Naar zn papa toe

Hij belde mij on half 5 op of ik hem al kon ophalen want hij sliep niet en was ziek? Dus ik daar heen.. kreeg ik een snikkende baby met dikke rode ogen terug.. mn hart brak echt in 1000 stukjes. Vond t zo verschrikkelijk om m zo te zien, het is absoluut geen huilbaby en ziek was hij niet!! Is echt van t huilen geweest. Ik heb aangegeven dat we t anders moeten doen omdat dit niet werkt, dat wil mn ex niet want huilen hoort bij baby’s….. heb net mn advocaat gebeld maar we kunnen er niks aan doen want t staat nu al vast, en dan zou dit dus eerst vaker moeten gebeuren voordat hij misschien wat kan doen

Ohw wat sneu😔 Beetje jammer dat hij niet inziet dat het zo niet werkt en dat het voor de kleine man ook wennen is. Ik hoop voor je ex (wel zielig voor je kleine ventje) dat de kleine man het hem niet makkelijk maakt en hij dan gaat inzien dat het anders moet. Wel super triest dat het zo moet gaan. Sommige mannen denken echt alleen aan zichzelf😑😤

Ja echt ontzettend sneu.. ja precies t is heel dubbel, ik vond t afgelopen zondag ook fijn dat hij nu wel inziet wat voor werk t allemaal is met zo’n kleine baby. Hij vroeg echt echt dingetje, opzich fijn.. hoop dat dat weer zo is aankomende zondag.

Tot nu toe komt hij de afspraken niet na helaas. Komt 1x in de 2 weken 2 uurtjes helaas. Als hij de afspraken zou nakomen zou dit ideaal zijn, nu dat die sporadisch komt is het een inbreuk in mijn dochter haar veilige omgeving...

Ik zou als ik jou was toch een nieuwe zaak aanspannen omtrent de omgang..... dit is sneu voor je ventje 🥺🥺

Jaa.. dit zijn voorlopige voorzieningen, we moeten nog een ouderschapsplan maken dus ik hoop dat t dan anders kan

Ach jeetje wat sneu.. onbegrijpelijk ook soms he, dan heb je de kans als vader zijnde en dan pak je m niet..

Jaa het is echt bizar en ik vind t nu ook echt onacceptabel dus ga weer een zaak beginnen helaas...

Hopelijk maakt dat het uiteindelijk weer wat beter, vind t zelf alleen vaak zo emotioneel slopend en t neemt zoveel tijd in beslag

Jaa maar dat is het ook.... alleen wat nog moeilijk is in mijn situatie? Mijn dochter is nu 1,5 en elke man is papa in haar ogen dat breekt m'n hart echt

Ahhh.. dat kan ik mij goed voorstellen.. dat zal t vast ook nog blijven en meer van zulke momenten komen.. ik ben zelf vrijwel zonder vader opgegroeid en heb dit ook gehad.. ik hoop zo dat t makkelijker word voor jullie beiden en dat er rust komt, gun t je van harte❤️

Dag Dames, wat ik mij afvraag is of deze vaders allemaal erkenning en gezag hebben. Ikzelf ben nu 36 weken zwanger en in de steek gelaten voor 12 weken zwangerschap. Natuurlijk allemaal mijn eigen schuld zoals het dan wordt gezegd. Heb geprobeerd hem op de hoogte te houden. Maar hij heeft al die maanden niet naar mij omgekeken. Nog nooit contact gemaakt met kindje via buik. Altijd gezegd als je een gesprek wil dan voor 30 week. Nou je raad het al, die eist hij nu. Gezegd dat ik nu focus op de bevalling. Ga nu niet meer in de emotie raken door hem. Al veel te veel gedaan. Nu hebben we nog samen een naam bedacht maar vond ik ook een andere mooi. Maar dat vond hij niks. Ik twijfel of ik nu moet doen wat ik mooi vindt. Ik wil ook mijn achternaam geven. Mocht hij iets willen qua erkenning gaat hij maar naar de rechter. Zo denk ik er momenteel over. Gewoon omdat je negen maanden niks voor mij betekent, niks heb bijgedragen aan baby spullen. Hij blowt ook dus ja vindt dat ook een ding. Ik laat niet zomaar mijn baby nu bij mij weg pakken. En snap best dat een vaderrol belangrijk is maar dan had je gelijk je verantwoordelijkheid moeten nemen

Ik herken veel uit je verhaal en vind je mentaliteit echt goed, ik wou dat ik dat eerder had gedaan. Focus je asjeblieft idd op jezelf en je kindje en laat hem je zeker niet afleiden op dit moment, je hebt de rust echt nodig❤️. Als hij idd iets willen van erkenning kan hij naar de rechter. Hij heeft niet naar je omgekeken, en je hebt alles alleen gedaan dan mag JIJ ook beslissen hoe je het wilt en daar hoef je je echt niet schuldig om te voelen. Mocht hij zichzelf bewijzen en jij vind het veilig genoef kan hij misschien omgang hebben met zijn kindje, voor nu focus je op jezelf en je kleine wonder❤️

Mijn ex heeft idd gezag omdat wij getrouwd zijn, had ik dat maar niet gedaan want dan was t nu een stuk makkelijker geweest

Wij hadden ook samen een naam bedacht en heb ook getwijfeld of ik de naam die ik eigenlijk altijd had bedacht had moeten geven. Mijn zus zei 'hoe mooi als je zoontje later weet dat zijn naam wel door jullie is bedacht?' En daar was ik het toen wel mee eens. Ik wax 28 weken zwanger toen de biologische vader ging. 3 dagen voor de afspraak van de erkenning. Deze is gelukkig nooit door gegaan. Eerlijk gezegd ben ik hier nog steeds mee bezig. Hoewel mijn zoon een mooie naam heeft had ik m achteraf toch mijn eigen keuze die al zolang in mijn hoofd zat willen geven. Achternaam zou altijd al mijn achternaam zijn. Ik heb wel de 2e en 3e naam zelf bedacht en zijn aan mij gerelateerd.

Bowden, bedankt voor je reactie. Ik snap je gevoel heel goed. Ik denk ook altijd het is mooi als je vader en moeder samen je naam hebben bedacht. Maar goed dan sta ik ook weer stil bij het feit dat ik nu totaal niet gesteund wordt. Mijn eigen vrienden moet vragen om dingen in elkaar te zetten bijv voor de baby. Terwijl ik denk je had ook als vader daar wel wat in kunnen betekenen ondanks dat we niet meer in een relatie zitten. Ik houd beide namen in mijn hoofd en op dit moment zeg ik tegen beide namen nog geen nee. Klinkt misschien stom maar het hangt er van mij ook vanaf of hij zich nog anders gaat opstellen deze laatste weken en wat ik voel als ik mijn kindje ga zien voor het eerst. Ik ben momenteel gewoon best zenuwachtig voor alles. Deze zwangerschap is voor mij zo’n emotionele rollercoaster en zoveel verdriet. Want zo had ik dit kindje niet het begin van zijn leventje gegund. Bang dat er toch iets mis is met de baby door toch mijn eigen stress die ik heb gehad. Maar goed het is afwachten. De dagen zijn momenteel zwaar. Ik ben toe aan het einde en te weten wat er 9 maanden in mij gezeten heeft. Momenteel duren de dagen lang.

Lief wat je zegt. Ja het is emotionele rollercoaster geweest en nog steeds. Angst zit ik er zeker wel maar ik ben mij wel bewust dat ik niet zomaar iets toe zeg of ga doen. Focussen op de kleine vind ik best lastig omdat ik mij soms erg slecht voel dat ik op deze manier dit kleintje op de wereld ga zetten.

Dat kan ik mij goed voorstellen. Pittig

Goed van je, idd driedubbel nadenken voor je iets doet denk ik.. had ik tenminste graag als advies willen hebben destijds. Ik begrijp je gevoel zo erg, ik voelde mij ook enorm schuldig! Mijn kindje is nu bijna 12 weken en dat schuldgevoel is nu wel minder omdat ik zie hoe goed hij t doet. Jij doet keihard je best en ik weet zeker dat je veel liefde gaat geven aan de kleine. Dat voelt hij/zij echt wel!! Daar gaat t uiteindelijk om dat mama van hem/haar houd❤️. Hoe moeilijk t ook is probeer echt zo minmogelijk stress te hebben en echt te rusten, stress werkr ook averechts voor je bevalling. Probeer als t nog lukt misschien wat leuks te doen of thuis lekker ontspannende dingen te doen. Schuldig voelen hoeft echt niet, je doet je best❤️

Lou-Ann hoe gaat het nu? Gaat hij nog steeds elke week met zijn vader mee?