moeite met dingen toelaten

mijn vriend en ik hebben het besproken trouwens en hij gaf aan het niet echt heel erg door te hebben. mijn vriend is wat meer van leef en laat leven ipv confronteren etc. ook kent hij zijn stiefvader goed en weet hij dat het nou eenmaal een enorm aanwezige man is die doet waar hij zelf zin in heeft dus denkt hij dat het gewoon altijd zo zal blijven

Ik leef met je mee. Ik weet hoe ongemakkelijk het voelt als iemand over jouw grens heen gaat mbt je baby en hoe moeilijk het is om diegene hierop aan te spreken. Bij ons ging iemand die op kraamvisite kwam haar pink in mijn dochter haar mond doen. Ik stond erbij en keek ernaar met heel veel ongemak, maar durfde er niks van te zeggen. Heb je dit al besproken met jouw partner? Wat zegt die ervan? Aangezien het zijn kant van de familie is, lijkt het me het meest logisch dat hij hem erop aanspreekt. En heb je een goede band met jouw schoonmoeder? Wellicht dat je je gevoel hieromtrent met haar kan delen van moeder tot moeder?

wat rot dat je ook een nare ervaring hebt gehad … doet zoveel met een nieuwe moeder .. mijn vriend zegt dat het enthousiasme is en geen verkeerde bedoelingen achter zit en hij heeft het vaak niet door en hij houd ook totaal niet van confrontaties dus miss negeert hij het bewust een beetje. het met m’n schoonmoeder erover hebben zou idd miss wel kunnen! maar ook zij is net zoals m’n vriend echt iemand die geen confrontatie aan gaat en alles gewoon laat gebeuren dus vind ik wel spannend, maar idd wel een goedd!

Pfoe ik had deze man op m'n zwarte lijst gezet denk ik 🙈 Het is inderdaad familie van je vriend dus het meest logisch om hem het gesprek te laten voeren. Maar als hij het niet doet zal jij toch degene zijn die het gaat moeten doen. Jullie kindje kan niet voor zichzelf opkomen, dus dat zal vanuit de ouders moeten komen. Ik zou rustig samen zitten zonder de baby erbij (misschien als ze op bedje ligt te slapen). Dat je weet dat dingen vroeger anders gingen maar dat jullie met de kennis van nu andere beslissingen hebben genomen voor jullie kind. Niet kussen, niet continue overprikkelen of afleiden. Dat zijn onze grenzen. We zouden het fijn vinden als jullie hier rekening mee kunnen houden en als jullie dat moeilijk vinden kunnen we helpen met erop wijzen wanneer iets te veel is. En houden ze zich er niet aan, dan is het gevolg dat ze jullie kindje dus minder gaan zien. Ik weet niet of ze bij jullie langskomen of dat jullie naar hen gaan, maar dat laatste kan je dus mee stoppen. Komen ze bij jullie dan kan je ook gewoon nee zeggen als ze vragen of ze langs kunnen komen, komen ze onaangekondigd dan zeg je dat het niet uitkomt, zijn ze toch al binnen dan ga je lekker buiten wandelen met de kleine. Rigoureus? Ja misschien, maar het is aan jullie om de grenzen voor jullie kind te bewaren, zij kan dat niet. En als dat niet op de zachte manier kan, dan maar op de harde.

Ik herken me hier wel heel erg in. Mensen doen soms best wel rare dingen om de aandacht te trekken van m’n baby ( in hun handen klappen, hard roepen ) ik vind het ook heel vervelend en moeilijk om iets van te zeggen maar het triggert wel echt een woede in mij.. of als mensen haar inderdaad lang vasthouden of niet terug geven als ze huilt, echt naar is dat.. dan vraag ik haar wel gewoon terug. Goed dat je het bespreekbaar maakt en anders gewoon afstand houden waar mogelijk

Ik herken je gevoel heel erg! Het is waarschijnlijk uit goede bedoeling maar dat kan je nu niet inzien. Ik irriteer me mateloos aan mijn schoonmoeder en schoonzusje die onaangekondigd langs komen en dan heel druk met de baby doen. Vervolgens zit ik met een overprikkeld kind die ik niet in slaap krijg overdag (wat sowieso al heel lastig gaat). Op een gegeven moment heb ik er gewoon wat van gezegd en ze zijn zich er niet van bewust geweest. Laatst kwamen ze weer en gelijk heel druk doen en proberen een lachje uit mijn dochter te krijgen terwijl ze gewoon even lekker rustig in de box lag rond te kijken. Dat ik denk laat die baby gewoon even lekker met rust. Ik heb er maar niks van gezegd omdat ik ook niet als een zeikerd wil overkomen maar irriteerde mij gelijk weer! Anyways je bent niet de enige. Vervelende situatie maar ik zou toch beginnen met iets erover zeggen (of je partner het laten doen). Als dat niet werk volgende stappen zetten.

Ik vind het heel raar dat hij neusje neusje doet met je dochter. Voor mij is dat best intiem en iets wat alleen de ouders zouden moeten doen. Ik heb zelf stiefouders en bij mij zou de beste route zijn; je vriend bespreekt dit met zijn moeder die het dan weer met haar man kan bespreken.

ja dit dus … mijn vriend is het er mee eens dus hij gaat idd het gesprek starten! het enige probleem is dat we hem pas weer zien met kerst en dan is de hele familie erbij en vinden we het ongepast erover te beginnen .. maar wss zijn we daar dan ook erg lang en gaat hij dus weer zo doen bij haar

Heb je geen draagdoek of draagzak toevallig? Onder het mom van 'ze heeft zoveel last van de drukte rondom de feestdagen' lekker in de draagdoek of -zak bij je houden, gezichtje tegen je aan. Dat scheelt heeeel veel is mijn ervaring. En dan kan je het op een ander moment inderdaad bespreken zonder iedereen erbij.

Jezus meid, ik zou helemaal gek worden. Dat neuzen met je kind zou ik echt van ontploffen?! Mijn god. Ik snap dat het erg lastig is om er op het moment iets van te zeggen. Ik heb zelf ook al meermaals dan op een moment niets gedurfd en achteraf dan enorm spijt van gehad. Mijn tip zou zijn; vooraf vast een tekst bedenken en oefenen die je kan zeggen op het moment dat dit gebeurd. Dus bijvoorbeeld "ik wil niet dat je dat doet" of "waarom doe je dat? Ik vind dat niet oke" en ook gewoon "ik neem haar weer terug van je over" en gewoon pakken. Wat denken mensen nou 😭 Ik probeer zelf maar in gedachte te houden; mn kindje kan niet voor zichzelf opkomen, als dit bij mij zou gebeuren zou ik echt niet blij zijn, dus mijn kind wil dit ook niet en ik moet hem beschermen Succes en sterkte! Je kan het ♥️

Nou heb het er echt nog maar eens over en laat ook echt zien dat het je raakt. Als 1 van de ouders nee zegt is t ook nee. En ook al vind hij het zelf wel mee vallen je zal altijd gesteund en geholpen moeten worden door je partner is mijn mening. Mijn partner deed dit in t begin ook niet, tot hij eindelijk inzag hoe ik me er bij voelde.. en dat het soms echt niet meer kon.

Ik herken je gevoel heel erg. Je wil je kleintje lekker voor jezelf houden, maar het lijkt wel alsof iedereen wat van haar wil. Ik durfde ook niks te zeggen, nu durf ik dat wel. Ze is ook 12 weekjes oud. Ik geef nu vaak aan: ik heb haar 9 maand lang voor mezelf in de buik gehad en nu moet ik haar met de hele wereld delen, daar heb ik moeite mee.

knap dat je dat toe durft te geven! ik voel me ook vaak zo, maar heel bang geoordeeld te worden erover ..

we hebben afgesproken dat we een gesprek aangaan en mijn vriend deze begint! :) de steun voelt idd heel fijn

dankjewel voor je erkenning en tips!! ga het zeker oefenen en meenemen, ga het hard nodig hebben 🙈

ohh ja heel slim!!

Echt heel vervelend voor je en ik snap je zo goed! Ik zou toch echt aangeven bij je vriend dat het je echt heel erg raakt en je zijn hulp nodig hebt. Hij zou er bijvoorbeeld als het weer gebeurd wat van kunnen zeggen ondanks dat hij er zelf geen last van heeft, maar om jou niet in de situatie te brengen dat je je zo naar erover voelt. Uiteindelijk is het voor hem makkelijker om hem aan te spreken. Ik herken je ook heel erg. Mijn schoonzusje zegt ook vaak heel direct nu wil ik haar. Ook als ze huilt. En ze gaf haar zelf door aan haar vriend de dag na de geboorte. Wij kennen hem nog niet lang en hebben eigenlijk echt helemaal niks met hem, dus vond het al vervelend dat hij überhaupt onaangekondigd meegekomen was. Daar heb ik echt wakker van gelegen en heb nog steeds een naar gevoel als ik hun zie. En m’n schoonmoeder wilde al heel snel graag met het hele gezin samen zijn (9 mensen). Daar keek ik ook echt de hele week tegen op omdat ik bang was dat iedereen haar dan vast wilde pakken. Leek me vreselijk. Uiteindelijk viel het gelukkig wel mee.

En hoe gaat het nu? Wat hebben jullie besloten te doen met de kerstdagen?

we gaan daar vrijdag kerst vieren en hebben besloten wat eerder te gaan, dan gaan we laagdrempelig naar duidelijk zijn over wat we wel en niet willen

Dit "maar als ik ga oppassen kan je niet van mij verwachten dat ik haar niet kus, ik doe dan wat ik zelf wil met dr" is echt niet oké en ik zou je baby zo ver mogelijk bij hem vandaan houden. Feit dat ie zulke dingen ook zegt geeft aan dat ie lak heeft aan andermans grenzen. Echt wtf. Je partner moet jou en de baby hierin ook beschermen. Ik merk wel dat veel mannen echt nul ruggengraat hebben als het aankomt op baby/gezin beschermen ook al is het van je eigen familie. Als het je eigen familie is dan durf je toch juist de waarheid te zeggen..