Het leven van een alleenstaande ouder

Hey, Ik ben momenteel al 3 jaar een alleenstaande mama en ben momenteel zwanger van mijn 2 kindje. Mijn dagen beginnen tijdens de week om 7 uur dan staan we samen op voor school en tijdens het weekend is het te zien wanneer hij wakker is meestal rond 9 uur.. Ik neem tijd voor mezelf wanneer hij naar school is dan probeer ik zoveel mogelijk te rusten of eens de grote kuis te doen... Voor de rest doen wij alles samen en vind dat helemaal niet erg, zou mijn zoontje nooit meer kunnen missen! Wij hebben geen papa nodig die er altijd is wij kunnen dit wel aan! Als je nog vragen hebt stel ze gerust!

Ik heb 4 dagen de creche en werk 4 dagen. Soms neem ik vrij van werk om huishouden te doen, boodschappen en of even tijd voor mezelf. De dagen dat ik werk is het samen opstaan, kind naar creche en ik naar werk. Soms doe ik boodschappen in mijn pauze. Na werk ga ik koken en tussendoor kind halen. Daarna weer verder koken, samen eten. Samenzijn en dan begint het naar bed gaan ritueel voor hem. Als ik vrij ben hangen we wat in bed. Probeer daarna meestal wel iets buiten de deur te gaan doen. Vroeger toen hij klein was vooral boodschappen. Tegenwoordig belanden we in dierentuinen, musea of iets anders. Kleine is bijna 3. Uit eten doe ik heel soms.. misschien per kwartaal? Dan passen mijn ouders op, maar dat lukt maar net... ze zijn op leeftijd. Lunchen doe ik wel regelmatig en 9 vd 10 keren gaat hij mee. Check wel soms of mijn gezelschap daar zin in heeft 🤣

Wat vindt jij moeilijk met alleen zijn?

Ik werk 4 dagen in de week en dan sta ik om 6.45 op, maak mij klaar en haal mijn zoontje uit bed rond 7.00 en zorg dat hij uiterlijk 7.45 op de opvang is, dan haal ik hem uiterlijk om 18.00 weer op (vaak heeft hij dan op de opvang al gegeten). Dan spelen we nog even wat en gaat hij naar bed. Op vrije dagen dan starten we langzaam op en blijven we langer in bed en mag hij altijd een half uurtje televisie kijken. Vaak doe ik op vrije dagen boodschappen, ga op zaterdag naar de markt en bezoek vrienden en familie. Sinds kort werk ik regelmatig, maar daarvoor onregelmatig. Toen moest mijn zoontje veel logeren, afgelopen maanden heb ik geprobeerd weer wat meer rust te creëren en daardoor niet veel gedaan. Maar als ik wat heb dan zorgt of mijn ex partner ( die is nog wel betrokken, maar vindt een hele dag zorgen voor ons zoontje nog te zwaar, hij komt 1x per week langs) of hij gaat naar opa en oma of een tante en vaak blijft hij dan wel een nachtje logeren. Ik probeer nu op de dag dat mijn ex partner er is af en toe ook een afspraak voor mijzelf te plannen, zodat hij iets vaker alleen is met hem en zich daar ook zekerder door voelt. Ik vind het alleen zijn met momenten ook wel eenzaam, vooral als ik andere gezinnen zie. Maar ik kan aan de andere kant ook genieten van het alleen zijn. Ik vind het vooral soms pittig dat je altijd aan staat en dat op de lastige momenten een partner het niet even van je over kan nemen.

Voor mij is het een bewuste keuze geweest en mijn zoontje is van een donor. Dat maakt de situatie al anders dan wanneer je gescheiden bent of iets. Mijn zoontje is 2 jaar, ik werk 3 dagen en deze dagen gaat hij naar het KDV. Van die 3 dagen wordt hij 1 dag door oma en 2 dag door tante opgehaald daar eten we daarna naar huis. Op vrije dagen gaan we lekker de hort op. Op de fiets, kinderboerderij, dierentuin, indoorspeeltuin, speeltuinen naar vriendinnen noem het maar op. Het huishouden doe ik met hem spelend om me heen, voor de boodschappen gaat hij mee. Als ik iets heb waar hij niet mee kan dan gaat hij naar mijn ouders. Eens in de zoveel tijd ga ik uiteten met vriendinnen en dan slaapt hij ook bij m'n ouders. Tijd voor mezelf heb ik als hij slaapt.

Ik ben een bewust alleenstaande mama van 2 kindjes. Ik werk 5 dagen per week waarvan 2 thuis. Ik zet er smorgens eentje af aan de creche en eentje bij de grootouders die haar afzetten en ophalen aan school. Tijdens de weekends doe ik boodschappen, ga ik eens langs bij familie of vrienden. Echt tijd voor mezelf heb ik niet. Met 1 kindje wel, toen was het makkelijk om haar af te zetten maar 2 kindjes is al moeilijker, zeker als ik savonds zou willen afspreken.. maar dat wist ik op voorhand, ik vind het ook niet zo erg, ik weet dat het gaat beteren als ze allebei naar school gaan

Vooral de zwaardere momenten als mijn dochtertje bijvoorbeeld haar dag even niet heeft of als ik er niet achterkom wat ze nodig heeft dat ik dan niet even kan zeggen van hey neem jij haar even. Ik vind het niet perse vervelend, het zijn denk ik vaak momentopnames. En dat ik de leuke en bijzondere momenten in haar ontwikkeling niet kan delen.

Mag ik zeggen dat ik het echt heel knap vind dat jullie het zo doen ook met werk. Helaas heb ik momenteel (nog) geen werk maar ben ik wel bezig uit te zoeken voor mezelf wat ik zou willen gaan doen en hoe. Dus ik ben eigenlijk 24/7 alleen met mijn dochtertje. Sinds kort heb ik mijn hobby weer kunnen oppakken op dinsdag, mijn vader komt ons uit zijn werk halen en we eten daar dan ga ik even weg van 20.00 tot 22.00 daarna blijven we logeren en gaan we woensdagavond weer naar huis. En op zondag is het ook altijd opa en oma dag dan gaan we begin van de middag naar mijn vader en in de avond weer naar huis. Overdag ben ik veel met haar bezig lekker spelen en op donderdag gaan we tegenwoordig babyzwemmen, als ze slaapt ben ik bezig met mijn huishouden en savonds probeer ik rust te nemen door een film/serie te kijken of even te gamen. Ik zou wel als ik eenmaal werk zou hebben of zou beginnen aan een reintegratieproject of iets in die geest mijn dochter 2 dagen naar een KDV willen brengen maar meer ook zodat ze kan leren met andere kindjes te spelen en te zijn en niet altijd alleen maar met mama. Ik ben nog een beetje zoekende en aan het uitproberen wat ik wanneer het beste kan doen voor een beetje regelmaat. Ja het is soms zwaar maar ik haal ook wel heel veel geluk en liefde uit het samen zijn dat maakt het het zowiezo allemaal waard 🥰

Ik vind het knap als je het alleen doet zonder te werken!!! Ik zou het zoveeeel zwaarder vinden als ik 24/7 samen zou zijn met mijn zoontje. Mijn werk zorgt voor de nodige afleiding en sociale contacten, hij gaat lekker naar het KDV waar hij het ontzettend naar zijn zin heeft! Wat je zegt herken ik wel de verantwoordelijkheid die je altijd draagt en het niet kunnen delen op lastige momenten. Maar wat je ook zegt aan de andere kant kan ik ook onwijs genieten van mijn zoontje en alle ontwikkelingen! Daarnaast kan ik ook weleens jaloers zijn als ik bijvoorbeeld gezinnetjes bij mij in de buurt zie, dan vind ik het ook weleens lastig dat ik niet iemand heb waar ik dit mee kan delen.

Herkenbaar hoor! Ik appte vaak mensen plat omdat ik zo een behoefte had om te delen 😄🤣stuurde vaak foto's door totdat mn moeder zei dat haar telefoongeheugen vol was 🤣🤣🤣 Die zware momenten sta je er echt even alleen voor. Maar onthoud: het is elke keer tijdelijk. Ik had ook wel eens radeloze momenten. Vooral snachts als het kind niet wil slapen en ik niet weet wat hij wilde. Vanaf het moment dat hij meer kon praten, vind ik het minder zwaar. Scheelt toch weer 😄

Hoe komen jullie aan een geschikte woning in Nederland? De huurprijzen particulier zijn torenhoog voor een appartement met twee slaapkamers. Voor sociale huur sta je 12 jaar in de wachtrij. Het lijkt mij alsof je hier niet anders kunt dan op kamers te gaan met je zwangerschap/kind na een relatiebreuk?

Hier bij geluk een woning weten te vinden. Particulier maar helaas wel tijdelijk (hoe lang is nog niet zeker). Helaas ook maar 1 slaapkamer en nu zwanger van de 2e. Maar voor de prijs is ben ik al hartstikke dankbaar dat ik het heb kunnen vinden. Ik betaal 700 inclusief. Ik heb wel letterlijk 5 maanden lang half Nederland afgezocht en ben dus op een totaal nieuwe plek gaan wonen.

Ik denk dat dat inderdaad de enige optie is, particulier huren. Maar jij hebt zeker geluk met die prijs, want huren is tegenwoordig duur. Ik had al een koophuis, dus ik hoefde gelukkig niet op zoek. Jaren terug wel eens in zo'n situatie gezeten (zonder kind, dat wel) en toen ook een eind weg verhuisd.

Ja het is gewoon even niet anders. Nu krijg je ook niet veel voor die 700 hoor. Afgelopen dagen al 31 graden in huis en in de winter staat de verwarming dag en nacht aan. Bizar slecht onderhouden en niet goed geïsoleerd. En op dit moment de vraag hoe lang ik hier nog kan blijven. Desalniettemin ben ik hartstikke dankbaar voor dit plekje!

Alle huizen zijn nu warm vrees ik. Hier gewoon goed geïsoleerd en ook 28 graden. Maar vervelend is het en de onzekerheid over dat je niet weet hoe lang je er kan wonen lijkt me heel rot. Hopelijk vind je gauw wat andere!

Anders*

Ik had het geluk dat ik tijdens mijn relatie mijn huis gewoon heb gehouden ondanks dat ik meer bij hem zat en dus uiteindelijk terug heb kunnen gaan. Ik sta iets van 13 jaar ingeschreven nu en ben aan het proberen te sparen om over een jaar te kunnen verhuizen. Ik heb maar 1 slaapkamer, ook slechte isolatie en onderhoud, slechte buurt, luidruchtige buren dus het is ook wel echt nodig.

Waar kan ik particuliere woningen vinden, weten jullie dat?

https://www.rooftrack.nl/Zoeken#model[Vrijesectorhuur]~sort[prijsmax,ASC] Is dit iets voor je? Ik zag laatst huizen er op rond de 900 euro..