Confronterend

Jazeker, herken het helemaal 😊 en ik wil geen donkere wolk creëeren, want misschien ga jij dat wel heel anders ervaren, maar ik beleefde dat nog intenser toen ik eenmaal bevallen was.

Ik kan me voorstellen dat het confronterend kan zijn. Het ligt er misschien ook wel aan of het een bewuste keuze is om een kindje alleen op te voeden of dat het door andere omstandigheden zo is gekomen. Is confronterend altijd iets slechts? Het is natuurlijk de kunst om te zien wat er wel is en wat je wel hebt en je daar op te focussen. Maar soms ergens even van balen, is natuurlijk ook gezond! Wanneer mensen tegen mij zeggen: "Joh, doe je het helemaal alleen? Vind je dat niet zwaar?" Dan zeg ik (en dat denk ik ook echt) dat moederschap/ouderschap altijd, in welke vorm dan ook, zware kanten heeft. Maar dat het mij wel enorm scheelt dat ik me volledig op mijn zoontje kan focussen en niet nog eens een relatie te onderhouden heb. Ik weet dat ik er 24/7 alleen voor sta en dat is zwaar, maar het is ook duidelijk. En die duidelijkheid en geen verwachtingen hebben schept ook weer rust. Ik dwaal een beetje af.... Maar eigenlijk is alles wat ik wil zeggen... Goed dat je het uitspreekt. En die momenten zullen er blijven. Ook ik bedenk wel eens hoe leuk het zou zijn om leuke momenten met een partner te delen. Maar die momenten gaan ook weer voorbij en de leuke fijne momenten winnen het met gemak!

Elke huisje heeft zijn kruisje. Mijn huisje kent vrede en geen stress om mijn lieve kinderen heen. Ik wil niet zeggen dat alle stelletjes stress hebben. Soms is de buiten mooier dan de werkelijkheid. Ik heb gekozen voor mij en me kinderen. Natuurlijk soms is het zwaar dat maakt het zo bijzonder en mooi. Wat ben ik dankbaar.

Ik herken het totaal niet MAAR ik moet er dan wel bij zeggen dat het vanuit mij een heel bewuste keus is, ik ben zwanger mogen raken d.m.v een donor en dus idd bewust alleen.

Ik herken het zeker. Ook bij alle controles in de zwangerschap dat je steeds weer aangesproken word met jullie kindje (en idee dat partner vanwege corona wel niet mee is). Bij mij is dat itt wat ander hier zegt na de bevalling heel veel minder geworden. Dat heeft denk ik ook met m'n eigen gevoel te maken. Ik had heel graag met m'n ex een kindje gewild dus heel veel verdriet gehad dat het dat niet is geworden, maar nu m'n meisje er is vind ik het helemaal prima zo. En ook wat iemand hier al zegt. Het is heel duidelijk en je hebt geen partner die nog allerlei dingen van je verwacht naast de zorg voor je kindje, werk etc. Het moet slijten denk ik, maar komt goed. Echt waar

Uit onderzoek is gebleken dat stelletjes met kinderen het meest ongelukkig zijn. Wat je ziet is alleen de buitenkant. Ik heb een vriendin die na 14 jaar relatie waarvan 2 jaar getrouwd en een baby van 6 maanden ineens Alleenstaand was(haar man vond het toch niks een kind) we zijn nu 1,5 jaar verder ze is nog steeds single/Alleenstaand moeder maar ik heb haar nog nooit zo gezellig gezien. Ze voelt zich 10x beter dan voorheen. Dat is toch het belangrijkste dat jij je goed voelt!

Hoe ben je hier uiteindelijk mee omgegaan? Hoop dat alles nu beter is voor je 🌹

Mooi omschreven, dankjewel 🧡 het is inderdaad zo nu je het zegt dat je gewoon duidelijk weet voor jezelf ‘ik doe dit alleen’, dan kun je er ook 100% voor gaan. En inderdaad daarnaast een relatie onderhouden kost zoveel moeite. Ik probeer het positief te zien dat ik mij helemaal kan focussen straks op de kleine.

Mooi beschreven🌹 ik hoop ook dat het bij mij na de bevalling wat minder wordt dit gevoel. Ja inderdaad bij mij gebeurd het best wel veel bij controles etc dat er over ‘jullie’ gesproken wordt. Ik vond het best vreemd dat bij mij de eerste paar controles steeds weer naar mijn ex werd gevraagd.. het voelde een beetje alsof ik steeds mijzelf moest uitleggen. Terwijl ik al duidelijk had aangegeven de vader wil niet in beeld meer zijn.. maarja. Ik snap wel dat ze mij proberen te helpen maar omdat ze er best vaak op terugkwamen vond ik het best wel lastig om er steeds maar weer antwoord op te geven.

Ik stoor me er het meest aan dat mensen me zielig vinden. Dat ik alles alleen moet doen omdat mn vent 'weggevlucht' is. Ik snap dat ze tegenwoordig de baby informatie stroom heel erg papa-inclusief maken, daar is tenslotte hard genoeg voor gevochten, maar dat ik dan net die ene tref die dat niet aankan en me dan opzij schuift, daar kan ik ook niks aan doen🤷‍♀️ ik snap en herken je gevoel, maar denk maar zo, wij maken iets moois en dat is iets wat niet altijd gedeeld hoeft te worden💙