Vriend boos. Wat nu?

Er is hier maar een antwoord, wat mij betreft. Je vriend moet keihard aan zichzelf werken dmv therapie e.d. en jij moet bij hem weggaan. Dit is geen veilige situatie en een onwijs slecht voorbeeld voor je dochter. Beeld je in dat zij over 30 jaar met zo iemand samenleeft, wat zou je daarvan vinden als moeder? Kies voor je kind en jezelf. Wellicht kunnen mensen veranderen, maar tot die tijd is dit geen houdbare situatie. Sterkte!

Jeetje wat een pittige situatie zitten jij en je dochter in! Is je vriend onder behandeling voor zijn depressie? Het klinkt alsof je het heel goed doet. Misschien hebben jullie wel meer rust als er (tijdelijk?) nog meer afstand is tussen jullie en hem? Huisartsen hebben volgens mij bijna altijd iemand in dienst waar je en gesprek mee kan voeren. Misschien kan die persoon je ook verder helpen? Heel veel sterkte daar.

Voor de eigen veiligheid van je dochter, zou ik afstand nemen.

Lastige situatie! Probeer er voor hem te zijn en liefde te blijven geven, ook als dat moeilijk is. Hij zit zo ik begrijp echt niet lekker in zijn vel, en dan doe en zeg je dingen die je niet meent. Een kind kan zoveel blijdschap en verbinding geven, maar dat is lastig als je in een depressie zit. Het is voor haar juist zo belangrijk dat ze met haar vader opgroeit. Probeer hulp voor hem te vinden, desnoods voor jullie beiden. En misschien heb je familie/kennissen/vrienden die je willen helpen met bijv oppassen of wat huishoudelijke taken zodat je zelf ook even kan opladen. Het zal niet makkelijk zijn, maar wel de moeite waard. Met de hoop op betere tijden! Sterkte❤️

Voor de fysieke en mentale veiligheid van jou en je dochter is mijn enige advies (als iemand die jeugdbeschermer is): relatie verbreken en alleen verder gaan..

Ik zal hem in ieder geval geen minuut meer alleen laten met je dochter.

Heftig voor je, maar eerlijk zet hem de deur uit, als hij nu al dit doet naar je dochter en jou toe is dat pas het begin van alle ellende. Voor je het weet volgen de klappen en de mishandelingen. Deze situatie is voor jou en je dochter onveilig en je dochter kan ook prima opgroeien met hem op een afstand want echt aanwezig is hij nu toch al niet. Als hij aan zichzelf werkt kan hij altijd meer betrokken worden. En ja ik spreek uit ervaring waar het dusdanig heftig werd in de thuissituatie dat veilig thuis en de verloskundige dreigde direct bij de geboorte mijn kind weg te halen als ik bij mijn vriend zou blijven!

Probeer er voor hem te zijn? Voor een vent die vrouw en kind mishandeld onder het mom van depressie en jij praat dit even goed?? Pfoe compleet delulu dus

Ik ben een onbewust alleenstaande mama.. maar dat is wel zo gekomen omdat ik grenzen ging stellen. Ik wilde niet dat mijn zoon zou opgroeien in een huis met bepaald gedrag als voorbeeld. Kies voor je dochtertje en voor jezelf voor jullie geluk en veiligheid. En laat hoe hij met jou omgaat geen voorbeeld zijn wat liefde is naar je dochtertje. Hoe moeilijk en zwaar hij het ook heeft door zn depressie. Maar dit is allemaal makkelijk gezegd. Het is verschrikkelijk moeilijk. Maar hij mag jullie geen pijn doen.❤️

Poeh meid wat intens! Blijf je grenzen duidelijk aangeven en ga niet mee in zijn slachtoffergedrag zou ik zeggen. Aan je dochter wil je sws het goeie voorbeeld geven van hoe zij en jij het ook waard zijn om liefdevol mee om te gaan. Verder klinkt zijn gedrag redelijk arrogant en zelfingenomen… alsof hij boven iedereen staat en iedereen zich aan hem aan moet passen, incl jij en je kind. Laat hem zelf maar eens verantwoordelijkheid nemen. Jij bent 50% verantwoordelijk voor de relatie en hij ook. Iemand ontlasten is wat anders dan al het werk gaan doen… sterkte en houd je taai meid! 🤎

Ik weet natuurlijk niet precies de situatie. Alleen wat je hebt benoemd. Maar dit klinkt als geen veilige situatie voor jou en je dochtertje. Ik weet niet hoe hij voor de depressie was? Maar ik zou afstand van hem nemen. Hij wil blijkbaar toch al niet bij jullie zijn. Dan kost het jou uiteindelijk nog meer moeite om hem erbij te blijven houden en je hebt je handen al vol aan je dochtertje,huishouden en afspraken. Dat is al heel veel! En om aan iemand te trekken die toch alleen in de weerstand gaat en dan zo tegen jullie doet... Kies voor jezelf en je dochter. Misschien kan je vrienden/familie inschakelen voor wat meer rust. Ik heb ook een x iets gelezen over dat er (vaste)gezinnen/moeders zijn die een middagje een ander kind opvangt zodat de andere moeder even ontlast kan worden.. Eventueel zou zoiets een optie zijn mocht je geen/onvoldoende sociaal netwerk om je heen hebben. Ik wil je iig heel veel sterkte wensen. En kies voor wat volgens jou beste voor jou en je dochter is!

Uit ervaring weet ik dat het hebben van een depressie heftig is en kan doorspelen in allerlei situaties in emoties. Echter: het agressieve gedrag dat daaruit voortvloeit hoef jij niet te accepteren. Zou je ook niet moeten accepteren. Aan een depressie moet je keihard werken, hij in de eerste plaats. Nu lijkt hij het als een excuus te gebruiken en dat is niet oké. Al helemaal niet als het effect heeft op jullie dochter. Het lijkt er voor mij op dat hij (veel) meer hulp nodig heeft dan hij nu heeft. Gezien zijn gedrag naar jou en jullie dochter, zou ik zelf eisen dat hij dit gaat regelen en anders mag hij in de toekomst een mediator/ advocaat inschakelen om zijn kind te kunnen zien. Ik zou mijn partner in ieder geval niet willen zien zolang hij zo tegen me doet en hem zeker niet alleen laten met mijn kind. Als hij zich in die enkele uurtjes per week niet kan gedragen, mag hij die uurtjes ook wegblijven. Kun je beter videobellen met hem, dan kun je tenminste ophangen als hij te ver gaat en heb je er in huis geen gedoe mee

Ik zou deze sneuneus snel vertellen dat ‘ie z’n spullen kan pakken en hem nooit meer alleen laten met m’n kind.

Heeft je vriend je dochter erkend?

Nee

Wat een lastige situatie. Hoe was jullie relatie voordat je dochtertje geboren werd en voordat hij een depressie kreeg? Schat je in dat hij zonder de depressie wel een stabiele volwaardige vader/partner kan zijn? Is er buiten het deurincident om vaker sprake geweest van fysiek en/of emotioneel geweld? Je beschrijft huiselijk geweld, gezien je dochter hierbij betrokken is, is er sprake van kindermishandeling en heb je als moeder de verantwoordelijkheid om je grens te trekken en bij hem weg te gaan. Zo zie ik het. Echter, ik kan mij ook voorstellen dat de depressie grote impact heeft. Mocht je inschatten dat dit gedrag vooral aan de depressie te wijten is, dan kan je overwegen om hulp in de schakelen. Hulpinstanties kunnen jullie helpen om enerzijds een veilige omgeving voor jou en je dochter te waarborgen en anderzijds je partner te helpen bij zijn herstel en het opbouwen van fijn contact met je dochter. Dus: of per direct bij hem weggaan, of per direct contact opnemen met je huisarts/veilig thuis en openheid van zaken geven. Andere keuzes zijn er wat mij betreft niet.

Allereerst wil ik zeggen dat ik deze situatie heel verdrietig voor jou en je dochter vind. Wat naar dat je dit moet meemaken. Een depressie is een heel heftig iets en hij zal er ook last van hebben. Het komt op mij echter over alsof hij het ook beetje gebruikt om er makkelijk vanaf te komen. Het is niet goed te praten dat hij jullie aanraakt. Dat hij als papa zulke dingen zegt. Ik krijg er een heel naar gevoel van. Je bent zijn partner, niet zijn moeder! En wij mama’s - sorry dat ik het zeg - kunnen ook niet zeggen ‘goh, vandaag effe niet’. Dus dan kunnen papa’s zich daar ook overheen zetten.

Dan zou ik zeker afstand gaan nemen. Dit klinkt als een zeer onprettige situatie voor zowel jou als je kindje. Heb je familie/vrienden die jou kunnen steunen?

Beetje zelfde bijna als die relatie vn mij iedereen zegt tegen hem een kind veranderd je leven krijg je als antwoord voor mij niet altijd ma z’n eigen zin plannen ik wil dit en dat voetbalwedstrijden en ons alleen laten als we ruzie hebben kruipt hij na z’n ma en daar bespreekt hij het mee heb hem al gezegd weet je wat jij bent nog een puber die gedraagt zich ook zo

Er is vaker sprake geweest van emotioneel en fysiek geweld. Niet naar mij(het fysieke) maar vaak naar objecten. Wel is hij een keer hard handig geweest met onze dochter omdat hij z’n dagje niet had