig durf te ondernemen. Er zitten gelukkig wel dagen tussen dat het huilen minder is, dat is dan zo’n verademing, dan ben ik zelf ook veel optimistischer… In ieder geval is het logisch dat het een impact heeft op jou en ik zou daar zeker hulp bij zoeken. Is er in jouw woonplaats ook zoiets als MamaKits?

Wat ontzettend rot en zwaar zeg! Zoals anderen ookal zeggen is het heel logisch om je zo te voelen met een huilbaby. En ook zoals er wordt gezegd, probeer ook zelf wat leuks te doen. Even iemand laten oppassen op de kleine en zelf even ontspannen. Wie weet helpt dat ook voor de kleine als jij wat meer ontspannen bent want ze voelen echt alles aan. Mijn man raakte bijv heel snel geirriteerd/gefrustreerd als de kleine ging huilen omdat hij door rugklachten niet goed met haar kan lopen om haar te troosten waardoor ze wel eens ontroostbaar was bij hem. Ze merkte dit echt want ze was steeds vaker ontroostbaar. Toen hij weer de rust in zijn hoofd had gevonden was zij ook veel rustiger bij hem.

En dik compliment voor je dat je dit durft te bespreken! Echt heel goed. Blijf dat ook doen met mensen om je heen. Zorg dat ze hier van op de hoogte zijn en laat ze je helpen door af en toe op te passen of je gezelschap fe houden. Als jij niet uit huis kan, laat ze dan maar naar jou toe komen. Je doet het super goed lieve mama. En je hebt er niets aan maar het is een fase! Beter days will come!

En als het niet verbeterd of als je twijfelt gewoon de huisarts bellen!

Wat ontzettend naar dat je je zo voelt en knap dat je het durft uit te spreken hier. Dat is de eerste stap. Ik geloof dat het belangrijk is om te weten dat zulke gevoelens er echt bij horen, ook al praten er veel vrouwen niet openlijk over. Laat je echter niet te gauw in het hokje postnatale depressie duwen, je mag emotie voelen zonder depressief te zijn. Dat je je door je gevoelens een slechte moeder voelt, geeft aan dat je juist een goede moeder bent. Het is ooknallenaal heel heftig, zeker de eerste periode + een huilbaby. Belangrijk is om erover te blijven praten. Op dit forum, met je partner of met andere bekenden. Probeer het dag voor dag te bekijken. Via ons CB kreeg ik de mogelijkheid om met een groep vrouwen te gaan kletsen. Ervaringen te delen. Een moeder kind groep. Ook had het CB andere alternatieven toen ik me een aantal weken zo voelde en aangaf niet te weten hoe ik het moest doen. De eerste weken zijn gewoon zwaar. Je mag dan het moederschap even soms niet zo leuk vinden. Ook al wordt daar niet altijd over gesproken. Lieve mama, ook al lijkt het nu niet zo: het wordt echt beter. Ik weet zeker dat je het super doet en je bent zeker geen slechte mama.

Wat knap dat je dit uitspreekt. Dat is in mijn ogen al een hele belangrijke eerste stap. Ik had het er laatst ook met mijn vriend over, die 'roze wolk' waar vaak over wordt gesproken is zo overbelicht. Ik denk dat het merendeel van de ouders deze roze wolk niet ervaart op de manier waarop het zou 'moeten'. De eerste weken zijn super pittig (het huilen, slaaptekort, de wanhoop en alles zo goed mogelijk willen doen vraagt veel energie). Ik heb er ook dagen tussen zitten dat ik het echt heel zwaar vind. Gisteren was bijvoorbeeld zo'n dag. Ik keek zelfs alweer tegen vandaag op, bang om mij weer zo slecht te voelen (vriend werkt de hele dag). Maar, ze heeft vannacht super goed geslapen en ligt nu alweer een dik uur boven in haar eigen bedje te slapen 🍀. Ik wil hier mee proberen te zeggen, het kan van de ene op de andere dag zo weer veranderen en alles is een fase. Probeer je er aan vast te houden dat het echt beter wordt lieve mama!

Ten eerste heel goed dat je dit opmerkt en hulp zoekt door het te delen. Ten tweede, jij bent geen slechte moeder! Je doet hard je best, je wil dat je kindje gelukkig is, en als dat niet lijkt te lukken baal je. Logisch! Maar ik weet zeker dat het goed komt, baby's hebben zulke fases, maar die gaan ook weer over. Kleine tip: doe iets voor jezelf! Heeft mij enorm geholpen, ik voelde me echt net zo, een paar weekjes terug nog maar! Nu ik meer onderneem, kan ik er meer van een afstandje nuchter naar kijken en denken: het hoort erbij, komt wel goed. Als je er continu middenin zit is dat veeeeel lastiger! Je doet het goed hoor, je kindje houdt enorm van haar mama 🥰🥰🥰