Ineens alleenstaande moeder

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt 8 jaar geleden. Helaas een lange adem en het niet zien als falen. Je kindje kijkt gelukkig niet naar spullen en een eigen voordeur. Probeer te blijven genieten van je kindje. Ik kon dat bijna niet door alle omstandigheden en dat doet nu echt veel pijn.

Lieve schat 7 jaar geleden zijn mijn exman en ik uit elkaar gegaan een kindje van 7 en een kindje van net geen 2 jaar. Ik ben bij mijn ouders gaan inwonen. En het was best moeilijke en zware tijd nu sinds 1 jaar me eigen huisje weer en alles weer op de rit. Zelfs al weer 4 jaar gelukkig met een hele lieve man die voor mijn meiden zorgt alsof ze van zichzelf zijn. Nu ben ik zwanger van ons eerste kindje samen en lacht het geluk ons toe. De kinderen zijn een stuk gelukkiger nu dan toen ik en mijn ex nog samen waren vooral de oudste heeft veel meegemaakt en die zegt nu dat ze het zo veel beter vind . Vooral belangrijk is blijf bij je zelf je eigen gevoelens en je kindje. Je kindje staat nu voorop en geniet van de kleine ook al lijkt het nu nog zo moeilijk en onmogelijk ook jij kunt straks weer lachen en het geluk zien. Ik hoop voor je dat je de kracht vind om te helen en hier kom je zeker weten uit. Liefs en heel veel sterkte en succes

Bedankt voor de lieve woorden. Ik zie nu een zwart gat en totaal geen financiele mogelijkheid om een huisje voor mezelf te hebben. Dit maakt het voor mij extra moeilijk. Ik verdien niet slecht maar particulier huren kan ik niet bekostigen en kopen al helemaal niet. Hoe hebben jullie dit gedaan en zijn er mogelijkheden dat ik wel aan een woning kan komen?

Wat vreselijk, ik leef met je mee. Zit nu in dezelfde situatie alleen was mijn partner vreemdgegaan. Sinds 3 maanden uit elkaar en nu 1 maand alleen met mijn dochter van 1,5. Onze relatie was ook al niet meer goed maarja het eerste jaar met een baby en als nieuwe ouders is ook pittig. Ik kon daar doorheen kijken maar hij had geen geduld. Het is zwaar maar je gaat door op automatische piloot voor je kleine. Ik ben in ons huurhuis gebleven, erg duur in m’n eentje maar als alleenstaande ouder krijg je ook kindgebonden budget en ik ook alimentatie. Daarmee redden we het, maar dit wordt de eerste maand dat ik het ga ervaren. Ook ik heb nog een kinderwens en had het liefst niet heel veel jaar ertussen willen hebben, maar het is wat het is. Kan er verder nu ook niets aan veranderen. Qua woningen heb ik niet heel veel tips voor je. Ik weet niet of je in de randstad woont maar het is hier echt niet te doen om een woning te krijgen. Misschien dat je via via je iets kan vinden? Er komt nu een fase van accepteren en je weg vinden in deze nieuwe fase van je leven. Het is pittig maar het komt zeker goed 💪🏼

Ik begrijp jou ook helemaal. Het is zeer pittig een kind opvoeden. Je wil alles goed doen en de prioriteit ligt daar nu eenmaal en niet bij je man/relatie. Ik dacht daar komen we wel gewoon uit. Helaas niet dus. Wij hebben een koopwoning en zou er zo graag willen blijven. Mijn dochter en ik wonen hier heel fijn. Omdat ik het niet alleen kan ophoesten moeten we noodgedwongen weg en je huwelijk is gestrand. Je kleine meisjesdroom om een huisje,boompje,beestje te hebben met je droomprins is gewoon kapot. En natuurlijk zijn we sterk genoeg en doe je alles voor je kind om het zo stabiel mogelijk leven te bieden maar jeetje wat is het leven toch kei hard. Hoop dat me kleine meid dit niet hoeft mee te maken. 😔

Hee! Hier helaas het ook meegemaakt. alleen kwam er bij dat toen de scheiding officieel rond was, was er OPEENS!! ook een nieuwe vrouw… Mijn tip sowieso is ben zakelijk in de scheiding! Neem alles waar je recht op hebt. Je weet nooit wat er straks na het tekenen opeens gebeurd. En dingen laten kan altijd maar krijgen is lastiger. De eerste maanden zijn zwaar. Kapot zwaar met veel verdriet. Tijd heelt wel maar niet alles. Ik kon gelukkig wel een huis kopen dus het stukje huis hoefde ik me geen zorgen over te maken. Super klote situatie. Voel met je mee!

Hoi, hoe gaat het nu met je?

Erg verdrietig en nu helemaal met de feestdagen. Voel me erg alleen 😔 lief dat je ernaar vraagt.

Ja dat is echt lastig he. Ik zit ook in scheiding met een kindje van 8 maanden. De keus komt wel van mij, maar evengoed ben ik emotioneel want ik had het niet zo gewild voor ons kleintje. Ik moest kiezen tussen 2 kwaden zeg maar. Ik zie op tegen de feestdagen, we waren 11 jaar samen. Je verliest je maatje, met wie je alles hebt gedeeld en meegemaakt. Alles doet me ook aan hem herinneren. 😵‍💫dat maakt het lastig. Ik weet niet wat ik moet zeggen om het makkelijker te maken. Het is gewoon echt keihard. Hopen dat het snel voorbij is, en richten op je kindje. Samen zijn jullie een gezin. Misschien vind je ooit iemand waarmee je weer zo'n band voelt, maar daar kun je nu misschien nog niet aan denken. Die kerstmuziek ook echt steeds 😑normaal word ik daar helemaal blij van. Nu..

Ik heb bewust dit jaar ook geen versiering of een kerstboom. Voor dit jaar is dat nog even wat teveel. Wel heb ik mijn dochter helemaal voor mezelf met kerst en ga langs bij familie. Heb bij hun aangegeven dat ik niet mega in de kerstmood ben maar ook niet ‘alleen’ wil zijn. Gelukkig snappen ze dat allemaal.

Ik heb deze groep voor alleenstaande pas gevonden maar ik ben ook sinds 2 weken nu officieel gescheiden. Mijn zoontje is bijna 1 en ik voel me ook echt gefaald. Hij wilde scheiden en ik kan het nog steeds niet geloven. Ik heb nu ook steeds het idee dat we wel weer samenkomen maar ik moet dit echt uit mijn hoofd gaan zetten. Ik kan je gevoel nu echt begrijpen en er boven op komen we vast wel maar het voelt nu gewoon allemaal heel erg oneerlijk. Ik vind het lastig als ik andere gezinnen bijv zie al is het in de supermarkt en dat ik nu allesss zelf moet doen. Dit zijn dingen waar je niet over nadenkt als je samen bent. En dan het elke week 2 dagen moeten missen van m’n kleine (weet niet hoe jij het hebt geregeld) is echt nog zo pijnlijk, hopelijk went het. Maar je bent niet alleen als je er over wilt praten kan dat altijd ❤️ het gaat uiteindelijk goedkomen allemaal daar moeten we in geloven. Ps ik heb lang gezocht voor een woning maar had geluk dat ik al 9 jaar stond ingeschreven bij de woningbouw dankzij mijn vader die het elk jaar verlengde voor de zekerheid. Ik heb ook particulier rond gekeken maar dat is zo duur geworden. Het is denk het makkelijkst als je via via iemand kan vinden die een woning verhuurt.

Lees nu je bericht pas maar inmiddels voel ik me al veel sterker en denk ik ik heb geen man nodig om het allemaal te doen. Ik merk zelf ook niks aan de kleine het gemis van papa. Wij hebben het best gezellig samen. Hoe gaat het inmiddels met jou nu? En de andere moeders die hetzelfde meemaken?

Hallo TS, ik heb net een zelfde soort topic gestart.. ik heb een zoontje van 5 maanden. We waren 12 jaar (vanaf mijn 17e) erg gelukkig dacht ik.. Vervelend dat je gedwongen bij je ouders komt te zitten. Deze situatie heb ik niet. We hebben een zeer forse overwaarde op ons huis en ik kan gemakkelijk een nieuw huis kopen. Hopelijk komt er uiteindelijk ook een mooie woning op jouw pad. Veel sterkte en succes, we kunnen dit.

Hoi VV ik heb je topic gelezen en exact dat maak ik nu ook mee. Ik had ook een partner waar geen ruzie mee was en alles gewoon liep zoals het moest. Hij gaf ook aan dit voor een kind nemen en trouwen dit gevoel al te hebben. Ben kwaad geweest, verdrietig en echt schuldgevoel tegenover me kind maar inmiddels denk ik ook bekijk het maar. Ga me leven niet laten leiden door een vent. Het is niet dat zo dat ze geen vader of moeder meer heeft. We blijven voor haar altijd papa en mama die alles voor haar doen. Ik denk ook dat ze ermee opgroeien en ook niet beter weten dan dat. Athans dat maak ik mezelf wijs 😂. Ik ben inmiddels een beetje klaar met relaties voorlopig haha