Altijd aan staan

Waar woon je, misschien kan iemand een keer komen oppassen zodat jij een dutje of iets kan doen ❤️

Oef bijna alsof ik (deels) mijn eigen verhaal lees. Ik sta/stond ook altijd aan. Wij hebben een zoontje van 2 jaar. De vader is mentaal erg betrokken maar enkel hier in het weekend, soms ook een weekavond. Hier zijn jammer genoeg ook momenten dat hij erg aangestuurd moet worden of weinig energie heeft om naar buiten te gaan. Hij heeft echt veel zorgen en stress, dus ik begrijp het wel, maar het is niet fijn voor mij. Wij hebben er verschillende gesprekken over gehad, soms beterde het eventjes maar dan weer naar af. Nu zit ik zelf even thuis omdat het dus echt niet meer ging. Denk dat dit voor hem wel een eye-opener was, sindsdien doet hij bijna alles met ons zoontje als hij hier is. Dit helpt mij enorm, want alle andere dagen zijn natuurlijk wel voor mij. De nachten gaan ook heel moeilijk, dus gewoon even een moeilijke periode. Wat wel extra leuk is nu is dat hun band de laatste weken fel verbeterd is, ons zoontje begint nu ook meer naar hem te trekken (maar blijft een mommy's boy 😉). Denk dat dit ook motiverend is voor zijn vader! Ik heb me nu wel voorgenomen om het op sommige momenten gewoon wat relaxter aan te pakken. In het weekend bv eens een namiddagje tv moet gewoon kunnen (als zijn vader hier eens niet is bv). En mss ga ik mijn moed bijeen schrapen om aan mn ouders te vragen om 1x per maand een nachtje te willen doen, dit zou me ook enorm helpen. Verder hoor ik ook wel graag hoe anderen hiermee omgaan 🤗.

Ohja heel herkenbaar. Ik heb dan al een tiener en een bijna eenjarige, zwanger van de 3e, daarnaast werk ik wel fulltime (veelal thuis in de avond) overdag maar enkele uurtjes. De vader is er ook alleen in 't weekend vaak 1 dagje en net of ik er nog een kind bij heb😅 dat vind ik wel het meest frustrerend. Het loopt hier allemaal prima, maar als er dan een andere volwassen bij is heb je toch bepaalde verwachtingen. Dacht dat ik te veel verwachtingen had 😅