Irritaties man

Hier hetzelfde🙈 Ik hou van hem en hij van mij en van de kleine meid maar ik maak me er echt zorgen om hoe dat straks gaat als hij “papadag” heeft en ik aan het werk ben… Idd het niet zijn best doen om te troosten, maar ook het überhaupt niet herkennen van verschillende huiltjes. Ik irriteer me aan meerdere dingen wat hij doet en op welke manier maar je wilt je er ook niet teveel mee bemoeien, ten eerste omdat hij het ook zelf moet kunnen, maar ik wil ook niet zo’n bijdehante troela worden die continu haar man afzeikt. Maar ja idd hoe moet dat als ze straks een dag samen zijn, kom ik dan thuis bij een kleine die helemaal over haar toeren is, de hele dag gehuild heeft enzv enzv? Pff dat zou echt mn hart breken ookal weet ik dat mijn man het goed bedoeld😩

Laatst kreeg ie hem ‘s nachts niet in slaap en toen ik ging kijken had hij ipv white noise fluitende vogels aan staan.

Heel begrijpelijk dat je je dan zo voelt hier heb ik precies het zelfde hoor en boven op dat gaat mijn man te ruig met de kleine om met spelen oppakken en neerleggen. Misschien zou een rustig goed gesprek helpen? Hoop voor jullie dat er wat verandering in komt dan heb jij ook wat minder zorgen

Ben je al met hem in gesprek gegaan? Heb je je gevoelens c.q. zorgen gedeeld?

Hier bijvoorbeeld ook dat mijn man heel ongeduldig is. Ons meisje heeft erg last van reflux en moet dus goed recht op en rustig de fles aangeboden krijgen, liever dat ze een uur over de fles doet en hem binnen houdt dan kort en alles er uit, en ook na de fles zeker 20/30 min omhoog. Daar is mijn man dus geen ster in.. al een paar keer uit proberen te leggen hoe het wel moet aan hem, maar hij is (vooral snachts) zo ongeduldig dat hij meestal na 20 min al klaar is met alles en dan heeft ze nog maar een half flesje oo maar volgens hem “hoeft ze dan niet meer” hierdoor doe ik het liefst alle flessen zelf geven, maar ja dit werkt weer niet met de nachten want dan ben ik helemaal gebroken, en nogmaals hij moet het ook gewoon alleen kunnen😕

O sorry, hier moet ik wel een beetje om lachen 🙈 (om hoe je het opgeschreven hebt). Wat erg, ik begrijp dat je hier niet blij van wordt

Deze ergernissen had ik bij mijn eerste kindje ook met mijn man 🙈. Gelukkig heb ik dat nu niet meer. Vergeet niet dat je man nog moet groeien in het vaderschap. Als moeder gaat het vaak vanzelf en door die dikke buik en hormonen ben je al helemaal ready om het moederschap op je te nemen. Mannen hebben dit allemaal niet 🤣. Heb vertrouwen in jullie mannen want het is juist goed dat een kindje door beide geslachten wordt opgevoed, hiermee bedoel ik vrouwen zijn vaak wat zorgzamer en mannen wat "ruwer". Een mix van verschillende persoonlijkheid is goed voor de opvoeding van je kindje 😄

Veel mannen hebben daar toch wat minder gevoel voor. Ik vind soms ook wel eens dat m’n vriend het anders aan kan pakken. Ik geef hem dan ook gewoon tips over welke houding ons zoontje fijn vindt of wat hij nog anders kan proberen. En soms verbaasd hij me ook ineens en krijgt hij hem juist goed stil

Wij hadden hier eerst ook veel discussies over. Toen heb ik echt even door moeten bijten en gezegd dat ik hem niet zou helpen troosten omdat hij het ook zelf moest kunnen. Inmiddels heeft hij zijn draai gevonden en gaat het heel goed en krijgt hij hem ook stil en in slaap. Wel iets minder makkelijk dan ik maar hij is natuurlijk ook niet 24/7 bij hem zoals ik.

Dat is hier ook. Mijn man grijpt wel snel de speen maar verder doet hij ook weinig. Soms moet ik echt zeggen dat hij haar even rechtop moet houden omdat ik dan bijvoorbeeld hoor dat ze waarschijnlijk een boertje moet laten. Onze oudste is inmiddels 2 en met haar gaat het veel beter. Veel mannen weten met zo'n kleine baby gewoon niet zo goed wat ze ermee moeten, haha. Maar dat wil gelukkig niks zeggen over hoe ze als vader zijn zodra hun kindje iets ouder is. Ik ben er in de afgelopen jaren ook achter gekomen dat hij het geluid van gejengel en gehuil ook gewoon een soort van uit kan schakelen in zijn hoofd. Ik kan dat dus helemaal niet. Zal ook wel een mannen / vrouwen ding zijn. Ik raak nu volledig overprikkeld als peuter en baby allebei bezig zijn😅

Ik ben hier wel eens met hem in gesprek gegaan. Hij zegt dat hij wat langer bedenktijd nodig heeft om te achterhalen wat ons zoontje nodig heeft als ie huilt. Terwijl ik altijd direct in actie kom, omdat ik mega overprikkeld en gespannen raak als ie huilt. Hij huilt niet vaak en is 9 van de 10 keer ook te troosten met een speen en daarom vind ik het zo onnodig. Ik moet hem er inderdaad ook constant aan herinneren dat ie moet boeren na een flesje, hij legt hem gerust terug in bed als ie niet (direct) boert. Wat ook mega irritant is, is dat hij z’n luier vaak niet verschoont als ik even weg ben “nee, want hij had niet gepoept”. Zovaak uitgelegd dat een plasluier ook gewoon verschoond moet worden. Ik besef me dat ik het ook soms gewoon los moet laten, maar op dit moment vind ik dat nog heel erg lastig, zeker om hij nog zo jong en kwetsbaar is. Hij kan, anders dan huilen, zelf niets duidelijk maken. ‘s nachts als mijn man aan de beurt is om een flesje te geven, is hij soms zolang bezig met hem weer in slaap te krijgen, dat het alweer tijd is voor een nieuw flesje. Terwijl als ik hem een flesje geef, hij daarna gewoon gaat slapen. Ik mag niet ingrijpen ‘s nachts, dan wordt mijn man boos. Echt zo jammer dit. Had tijdens de zwangerschap nooit kunnen bedenken dat mijn man mijn grootste ergernis zou worden.

Hahaha ik moet hier hardop om lachen 😂. Snap jouw frustratie volledig hoor, maar het klinkt zo grappig

Je mag hem die bedenktijd ook best wel geven. Laat hem maar proberen mits de veiligheid in orde is. Het is echt een kwestie van vallen en opstaan. Je doet het voor mij nu overkomen alsof jij het allemaal beter kan/doet. Gun je man de tijd om zijn eigen manieren te ontwikkelen anders leert hij het nooit en dan worden die dagen alleen een stuk moeilijker en minder leuk voor iedereen.

Same

Wat ontzettend herkenbaar! Wij hebben nu ons 3e kindje.. je zou denken dat hij toch wel voldoende ervaring heeft. Helaas lijkt het er vooral op dat ik degene ben die overal haar best in doet en hij zich er makkelijk vanaf maakt. Hij zegt soms niet te weten wat werkt.. tja, dat is bij ieder kindje anders, maar je hebt wel voldoende ervaring om iets uit te proberen.. daarbij, ik moet soms ook zien uit te vogelen wat werkt. Hij gaat rustig met de kleine op de bank zitten, met z'n telefoon in de handen, wanneer de baby veel onrust laat zien en steeds verder overstuur raakt. Proberen erover te praten helpt hier het beste. Ik ben geneigd de kleine over te nemen en het op te lossen. Mijn man gaf aan soms niet te weten wat te doen, maar ook het vervelend te vinden dat ik de kleine soms uit z'n handen 'trek'. Ik heb hem gevraagd met mij te communiceren en ook om z'n telefoon op zo'n moment weg te leggen.. we kunnen het samen doen

En soms is er zoiets als "strategische incompetentie" al dan niet bewust ingezet. Het is veel makkelijker als wij als moeders het doen, want wij zijn er voor gemaakt. Terwijl er genoeg onderzoek is dat mannen net zo zorgzaam als wij kunnen zijn, maar ze moeten daar iets meer moeite instoppen (zeker in het begin). Ik zou het zeker bespreekbaar maken op een rustig moment en vanuit daar weer door, hopelijk kunnen jullie dan een middenweg vinden!