Kan niet meer tegen disrespect en voel me alleen

Lieve dames toen ik met mijn vriend ging samen wonen wouden we graag een kindje alleen was ik gelijk de eerste maand zwanger van te voren hadden we weleens ruzie gehad maar nu scheld hij me dagelijks uit voor kanker hoer en kanker mongool en als het over geld ga moet ik maar bij hoeren gaan werken omdat ik een uitkering heb als ik tegen spreek moet ik me kanker smoel houden en ben een luie hond en vergelijkt me steeds met mijn moeder in negatieve zin en zegt ik een zeik wijf ben zo heeft hij dat heel de zwangerschap eigenlijk gedaan als hij boos was kon hij uitvallen maar ik moest met mijn hormonen alles slikken anders dreigt hij weg te gaan en het uit te maken of vlucht hij weg om met vrienden af te spreken ook zegt hij dingen als hij niks om me geeft ik grote fout van zijn leven ben en ik verre van perfect ben het doet me veel pijn want ik hou wel van hem ook maakt hij altijd mijn spullen kapot als hij boos is en gooit ook glazen kapot nu de kleine geboren is is het juist erger geworden want nu grijpt hij me weleens bij me keel of geeft me tikken in me gezicht niet super hard maar doet wel zeer zoals bijvoorbeeld gisteren waren me ouders en broertje komen eten heb heel de dag gekookt voor de kinderen gezorgd en op geruimd alleen ik heb een beknelde zenuw dus in de avond had ik heel veel last de kleine kwam voor de fles alleen moest de tafel moest nog afgeruimd worden mijn vriend wou dat doen maar die gooit al het eten in een schaal en laat mij dan de volgende dag alles afwassen meestal en die zit dan onder de sauzen en daar word ik misselijk van dus ik wou hij het gelijk in de prullenbak gooien maar hij luisterde niet ik zei het nog een keer toen liet hij alles staan ging naar buiten en daarna zonder iets te zeggen naar bed dus ik ging hem achterna anders moet ik de kleine doen en afwas alleen maar hij wilde slapen en toen in zei hij de afwas zou doen en we zouden ook een leuke avond hebben zei hij ik het zelf had verpest toen wou ik het uit praten zodat we gewoon nog leuk konden hebben maar moest stil zijn en toen ik nog wat zei kreeg ik 3 tikken in me gezicht ik vroeg hoe vaak je me nog Slaan huilend hij zei was niet slaan ik zei het gewoon zeer deed toen zei hij mooi als je morgen niet luistert krijg je het 3 keer zo hard en hij draaide zich om en liet mij huilend alles alleen doen van morgen is hij vertrokken naar zijn werk zonder sorry of iets en kreeg een appje dat het me eigenschuld was en hij vanavond ging afspreken inplaats van goed te maken of tijd met mij door te brengen we heel de week bijna geen tijd alleen door gebracht want als me oudste van 7 naar bed gaat komt de kleine erna voor de fles en de nachten doe ik alleen ik doe eigenlijk alle luiers en flessen hij doet bijna niks maar dan is hij moe en wil hij gaan slapen of zit op zijn telefoon intimiteit is misschien privé maar hij wil het al heel de week niet ik geef zoveel aan hem en krijg zo weinig terug ik snap niet waarom hij niet een keer aan mij kan denken of een keer moeite kan doen ik voel me heel alleen ik kan er met niemand over praten ben bang voor de consequenties