Irritaties man

Ik moet heel even van mij afschrijven en ben benieuwd of andere moeders hier ook mee te maken hebben. Laat ik voorop stellen dat mijn man ontzettend veel van onze zoon houdt, maar ik erger me soms echt kapot aan hem. Hij kan of doet niet zijn best om die kleine te troosten. Ik hou mezelf dan heel erg in om niet direct in te grijpen, maar als ik merk dat hij steeds ontroostbaarder gaat huilen, ga ik kijken en dan ligt ie gewoon met hem en doet verder geen pogingen hem te troosten door bv z’n speentje te pakken of even van positie te veranderen of wat dan ook om hem te troosten. Voor mijn gevoel moet ik iedere keer ingrijpen en ik begrijp dat dat voor mijn man ook niet leuk is, maar ik kan het niet aanhoren als hij zo hard huilt. Ik word er tegenwoordig echt pisnijdig van omdat ik het onnodig vind. Ik laat het persoonlijk namelijk nooit zover komen dat ie zo hard huilt dat ie bijna ontroostbaar wordt, bij hem gebeurt dat dus op regelmatige basis en dat is niet omdat ons zoontje (9 weken) eenkennig is maar puur omdat mijn man hem laat jengelen en een afwachtende houding aanneemt vwb het troosten. Hij heeft er echt totaal geen gevoel voor en dat baart me echt zorgen voor als ik hem alleen moet laten bij hem voor een hele dag.