Lieve dames, dit wordt een heel verhaal dus bedankt voor het lezen alvast! Mijn zoontje, nu 6 weken, heeft vanaf het begin een verkeerde drinktechniek ontwikkelt aan de borst. Dat komt omdat ik een snelle melkstroom heb en hij dus weinig moeite hoeft te doen om voldoende melk binnen te krijgen. Gevolg: hij neemt een kleine/luie hap, laat snel los, heeft moeite met z'n adem en het drinken (gierende ademhaling) en raakt gefrustreerd als de borst niet meer zo vol is en hij wél moeite moet doen om er melk uit te krijgen. Hierdoor drinkt hij weinig vette melk, waardoor hij zich overdag vaak snel weer meldt voor de volgende voeding, vaak om de 1,5 a 2 uur. 's nachts komt hij meestal om de 3 uur, maar dan zijn mijn borsten dus al vrij hard en lukt het hem ook niet om een grote hap te nemen. Hij 'glijdt' er dan steeds af met zijn mondje waardoor het vacuum verbreekt. Per voedingssessie leg ik hem minstens 10x opnieuw aan. Tot grote frustratie van beiden.
Inmiddels heb ik 2 osteopaten bezocht, de tongriemkliniek (tongriem en lipbandje niet gelaserd want dat zou volgens de arts het probleem niet oplossen) en een lactatiekundige. Helaas werd de oorzaak van het probleem, de luie drinktechniek, pas na 4 weken ontdekt omdat hij wel goed groeit en mijn tepels af en toe pijnlijk zijn, maar niet heel erg storend.
Iedere deskundige geeft ons mondoefeningen mee en zegt dat we consequent de grote hap moeten oefenen. Dit doe ik, maar elke voedingssessie is het weer een strijd, vooral in de nacht. Na de voedingssessie moet hij veel lucht kwijt door het constante opnieuw aanhappen en moeten we ook nog de mondoefeningen doen. En dan nog minimaal 20 minuten rechtop houden zodat de melk niet terugstroomt in z'n mondje. 's nachts moet ik zorgen dat ik zijn grote honger voor ben en alvast de ergste druk van de borst halen met een haakaa voor de voeding. Ik voel me ondertussen meer verpleegster dan moeder. Het kost zoveel tijd en frustratie, de tranen stromen me vaak over de wangen van onmacht. En het ergste: na 2 weken dit doen heb ik ook nog steeds niet het gevoel dat er vooruitgang in zit. Het aanhappen gaat misschien eens per dag goed, waarna een relaxte voeding volgt. Maar alle andere keren is het drama. Het lijkt welnalsof mijn zoon het nooit gaat leren, of er zit toch iets niet goed in zijn lijfje. Momenteel zie ik er gewoon tegenop om hem weer te voeden, vooral in de nacht.
Hoewel de gedachte om het op te geven steeds vaker in mn hoofd oppopt, wil ik de borstvoeding toch nog een kans geven. Om mezelf wat happier te maken zou ik in de nacht willen kolven en hem dit met de fles geven (dat is dan tussen 2-3 en tussen 5-6 uur in de nacht, twee keer dus). Is dit een goed idee? Hij moet tenslotte ook gaan leren met de fles drinken rond deze periode...
Ik hoor graag jullie mening. En mocht iemand een gouden tip hebben om de drinktechniek te verbeteren, of hetzelfde hebben meegemaakt, dan hoor ik het ook heeeeel graag.