Tweede bevalling spannend

Absoluut! Bij de eerste heb ik de hele zwangerschap op een roze wolk gezeten, ondanks de bekkeninstabiliteit. En nu is alles spannend vanaf het eerste moment. Dit heeft een logische verklaring en word ik goed bij geholpen.

Ik vond de eerste ook wel spannend maar tegen de tijd dat ik op het einde liep dacht ik: kom maar op ben t zat. Dus hoop dak dat nu weer krijg. Maar t idee dat je als vrouw super kwetsbaar bent en nieuw leven op de wereld zet doet me nu wel meer omdat ik nu ook meer besef wat er op je af komt.

Ik heb dus meer dat ik op zie tegen die kraamweken ipv de bevalling... 😅 Bij mijn eerste ( is nu 5 jaar ) had ik een vlotte thuisbevalling wel rugweeen en weeenstorm pittig maar daarna die eerste kraamweken pfff ... Mijn herstel vond ik gewoon pittig 😅 probeer nuchter te blijven maar toch in mijn achterhoofd denk ik aan die kraamweek🙈

Ik heb precies hetzelfde. Achteraf bleek ik overduidelijk een post natale depressie gehad te hebben bij de eerste. Hier kwamen we na een paar weken pas achter en heb ik toen hulp voor gehad. Mijn plan voor nu is, naast de hulp die ze voor me inplannen om het weer te voorkomen.. eerder hulp vragen aan vrienden en familie om deze kraamweken door te komen. Plus in mijn achterhoofd houden dat een nieuw kindje niet hetzelfde is als de eerste en het mogelijk makkelijker gaat nu. Daarnaast heb je ook niet meer de onzekerheden van het nieuw mama zijn omdat we de meeste dingen al eens meegemaakt hebben (vlekjes, plekjes, kuchjes, ect.) En om wat liever te zijn voor mij zelf. Goed genoeg is ook perfect.

Oh jeetje! Nee daar heb je gelijk in is natuurlijk ook de 2e en je hebt al dingen bij de eerste meegemaakt! Ik vooral nu ook bewust met huisarts enz overlegd over borstvoeding dat het voor mij( lichaam )niet handig is ... Gelukkig heeft mijn man bij de eerste de eerste 2 weken alles gedaan omdat ik lichamelijk de kracht er niet voor had... ( Vroeg te veel van mezelf.. vergat mezelf een beetje viel enorm af van de stress;) ) en miss valt herstel wel reuze mee dat moet ik ook in me achterhoofd halen... Maar ik moet mezelf en ook mijn gezin wat meer rust gunnen en niet alles te snel willen... Op gemak en dan zien we wel! Ik heb wel hulp gezocht ervoor hoor toen de eerste paar maandjes oud was om alles een plekje te geven..

* Vooral was ik jarloers op de dames in de buurt die na een bevalling met 3 dagen al buiten liepen dat ik dacht halloooo hoezo hun wel en ik niet... Nu achteraf denk ik jeetje iedereen hersteld op zijn eigen manier... En iedereen heeft daar zijn eigen tijd voor nodig

Ik heb PTSS opgelopen rond mn bevalling, ze helpen mij nu met een bevallingsplan wat mij na de keizersnede rust zal brengen. En dan kan het natuurlijk nog anders lopen maar ook daar gaan ze me op voorbereiden.

Jaa laten we het houden op gezonde spanning 😅.. Eerste bevalling kijk ik heel goed op terug.. Mocht dat nu weer zo gebeuren zou ik heel blij zijn. Maar ben ook realistisch dat het heel anders kan zijn. Dusja spannend weer 🫣

Ik heb dit ook bij mijn tweede kindje een beetje zo ervaren. Ik vond het zelf niet perse spannend, maar voelde vanaf de positieve test al wel een soort spanning in mijn lichaam! Was wel gepland dus dat was het ook niet. Vond het zelf echt gek maar kon niks aan dat gevoel doen 😅

Ja hier ook! Bij de eerste ging ik er heel open in en dacht ik: “ik zie wel”. Niks voorbereid, geen bevalplan etc. Uiteindelijk hele fijne en goede bevalling gehad, zelfs geen ruggenprik nodig gehad(wat ik van te voren wel had verwacht te gaan nemen). Dus niks te klagen. En toch ben ik nu veel nerveuzer en heb ik meer spanning voor de bevalling.

Hier hetzelfde. Bij de eerste weet je niet wat je te wachten staat en besef je pas op het moment dat je aan het bevallen bent wat je overkomt. Nu heb je 9 maanden de tijd om die vorige bevalling continu te herleven en dan moet je het ook nog eens voor een tweede keer gaan doen haha! Merk dat ik vooral probeer te kijken naar een maand na de bevalling. Het moment dat alle pijn een beetje is weggezakt en je herstel een heel stuk op gang is. Alles daarvoor denk ik liever niet aan.

Ik vond het bevallen zelf niet zo heel erg, maar bij mij ging het vreselijk snel en ik dacht in de auto al dat ik moest persen.. Ze hebben toen ook meteen gezegd dat ik bij een volgende echt bij de eerste wee moet bellen. Ik ben echt bang dat ik het ziekenhuis dit keer niet haal en dat het dan een thuisbevalling wordt (of nog erger langs de kant van de weg 🙈). Dit vind ik spannend, want ik heb graag hulp in geval van nood in de buurt.. Verder vond ik ook het herstel echt veel erger dan de bevalling zelf, ondanks dat ik gewoon mobiel was hoor en niet in bed heb gelegen ofzo, maar ik heb echt nog maanden last gehad van de knip 😅 Ik denk dat het misschien ook wel spannender is omdat je nu een voorbeeld hebt en weet wat er op je af zou kunnen komen. De eerste keer is het nog zoiets onwerkelijks en kun je je bijv bij de pijn van weeën nog helemaal niks voorstellen.