Geen tweede kindje willen

Ik wou altijd een groot gezin helaas is mijn partner overleden tijdens de zwangerschap, mijn kindje is dan wel geen huilbaby maar de gebroken nachten en geen vangnet of familie die helpen of even willen oppassen zodat ik even kan rusten valt mij best zwaar waardoor ik niet meer aan een 2e wil beginnen omdat ik het niet nog een keer alleen wil doen en dan met twee kids mocht er onverhoopt wat voorvallen waardoor ik er weer alleen voor kan komen te staan

Wij willen ook geen tweede. We hebben best een langdurig zwangerschapstraject gehad. Daarnaast ging het met mij niet goed na de bevalling en vind ik het moederschap ook best schakelen. Ondertussen gaat het gelukkig een stuk beter en geniet ik volop van ons zoontje. We hebben eea tegen elkaar afgewogen en zijn tot de conclusie gekomen dat we blij zijn met ons lieve zoontje en dat het daar waarschijnlijk bij blijft. Wel hebben we besproken dat we zijn baby spullen in ieder geval nog een jaar houden, mocht het toch nog gaan kriebelen. Is er iets waar jij je zorgen over maakt of wat je lastig vindt?

Snap dat de vraag voor je misschien gevoelig is, maar als je dit antwoord geeft begrijpen veel mensen je hoor 😊. Hier zei iedereen na een hg zwangerschap, medische problemen bij de kleine en een totaal ruptuur waar begin je aan 🤣 maar de wens was te groot. Maar dus ook veel huilen, veel ongemak, weinig slaap ect. Denk dat je zelf goed aanvoelt wat je wilt als je eerlijk naar je gevoel durft te luisteren. De 2e was hier een onwijs makkelijke baby, je hebt alles natuurlijk al een keer eerder gedaan. Hij at goed, sliep goed, ook in de wagen. Eigenlijk alles waar we hoopte bij de eerste kregen we bij de 2e 😊 nu is dat natuurlijk geen garantie maar onze gedachte was, erger dan de 1e kan niet dus het kan alleen maar meevallen 😜

Begrijpelijk. De allereerste baby is al de zwaarste omdat we dan zo onervaren zijn. Van niks naar een baby met zoveel verantwoordelijkheid.. Dan heb je ook nog een een huilbaby.. ik had een grijze wolk bij de eerste baby. Ik dacht dat de roze wolk niet bestond… en was er bang voor bij de tweede. bij de tweede voelde het voor mij met meer ervaring toch heel erg anders, al had ik wel een makkelijk baby.. ineens kwam de roze wolk, en dacht ik hoe kan dit ? De derde was een appeltje-eitje in mijn geval weer een makkelijke baby en al die ervaring erbij, geniet ik ineens veel meer van de baby… nog nooit zoveel genoten, helemaal verliefd. Een 4e zijn we niet van plan, maar het zou mij dus echt niet uit maken want ik ben gek op baby’s. (Terwijl ik na de eerste zei 1 is genoeg.. stiekem wou ik toch meer) Maar goed.. ik had gelukkig een makkelijke baby. Mijn vriendinse derde baby was een huilbaby, dus je weet dat ook nooit..🤞

Mijn man wilde graag maar 1 kind. Hij is zelf enig kind en vind dit wel prima, kent band tussen broers/zussen dus ook niet op die manier. Ik had graag een wens voor een 2e, mijn man zei als jij dat graag wil, gaan we het niet tegen houden als het gebeurd dan gebeurd het. Wij hebben nu 2 dochters (nov'22 en sept'24) hij zei toevallig laatst oohh wat ben ik blij dat jij er graag 2 wilde, omdat het zo onwijs leuk is hoe ze nu zijn.

Voor nu voelt het voor mij prima met 1 kind. Ik sta er nog wel voor open om er over een tijdje (maanden? jaren?) nog eens over na te denken, maar voor nu voelt het niet als Grote Wens. Mijn partner is heel stellig dat het zo goed is, dat speelt misschien onbewust ook mee. Maar ik merk geen onrust als mensen het me vragen en ik antwoord “nooit, 1 is zat, ik ben helemaal gelukkig met haar” en ik denk dat juist omdat ik van binnen ook rust voel als ik het zeg dat het ook echt wel goed zit. Wat zegt jouw gevoel? Durf je aan te geven dat dit het wellicht is voor je? En hoe voel je je hierover? Je bent namelijk niemand verantwoording verschuldigd over wel of niet, behalve jezelf. En geef jezelf tijd. Voelt het nu goed zoals het is? Laat het rusten. Evalueer eventueel over een aantal maanden/jaren hoe het dan voelt. Het is echt niet dat er maar bijvoorbeeld max 2 jaar tussen mag zitten hè.

Ja hier stel je wel goede vragen denk ik. Diep van binnen voel ik nu dat ik het graag bij 1 wil houden. Vooral gedachtes als: het is zielig om enigskind te zijn, het is egoïstisch om je kindje geen broer/zus te gunnen, het is zo leuk dat ze elkaar hebben etc. laten me niet los. En dat zijn natuurlijk de verkeerde redenen om een tweede kindje te willen. Ook mijn man wilt graag meerdere kindjes maar ik ben door zó een hel en weer teruggegaan bij die 1e dat ik wel ff genezen ben. Inderdaad het later evalueren is een goed plan denk ik. Wie weet hoe ik er over een tijdje insta.

Hier ook geen wens voor een tweede. Wij hadden ook een huilbaby en nog steeds vraagt ze veel aandacht en huilt snel. Voor ons is het goed zo, ondanks dat de tweede heel anders kan zijn ❤️

Joh, een huilbaby is echt een hele snelle manier om op de gedachte van meerdere kindjes terug te komen. Ik snap dat heel goed. En tegelijkertijd denk ik ook: je hebt geen haast. Je kindje is nog mini. Sommige mensen hebben 3-4 jaar nodig voordat ze het weer willen proberen. Ik zou het onderwerp lekker laten rusten tot je zeker bent in wat je wil en intussen van je kindje genieten.

Dat zijn gedachtes die mij ook niet loslieten. Ik heb me verdiept in het onderwerp en alle onderzoeken wijzen uit dat enigs kinderen net zo gelukkig zijn als kinderen met broers en zussen. Daarnaast heb ik gesprekken gehad met de mensen om me heen die enigs kind zijn. Ook zij geven eigenlijk allemaal aan een fijne jeugd te hebben gehad en het niet als iets negatiefs te zien. Dat heeft mij wel heel erg geholpen. Uiteindelijk is elke keuze de goede als je maar dicht bij jezelf blijft denk ik 🌸 en zoals je zegt, je kan het altijd later nog eens bekijken en voelen hoe je er dan in staat!

Ik ben een alleenstaande mama maar dit was niet mijn keuze mn partner is weg gegaan tijdens de zwangerschap.. Ik had de wens voor meerdere kindjes maar nu niet meer. Ik ben dol blij en gelukkig met mijn zoontje maar vind het ook heel erg zwaar om echt alles in mn eentje te doen en geen tijd meer voor mijzelf te hebben. Dit komt vast wel weer en het is goed zo ik doe het met alle liefde maar nog een kindje erbij zie ik niet zitten.

Hier krijg ik ook regelmatig de vraag of er nog een 2e komt. Maar nee. Jammer vindt ik het zeker maar. 1 we hebben geen plek voor een 2e. 2 het heeft dik 5 jaar geduurd voordat ik zwanger raakte. 3 ik heb echt een rot bevalling gehad. Wij hebben opzich een makkelijk kind maar een 2e erbij lijkt me erg pittig. Wij doen alles eigenlijk zonder hulp van andere.

Bij de zwangerschap van onze oudste dochter bleek ik bij 32 weken zwangerschapsvergiftiging te hebben en bij 32+6 weken ben ik bevallen van onze dochter. Dit is allemaal best traumatisch geweest en onze dochter is een erg onrustige baby geweest. Hierdoor, maar ook ivm grote kans op herhalingen van de complicaties was onze eerste reactie: dit nooit meer. Tot het 2 jaar geleden toch wel begon te kriebelen, een broertje of zusje voor onze dochter. Na een miskraam in september 2023, mochten we 28 augustus 2024 onze 2e dochter verwelkomen. En ja, het is best weer pittig geweest het eerste jaar. Maar we zijn vooral ook heel dankbaar dat een tweede kindje ons gegund is. 🩷

Hier hetzelfde. Alhoewel er bij mij twijfel is en we er wel ruimte voor hebben. Maar nr.2 en 3 zijn hetzelfde. Vind het daardoor ook erg lastig.

Ik heb een spoed keizersnede gehad, nadat ze onze dochter 4x geprobeerd hebben te halen met een vacuümpomp. Ook heb ik na de ruggenprik heel veel last van enorme hoofdpijn gehad, de keizersnede geneesde heel moeilijk en ook nog eens zwangerschapsvergiftiging tijdens de bevalling. Ik werd 8 september ingeleid en onze dochter is 24 september geboren.

Hier was de oudste ook een huilbaby waardoor ik ook lang getwijfeld heb. Dan toch voor een 2e gegaan en geen enkele spijt van gehad, 't is wel weer een slecht slapertje maar afgezien daarvan een super vrolijk en best gemakkelijk babietje geweest. Het heeft voor mij zelfs helend gewerkt, kunnen gaan wandelen met een baby, kunnen autorijden zonder krijsen van begin tot einde, kortom een baby waarmee je buiten kan komen 🙈 mensen die geen huilbaby hebben gehad begrijpen dat echt niet. Dat terzijde ben ik ook in therapie geweest om dit alles een plaatje te kunnen geven. Moeilijke keuze he, veel succes alleszins!

Dit kan ik beamen! Ik kijk zo ontzettend fijn terug op mijn jeugd als enigs kind ❤️

Ik snap dat dit heel lastig is! Wij hebben nooit de wens gehad voor 1/2 of meer maar wilden graag een gezond kindje en 'dan zien we later wel'. En zo staan we er nog steeds in. Het lijkt mij heel leuk voor ons zoontje om een broertje/zusje te hebben, maar tegelijkertijd vind ik het heel fijn om alle aandacht aan hem alleen te kunnen geven. Vriendjes maken kan ook op de opvang en school en je weet nooit hoe de band met broer/zus later zal zijn. Dat vind ik dus niet een reden voor een tweede, dat moet echt vanuit jezelf een wens zijn. Wij hebben allebei totaal geen behoefte aan een baby op dit moment en genieten er juist heel erg van dat ons zoontje nu uit de baby tijd is want wij vonden dat beiden best zwaar. Mijn zwangerschap vond ik super mooi en zou ik graag nog een keer willen, maar wie weet hoe de tweede loopt.. mijn bevalling (uiteindelijk ks) was echt geen pretje dus daar zou ik heel erg tegenop zien. Daarnaast wil ik heel graag eerst mijn lichaam weer even voor mezelf. Ik geef nog borstvoeding en wil dit tot maximaal 2 jaar geven. Ik wil niet direct door naar weer zwanger zijn en borstvoeding geven maar eerst eventjes weer helemaal mezelf zijn. Misschien komt het ooit later, misschien niet. Ik denk dat ook al ben je 'klaar' met kindjes, het altijd iets emotioneels oproept. Soms moet je je ook afvragen of je echt een tweede kindje wil of is het de tijd die je mist van de eerste 🥰

Ons motto was: we zien wel, focus op vandaag. Onze 1e was ook een huilbaby en we hebben vaak met elkaar besproken dat we wel een 2e wilden, maar we nog geen ruimte voelden en ook niet wisten of het gevoel van ruimte ooit zou komen. We spraken af het per dag te bekijken - genieten van het nu en van elkaar. Voorwaarde was ook dat we allebei ruimte voelden om opnieuw een potentiele huilbaby alles te geven. Met de tijd ontstond dit en nu genieten we keihard van ons 2e kindje. Keihard, want een niet-huilbaby brengt ons in een wereld die we nog niet kennen! We herleven de kracht die we bij de 1e geleverd hebben: wat een strijders voelen we ons met terugwerkende kracht! Onze meiden verschillen 5 jaar, een cadeau.

Precies dit! Een hele nieuwe wereld en belevenis.