First time mommies

Ja echt he! Had liever een cursus "hoe ga je om met post partum herstel & nieuwe moeder zijn "

Nou dat idd. Ik probeer er naar iedereen eerlijk in te zijn omdat ik niet wil huichelen. Maar soms stuit ik op onbegrip van mensen. Gelukkig niet bij de mensen die dichtbij staan. Maar de meeste van m'n vriendinnen vertellen nu pas de echte verhalen 😅 Dat had best eerder gedeeld kunnen worden denk ik dan haha.

Ik had me heel goed voorbereid op de bevalling, maar niet zozeer op de intensiteit en heftigheid van de kraamtijd. Ik vind het heel zwaar, mede door erg veel slaapgebrek, onrust in m’n lichaam en een kleine die nu niet in z’n wiegje wil slapen en elke 1,5 uur wil drinken.. Ik vind ook dat er weinig door vriendinnen is gesproken wat een rollercoaster dit is…

Ik herken dit zo! Ook voel ik me super onzeker over wat ik allemaal moet weten over mijn baby per fase. Heeft iemand daar tips voor?

De website van 24 baby heeft super veel info en het boek Oei ik groei vertelt ook veel. Maar dit zijn natuurlijk allemaal gemiddelden en alles is per baby verschillend. Dus als je je er teveel op focust, raak je wellicht nog meer gefrustreerd omdat jouw baby net anders doet dan er in de boekjes staat. Ik vind het allemaal ook zo lastig wat nou wat betekent en of we het allemaal wel goed doen. Bij grote twijfel bellen we het consultatiebureau voor advies

Hebben jullie ook dat je geen tijds of dagbesef meer hebt? Behalve als het gaat om tijd voor een voeding 😅

Ok dankjewel! Ik ga eens oei ik groei doornemen. Ik zie door de bomen het bos niet meer!!

Ik heb precies hetzelfde! Mega erg voorbereid op zijn komst met de babykamer, baby uitzet, bevalling, yoga cursus. En bij de rest hoopte ik dat het vanzelf zou komen als hij er eenmaal zou zijn. Maar nooit geweten dat de rollercoaster zo enorm zou zijn qua hormonen. Ik ben gebroken, emotioneel leeg, kan alleen maar huilen en voel me een slechte moeder. M'n vriend pakt alle nachten omdat ik hem niet in slaap krijg omdat ik stijf sta van de stress. Het is bizar zwaar. En niemand die het je van tevoren vertelt..

Onwijs. De afgelopen twee weken voelen als 1 grote blur

Haha ik leef door het voeden juist voor m’n gevoel enorm op de klok! Ik voed weliswaar op verzoek (bv) maar ik ben de hele dag bezig met de tijd. Hoe laat is het nu? Hoe laat was de laatste voeding? Hoeveel tijd heb ik nog totdat ze ongeveer weer zal komen? Oh ze huilt, hoe laat is het want misschien heeft ze wel honger? Hoe lang drinkt ze al? Hoeveel tijd heb ik ongeveer om iets doen? Vind dit echt zo vermoeiend en af en toe ook echt verstikkend eerlijk gezegd. Ook niemand die die dit van te voren vertelt ..

Zo rot! Ik herken het ook van het stijf staan van de stress. Ik weet niet hoe lang het al speelt, maar in mijn omgeving raden ze contact met de huisarts aan als de stress/spanning niet weggaat om een vicieuze cirkel (naar poatnatale depressie) te voorkomen. Als je portemonnee het toelaat kan ik ook een postpartum massage aan huis aanraden, dat hielp bij mij een beetje (en dat was fijn).

Op 12 augustus bevallen van mijn dochter met 33 weken (prematuur). Na de eerste week super emotioneel geworden. Dat gaat nu was beter maar wow heb echt zoveel gehuild. Na 4 weken in het ziekenhuis naar huis. Ik vind het super speciaal maar ook wel lastig. Vooral de momenten dat mijn man aan het werk is en ik er echt alleen voor sta. Nachten zijn ook niet makkelijk eenmaal wakker lukt slapen niet echt meer zoals op dit moment…

Ja dat dus hahaha. Enige tijdsbesef dat ik heb is omtrent zijn voeding. Voor de rest voelt het als een grote waas 😂

Nou inderdaad. Op alles super goed voorbereid maar hierop?? Het is idd super mooi maar jeetje pittig en rollercoaster aan emoties. Volgens mij nu ook zn eerste sprongetje.

Jaaa echt he halloo?!?!? Waarom zegt niemand dit why??? Voel me een mopperkont maar het is toch gewoon pittig

Hier ook enorm wisselende emoties na de bevalling. Alles goed willen doen! Dagen dat ik mezelf goed voel maar ook dagen (vooral richting de avond) dat de onrust/ stress/ paniek mijn lijf overneemt.

Ik loop idd ook al bij de pop poli omdat ik mn gedachten niet op orde krijg en mn emoties niet de baas. Heb nu via de huisartsenpost iets kalmerends gekregen. Werd helemaal gek van de stress wat ons kindje ook voelt. Mijn vriend krijgt hem wel in slaap maar ik niet. Hij is nu 3 weken en soms wel 3 uur achter elkaar wakker overdag omdat ik hem niet in slaap krijg. Ik ervaar hier zoveel stress van omdat ik weet dat hij oververmoeid is maar ik krijg hem niet in slaap. De avonden kijk ik tegenop omdat ik weet dat de nacht er weer aan komt. Ik word er moedeloos van.

Wat fijn (eigenlijk natuurlijk niet fijn) dat meerdere dit meemaken hier en niet alleen ik. Ik moet echt m’n draai vinden, denken aan mezelf en voor mezelf zorgen.. Ik en m’n vriend lijden behoorlijk aan slaapgebrek. Zelfs zo erg dat mijn vriend vol naast de wc midden in de badkamer stond te plassen. 😭 verder ben ik bijvoorbeeld al sinds 3 uur 's nachts wakker... hoe doen mensen dit?! Waarom lees ik dat sommige mensen wel hun baby door laten slapen, ik weet met zoveel dingen niet wat ik moet doen ik ben zo enorm onzeker!!! Ik krijg steeds te horen dat ik er moe & bleek uitzie, vind je het gek😬

Leuk!

Hi ! Het aanmaken of delen van whatsappgroeps binnen ons forum is niet toegestaan . Ook is het delen van privégegevens tegen onze gedragsregels Ik zal daarom een aantal reacties verwijderen . Liefs, Jaleesa|Moderator