LAT relatie, maar zelfs nooit samen slapen

Hoihoi! Wat een lastige situatie.. begrijp ik goed dat jij eigenlijk in je eentje woont en de zorg draagt van jullie kinderen? Dus jullie hebben 2 huizen? Ik kan natuurlijk zeggen wat ik ervan vind, maar daar heb je niet zoveel aan:). Ik denk dat je bij jezelf moet afvragen wat je uit de relatie haalt, is hij er emotioneel voor jou, is er ruimte voor jou in de relatie? Hou je van hem of blijf je bij hem voor de kinderen?

Hoi! Lief dat je reageert! Ik woon inderdaad in mijn 1tje ik werk en draag de zorg voor mijn 5 kinderen waarvan 3 uit mijn vorige relatie (omgang goed geregeld). Er is weinig tot geen ruimte daar zijn kinderen dus ontzettend veel bij hem zijn, zij zijn emotioneel gezien nog heel verdrietig omdat hun ouders niet meer samen zijn en hebben daarnaast nog andere moeilijkheden waar hun moeder hen niet in steunt of aanmoedigd waardoor vader veel op zich neemt soms teveel als je het mij vraagt, ik blijf niet bij hem voor de kinderen en ik hou nog wel steeds ontzettend veel van hem en dat maakt de keuze om "echt" uit elkaar te gaan alleen maar moeilijker, mijn vorige relatie was na de mooie begin jaren alles behalve liefdevol, verslaving ex, huiselijk geweld e.d. mijn huidige partner was juist helemaal het tegenovergestelde, het was zo liefdevol en geloofde echt in ons, tot zijn ex dus uit huis vertrok de regeling van start ging en de kinderen tegen moeilijkheden aanliepen, we zijn elkaar daardoor een beetje verloren, waar we ooit zo ontzettend verbonden waren voelt het nu alsof we op 2 verschillende planeten leven en de stilte tussen ons word steeds luider, een constante herinnering aan de afstand die is ontstaan. Maar ook hoe het nu verloopt met de kinderen die wij samen hebben is niet zoals zou moeten, zij hebben hun papa ook nodig net als de andere kinderen, en ik vind het nogal een dingetje dat zijn andere kinderen dus bepalen dat onze kinderen ook maar zonder beide ouders bij elkaar moeten leven. Emotioneel is hij er wel voor mij maar dat is een beetje selectief, de laatste tijd hebben we vaak discussies over de situatie en lijken we elkaar niet meer te begrijpen.. Ik ben bang dat wat we nu aan het doen zijn een uitstel is van..

Apart dat de kinderen en ex de dienst uitmaken. Het kan in het leven toch niet altijd gaan zo als jij wilt omdat je dan je naaste gaat manipuleren? Misschien kun je praten met een maatschappelijk werker. Hoe ziet je vriend de toekomst met jullie?