Vakantie frustraties

Ik moet dit even van me af schrijven. Ik heb een pittige dochter. (2) Die slecht slaapt en altijd verkouden is. ( Volgende week neusamandelen eruit en buisjes) Ze is eigenlijk een heel ondernemend en leergierig kind. Helaas om de bovenstaande redenen zitten de afgelopen 2 jaar vol teleurstellingen. Leuke uitjes worden aan de lopende band afgezegd omdat ze te moe of te ziek is. Volgens de planning van het ziekenhuis zou ze geholpen worden voor onze vakantie. Dus ik had goede hoop om een enigszins fit kind mee te hebben op vakantie. Helaas liep dat dus anders. Nu zat ik er thuis al een tijdje helemaal doorheen. Kon niet wachten tot onze vakantie. Een weekje Ameland. Had al fotos van ons huisje en de boot laten zien. Helemaal leuk, dacht ik. Nu zit ik op de bank in ons vakantiehuisje en heb mijn dochter op bed gebracht. De hele ochtend janken en boos. Ik doe al alles wat zij wil. Dat houdt voornamelijk in, speeltuin en ijsje eten. Toch is ze tussendoor steeds boos. Het lijkt of ze niet weet wat ze wil. Op de schommel, nee eraf. Boos, toch weer erop. Nee glijbaan, mag niet van mama, is te hoog. Razend. En zo fiets ik door die prachtige duinen met een krijsend kind achterop. ( Met enorme snottebellen) Ik zie andere gezinnetjes genieten. De kinderen uitgelaten en vrolijk. Nu weet ik dat ik nog net zo moe en futloos thuis kom als voor de vakantie. Bijtanken is er niet bij. Genieten is weinig sprake van. Ik merk dat ik het haar ook een beetje kwalijk begin te nemen. Waarom doe je dit? Ik doe zo mijn best voor jou. Maar het is niet genoeg. Dat soort gedachten. Uiteindelijk komt dan ook wel weer de andere kant. Je voelt je niet lekker, je bent moe, daar kun jij ook niks aan doen. Je bent overprikkeld. Maar pffff wat is dit moederschap zwaar. Kortom, tot nu toe een shit vakantie. Gaat het jullie wat beter af? Meer mama's alleen met de kids op vakantie?