Huilbaby en man die bijna niet thuis is.

Egoïstisch gedrag noemen we dat. Duidelijk je verwachtingen uitspreken, als hij daar niks mee kan doen... kiezen voor je gezin ;). Sterkte xx

Pff wat zwaar. Ik zou op je strepen gaan staan en minstens afspreken voor een tijdelijke periode: 1. Geen bier meer na werktijd. 2. De nachten verdelen. Jij werkt ook, je zorgt namelijk voor jullie kind(eren). 3. Niet meer naar de kroeg. En ik zou wel ook je dochter uit logeren laten gaan. Is ook leuk voor haar en geeft ook rust.

Wat ontzettend zwaar moet het voor je zijn om alles zelf te moeten doen met een baby die zoveel huilt. Het aller belangrijkste is dat jij ook aan je rust toekomt zodat je deze situatie aan kan. Ik vind jouw man eerlijk gezegd een ontzettende eikel als ik het zo hoor. Kinderen kies je samen voor, dan pak je het ook samen op ook als het even moeilijk is. Is de verdeling altijd al zo geweest en ging hij altijd al bier drinken en naar de kroeg na werk of is dit erger/toegenomen na de komst van de baby? In dat geval klinkt het namelijk als vluchtgedrag. Ik denk dat jullie duidelijke afspraken moeten maken en hij meer moet bijspringen op de momenten dat hij thuis is. Hoe reageert hij erop als jij aangeeft hulp nodig te hebben en in tranen voor hem zit? Als dit hem niets doet vind ik dat namelijk echt heel respectloos en heftig. Als ik in jouw situatie zat zou ik eerlijk gezegd zeggen dat mijn man tijdelijk mag vertrekken, want als hij niet wil helpen hoef ik hem ook niet in de buurt te hebben. Kom maar terug als je er voor je gezin kunt zijn. En voor jou: ik lees hier op het forum dan er wel instanties zijn die kunnen helpen. Dat er iemand langs kan komen om even op de kids te letten terwijl jij bij kunt slapen en dat soort dingen. Misschien even bij het consultatiebureau of de huisarts aan de bel trekken dat je hulp nodig hebt zodat er iets geregeld kan worden. Want op deze manier is het een kwestie van tijd voor je helemaal instort.

Sorry hoor ik snap het gewoon niet met sommige mannen... je hebt samen kinderen... Niet alleen jij en omdat jij niet werkt dat jij dan alles alleen moet doen... Omdat hij werkt dat hij dan in nacht niet helpt.. ja joeeee... En dan heb je ook nog eens een huilbaby die hele dag huilt... Ik hoop er voor dat jullie er vanavond goed over kunnen praten..en in ziet dat jij het niet meer trekt... Want je kan niet zo alle balen blijven hooghouden ..je bent nog herstellende..je hebt ook nog een ander kindje die aandacht verdient enz .. Vind het heel naar voor je 😔 hoop echt dat jullie eruit komen...en hij je meer gaat helpen...

Joh wat heftig voor je. Misschien kan je iemand bij het gesprek laten aansluiten die jou erin kan steunen. Zo onderstreep je de ernst van de situatie en heb je iemand die je kan steunen in het gesprek

Los van alle tips en adviezen die al zijn gegeven. Soms kan je kindje opgenomen worden in het ziekenhuis om heel even tot rust te komen. Zij kunnen dan ook goed met je meekijken en nog meer adviezen geven ( en wellicht nog een keer helemaal lichamelijk onderzoeken) Heel veel sterkte! Nu heb je juist mensen om je heen nodig die je kunnen helpen. Heb het erg met je te doen😢 Als je in de buurt woont/woonde had ik je graag geholpen hoor!

Hij ging eerder vaak ook wel 2 avonden in de week weg soms 3 maar toen was het ook anders toen hadden we alleen ons zoontje en die slaapt goed en overdag ook heel makkelijk. Toen we erachter kwamen dat ik weer zwanger was zei hij gelijk van het komt goed. Dus toen had ik wel verwacht dat hij dan ook wat zou doen. Als ik in tranen voor hem zit zegt vind hij het onzin want er is toch niks aan de hand, troosten zit er bij hem niet in. Of hij zegt dat ik een depressie heb maar als hij gewoon zou helpen zou het al een stuk beter gaan. Maar slaaptekort word ik gewoon niet gezellig van.

Dank jullie wel voor alle tips💕 ik ga straks alles op papier zetten wat ik graag wil bespreken. Ik zou graag willen dat hij ook gewoon wat eerder thuis komt om te eten en dat hij nog even met onze zoon van 1,5 kan spelen voor hij naar bed gaat. Of op een zaterdag gewoon thuis is om te helpen. Hoe doen jullie dit? Wat is normaal? Of vraag ik dan iets geks van hem?

Ik geloof er niet in dat een baby maar een "huilbaby" is. Er is zeker een reden waarom je kleintje huilt. Bel aub je huisarts en vraag een doorverwijzing voor het ziekenhuis. Mijn oudste zoontje is toen hij jong was opgenomen op de slaappoli, beste beslissing ever! Onderschat niet hoe zwaar dit is, zeker met een peuter erbij. Je dochter afdroppen bij andere is maar een tijdelijke oplossing.🤷🏻‍♀️. Je man moet zich echt gaan aanpassen aan deze nieuwe situatie en moet dingen gaan laten om er voor zijn gezin er zijn. Later krijgt hij vast deze vrijheid weer terug. Als jij straks instort heeft hij een groter probleem! Hou vol en laat je aub doorverwijzen, een baby huilt niet voor niks en luister naar je moedergevoel 🤗

Hey, wat een rot situatie! Ik vind het echt verdrietig om te lezen dat je er zo alleen voor staat (en velen met jou, als ik de berichtjes hier een beetje volg op het forum). Bij ons eerste kindje zijn we naar een chiropractor geweest die gespecialiseerd is in huilbaby’s. Dat was in Staphorst en hebben we zoveel baat bij gehad (weet niet waar jij woont en of dat dus haalbaar is). Wellicht zit er zoiets ook bij jou in de buurt. Ze deden met een zachte behandeling, wat bestaat uit een trillend apparaatje bij het oor/nek houden. Na 1 afspraak merkten we al zoooveel verschil. De fysio, ha, cb en osteopaat konden bij ons ook niks vinden/doen. Ze mogen het alleen niet adviseren omdat het geen bewezen effect heeft maar zou het echt aanraden. En wat jouw man betreft. Ik zou het zo concreet mogelijk maken wat jij van hem verwacht. En hem ook vragen hoe hij dit gezinsleven voor hem ziet. Het is (hopelijk) tijdelijk dat hij het anders moet inrichten nu de baby zo klein is, wellicht kan hij over een paar maanden wel weer zijn biertje gaan drinken als dat zo belangrijk is voor hem.

Hoe wij het doen? Bijna omgekeerde wereld... Dus nee, je vraagt niks geks. Mijn partner is nog niet alleen van huis geweest (ik ook niet trouwens, 5,5 week postpartum), doet alle boodschappen, kookt, maakt schoon, doet de was, zorgt voor ons oudste kind, neemt de helft van de nachten voor zijn rekening. Moet wel zeggen dat ik een abnormale zwangerschap had waardoor ik moet herstellen. Als hij straks weer werkt, is hij alleen voor werktijden van huis en verder niet. Sporten/een avond weg doet hij weer zodra ik weer op de been ben.

Hoe weet hij dat er niks aan de hand is als hij de hele dag niet thuis is om te zien wat er gebeurt en jou de nachten ook alleen laat doen. Echt bizar gedrag dit, als jij huilt je gewoon gaslighten in plaats van er voor je zijn. En ook al zou je een depressie hebben zoals hij zegt, dan is het toch alleen maar nog belangrijker dat hij jou ontlast zodat je er aan kunt werken. Ik vind het zo heftig al die verhalen van mannen bij wie het lijkt dat ze echt niks om hun partner geven. Als je van iemand houdt dan wil je diegene toch gelukkig zien en daar heb je dan toch alles voor over? Ik zie ook je andere reactie waarin je je afvraagt hoeveel je van hem kunt vragen. Het antwoord is: vraag wat je nodig hebt! Jij hebt recht op zijn hulp, en deze fase gaat ook over. Als jij nu van hem nodig hebt dat hij thuis komt na werk en jou helpt dan is dat niet teveel gevraagd. Het gezin hoort op de eerste plaats te staan en alles daarbuiten moet in overleg vind ik. Als mijn vriend ‘s avonds wil sporten na werk dan overlegt hij dat met mij, als ik hem thuis nodig heb komt hij gewoon naar huis. Ik hoop dat jullie eruit komen in ieder geval. Heel veel succes!

Lieve tess, wat jij normaal vindt, vinden wij ook normaal.. Gewoon thuis komen eten, gewoon er voor je kind zijn. Ook met eigen bedrijf en als je zo vaak weg bent van huis dan moet je consessies maken en dus op zaterdag bij je gezin zijn. Ik ga er vanuit dat hij dat ook het liefst wilt zijn, zeker met een kindje van 1,5 die heel goed snapt of vaders er is of niet.. Je vraagt dus helemaal niets geks van hem en je hoeft daar dan niet onzeker over te zijn. Heeft hij geen moeder die hier ook wat van vindt? ;) Mijn man heeft een eigen bedrijf, werkt van 6.00 tm 18 en geeft ook de fles om 3.00. Ps. Check je berichtenbox.

Dankjewel voor je reactie 🩷Zijn moeder die zegt juist dat zij het met 7 kinderen redde en haar man nooit thuis was🤨heb ik dus helaas niks aan. Daarbij is het ook altijd het excuus van mijn man, mijn vader was er ook nooit en dat ging prima… Ik kan geen berichtje vinden eigenlijk😅

Nu wel :)

Kun je het omdraaien maar hem toe? Dus niet vanuit jou zeggen wat je wil, maar juist aan hem vragen wat hij doet voor jou en beide kinderen en wat hij daarvan vindt en hoe hij dat zou vinden als hij in jouw schoenen zou staan?

Misschien vervelend om te horen maar eigenlijk zou je niets moeten vragen en zou zoiets gewoon vanuit eigen beweging moeten komen. Mensen zijn het gelukkigst en houden het het langste vol als ze ergens zelf voor kiezen. Als jou partner continue niet kiest voor zijn gezin dan heeft dat wel een bepaalt signaal. Maar… daar ben je nu niet meteen mee geholpen dus maak het bespreekbaar. Stel duidelijke grenzen en geef ook aan in een gesprek dat je er nu niet meteen uit hoeft te komen maar dat je wilt delen wat jij wilt en dat er gewoon verandering moet komen. Hopelijk zet het hem aan het denken en komt dan iets vanuit eigen beweging. Verder is slaaptekort en al die drukte niet fijn. Kun je je moeder of een vriendin vragen om te helpen? Dat nachtje logeren zou ik ook doen en de tip van de slaappoli klinkt ook niet verkeerd. Je doet het super goed dus gun jou en jezelf ook het beste en daar is steun en liefde van je partner en van andere echt een onderdeel van!!

Wat een heftige situatie zit je in zeg.. Allereerst met je baby, wat pittig zeg. Zo zielig voor zo'n kleintje. Ik zou inderdaad verder opzoek gaan naar de oorzaak. Ik kan je ben ik bang geen goede adviezen geven voor een constructief gesprek vanavond. Want mijn enige gedachte is: wat een lul!! Zijn prioriteiten liggen totaaal verkeerd. Hij leeft echt in het verkeerde tijdperk. Kies voor jezelf en je gezin. Maarja, hier heb je voor het gesprek van vanavond niet heel veel aan... Mijn mening en ervaring is dat werken echt veel minder zwaar is dan thuis voor twee kindjes zorgen. Zeker in jullie situatie. Dus ik vind juist dat hij de nachtvoedingen zou mogen oppakken zodat jij kunt opladen voor jouw zware dag. Misschien een out of the box gedachte. Maar kun je op zijn vrije dag een me-time dagje plannen (of in iedergeval voorstellen dat je dit wil doen)? Sochtends vroeg vertrekken en hem een hele dag voor de twee kids alleen laten zorgen. Mag hij eens ervaren hoe het is. Heb je zelf hulp in je omgeving? Misschien dat je even bij iemand kan logeren met je kindjes? Of iemand een paar dagen bij jullie? Je kunt en hoeft dit niet alleen te doen. Heel veel liefs en sterkte ♥️ Jouw wensen en behoefte zijn volkomen normaal, je vraagt echt niets geks. Hopelijk komen jullie er uit vanavond.

Jeetje wat een rotsituatie zit jij in. Een huilbaby drijft je helaas echt tot waanzin… ik snap dat je logeren nog een beetje spannend vind. Misschien kun je vragen of de baby af en toe een dagje naar een oppas kan? Ik weet niet of je oudste naar de opvang gaat. Maar misschien dan op een dag als hij/zij naar de opvang gaat. Hier ook een huilbaby icm een peuter. Wij hebben gelukkig veel lieve familie en maken iedere week een soort schema met hulp. Maandag komt die even helpen. Dinsdag neemt iemand peuter mee om iets leuks te doen. Woensdag baby ochtendje bij oma etc etc. Dit geeft mij veel rust in mn hoofd en ook af en toe een beetje adem ruimte. Misschien dat dit voor jou ook kan helpen? Overigens vind ik dat je man ook een schop onder zn kont nodig heeft hoor. Ik neem aan dat hij ook een kindje wilde? Dat is de eerste maanden gewoon keihard werken, voor iedereen… en dus ook voor hem. Die mannen die zeuren dat zij het zwaar hebben omdat ze moeten werken… als je een huilbaby hebt wil je soms niks lievers dan een dag werken. Een huilbaby is pas echt hard werken

Hij had van mij een trap onder zijn kont gekregen; werken, thuiskomen, vader zijn. Samen kinderen, samen verantwoordelijk.