Ik moet dit even van mij afschrijven, want ik voel mij er zo verdrietig onder.
In november was ik hoogzwanger van mijn tweede kindje en heeft mijn (ex)man de relatie verbroken, omdat we te veel ruzie zouden hebben en andere vage redenen. Ik wilde voor de relatie vechten, maar hij had het al opgegeven. Een paar weken later vertelde mijn beste vriendin dat ze ook had besloten uit elkaar te gaan met haar man. Ik heb de laatste maanden al vermoedens gehad dat zij een affaire hadden samen. Als ik hen ermee confronteerde werden ze boos en voelde ik mij schuldig dat ik haar hiervan had beschuldigd. Twee weken geleden kreeg ik de sleutel van mijn huis. Toen ik mijn spullen kwam ophalen, vond ik daar kleren van een andere meid op. Ik herkende dit van mijn beste vriendin. Ik ben op onderzoek uitgegaan en er kwamen veel meer dingen aan het licht toen ik mensen er naar ging vragen. Ik heb vrijdag die vriendin gebeld en haar geconfronteerd, ze werd heel boos dat ik haar van zulke dingen beschuldig en dat het echt niet zo was. Uiteindelijk heeft mijn ex zaterdag toegegeven dat ze inderdaad wat hebben samen.
Ik voel mij zo genaaid. Die "vriendin" deed tot vrijdag nog doodnormaal tegen mij, we spraken ook nog regelmatig af en hadden veel appcontact. Terwijl ze ondertussen gewoon met mijn ex afsprak in het huis waar wij tot toen nog om en om woonden. Ik heb zovaak aan mijzelf getwijfeld, omdat ik nog steeds niet kan geloven dat je zo kunt zijn... En nog kan ik het eigenlijk niet geloven...