Long covid en zwangerschap

Hoi! Ik kreeg tijdens m'n zwangerschap covid en aansluitend long covid. In het begin was ik vooral snel moe en had ik vaak hoofdpijn. Ik kon minder werken, maar opzich was dat wel te doen. Ik had ook weinig zwangerschapsklachten gelukkig. Mijn bevalling (met bloedverlies) is een hele zware klap geweest voor mijn lichaam, waardoor de long covid verschrikkelijk verergerd is. Ik werd hierdoor meerdere maanden bedlegerig. Dat in combinatie met een klein kindje en slaaptekort is erg zwaar. Ik ben na de bevalling volledig in de ziektewet gekomen en ga nu m'n zoontje 15 maanden is, heel rustig en voorzichtig aan beginnen met reïntegreren. Ik twijfelde of ik dit moest typen omdat ik ook niet wil dat je je extra zorgen maakt tijdens de zwangerschap. En dat je vooral zoveel mogelijk van je zwangerschap geniet. Maar het lijkt me wel belangrijk om mee te geven, dat de klachten door een grote lichamelijke inspanning (zoals een bevalling), dus kunnen verergeren en dat het dan extra belangrijk is om binnen je grenzen te blijven, aan jezelf te denken en hulp in te schakelen. Ik hoop heel erg dat het bij jou meevalt natuurlijk. Maar zorg vooral heel erg goed voor jezelf tijdens en na je zwangerschap en zorg voor zuivel mogelijk slaap, zou mijn advies zijn ♥️

Wat een heftig verhaal om te lezen. Fijn om te lezen dat je ondertussen weer een (kleine) verbetering doormaakt. Ondanks dat dit heel heftig is wat je hebt meegemaakt, vind ik het wel fijn om te lezen. Ik heb zelf voornamelijk geen conditie, met daarbij dus heel snel een hele hoge hartslag, en gewoon een niet werkend hoofd. Beiden zijn wel weer langzaam aan het verbeteren, maar het kost veel tijd. Ik ben zelf wel ietwat ongerust over de bevalling. Vooral ook omdat ik nu met lichte inspanning al zo'n hoge hartslag behaal. Mijn doel is dan ook fysiek zo fit mogelijk te zijn in april en hopen dat het meevalt. Toch is het goed te weten dat ik ook rekening moet houden dat het herstel van de bevalling mss langer duurt dan ik wil en wat 'standaard' is. En meer kan je niet doen, behalve accepteren wat er dan ook gebeurt... Gelukkig heb ik veel hulp momenteel (zowel fysio en ergotherapie) maar ook van mijn omgeving met steun en rust in mn werk (ik zit nu in de ziektewet en ben voor 25% aan het werk). En ik merk ook wanneer het te veel is en weet dat ik dan ook moet rusten. Toch blijft het lastig om je rust op tijd te pakken maar ik doe mn best, en anders stuurt iemand in mn omgeving me weg omdat ze zien dat ik moe ben. Bedankt voor je bericht. Ik hoop dat je snel weer opknapt en kunt genieten van je zoontje 💙

Hallo, Ik lees dit nu omdat ik ook Long Covid heb en een kinderwens. Hoe gaat het inmiddels met jou en je baby? Hoe is de zwangerschap gegaan en heb je een erge terugval gehad? Omwille van mijn gezondheidsklachten twijfel ik heel erg om aan kinderen te beginnen. Hoe staan/stonden jullie hierin? Kregen jullie begeleiding en begrip vanuit jullie omgeving? Ik weet haast zeker dat elke dokter of verloskundige mij zou afraden om zwanger te worden.. het is werkelijk een tweestrijd. Veel liefs

Ik lees even mee naar de ervaringen van dames die de zwangerschap met postcovid zijn doorgekomen! Hier in juni 2022 Corona gehad en nog steeds dagelijks last en ook niet aan het werk ☹️. Vooral last van cognitieve klachten (niet kunnen concentreren/focussen) maar nu sinds de zwangerschap ook weer extreem moe. Ben heel benieuwd naar de ervaringen van andere dames welke klachten je hebt ervaren tijdens de zwangerschap en hoe het na de bevalling is gegaan.

Ik vind het fijn om te lezen dat jullie zwanger zijn geworden en dat er gezonde kindjes zijn geboren Ik heb sinds Jan ‘23 long COVID en werd in maart zwanger Dit werd een vervelende miskraam Ik wil graag weer zwanger worden maar heb nog niet zo veel vertrouwen in m’n lichaam en zie weer op tegen de vermoeidheid

Hoi! Hier mijn ervaring. Zoals je in een eerder berichtje kunt lezen zijn mijn klachten heel erg verergerd na de bevalling, maar had ook 1,3 liter bloedverlies. Echter wordt m'n zoontje volgende maand 2 jaar en werk ik nu nog maar 2-3x een half uur per week. Ik merk dat het herstel van de long covid erg langzaam gaat, mede doordat je niet de rust kan pakken wanneer je dat nodig hebt als je kindje er is. En de gebroken nachten zijn echt killing!! Het is heel zwaar om voor zo'n ukkie te zorgen en constant aan te staan (ons kindje werd tot 1,5 jaar, 6x per nacht wakker). Hierdoor heb ik heel lang zo goed als stilgestaan. Mijn partner heeft bijna alle zorg opgepakt, maar is hierdoor nu chronisch oververmoeid geraakt. Hij had immers ook slaaptekort, maar er moest iemand bij de baby blijven als ik rustte en hij moest ook werken. Nu het mijn herstel ook langzamer doordat ik mijn man ook moet ontlasten. Het is echt roeien met de riemen die we hebben. In het begin kregen we veel hulp van vrienden en familie, maar dat zwakt op een gegeven moment ook erg af. En het is ook nogal wat, wat je dan van ze vraagt. Ik snap je dilemma heel erg! Wij hebben ook een grote kinderwens en wens voor een tweede, maar voor ons is het in deze situatie onmogelijk en super onverstandig. Dat zou denk ik teveel impact op mij hebben en ook de omgeving zou dit denk ik niet 'accepteren'. Stel de verwachting is dat je met een aantal maanden hersteld bent, dan zou ik dus wachten met je kinderwens, hoe moeilijk ook. Nu kun je volledig focussen op herstel, de zwangerschap zal toch ook energie kosten en vaak kun je minder goed slapen. En als je kindje er eenmaal is, is het nóg lastiger om goed voor jezelf te zorgen. Nogmaals, het is een erg lastig dilemma, maar met mijn ervaring nu, zal ik zeker nog wachten in jouw situatie. Het is ook heel erg moeilijk als je straks niet alles met je kindje zou kunnen doen wat je zou willen. Succes met de beslissing!♥️

Oh ik zie nu pas dat er nieuwe dingen gezegd zijn hier 😅 Ondertussen is onze dochter bijna 4 maanden. Met 31 weken werd ontdekt dat ze mogelijk te klein was en gingen we de molen van wekelijks groeiechos en controle van de placenta in. Met mn long covid was dit mentaal echt wel te veel aan het worden. Uiteindelijk is ze met 38w+3 gehaald omdat de placenta achteruit ging en ze nu volgroeid genoeg was. Uiteindelijk was ze wel klein maar niet te klein(p7). Zelf vraag ik me af of de groei niet is achter gebleven door de long covid, maar daar kon niemand iets over zeggen. Het kan er ook niets mee te maken hebben en dat wij gewoon kleine kindjes maken. Verder heeft de rust van het verlof mij goed gedaan. Ik had veel minder klachten omdat ik niet werkte. Vooral omdat ik cognitieve klachten had. Doordat onze dochter klein was had ze wel extra zorgen en moesten we ook vaker voeden etc. Dit was allemaal zwaar maar ik heb hierbij geen extra last gehad van mijn long covid. Dit was zwaar omdat het zwaar was als jonge nieuwe ouders. Als ik terugkijk naar de laatste weken zwangerschap en de bevalling heb ik daarbij zeker een positieve kijk op mbt de long covid. Het is niet erger geworden en de rust deed me goed. Ik ben nu weer een paar weken aan het werk. Ik heb nog zeker last van mijn long covid. De symptomen zijn ook weer meer aanwezig dan tijdens mijn verlof. Ik werk weer 16 uur, 4x4 uur, en ben nu de woensdag vrij. Onze dochter is dan ook op de opvang. Ik kan dan uitrusten en die dag heb ik ook echt nodig. Uitrusten en beter worden lukt niet als je een kind hebt om voor te zorgen. Onze dochter gaat 3 dagen naar de opvang en de twee dagen dat ik werk haal ik haar ook niet veel eerder op dan als ik wel een hele dag zou werken. Die uren pak ik dan rust. Wij hebben veel steun gehad van de omgeving. Maar daarbij was ik ook 2 weken na mijn covid besmetting zwanger geworden dus er was nog niet echt sprake van long covid. Ik was wel bang voor reacties, vooral op werk. Maar iedereen was heel positief en hoopte met me mee dat het na de bevalling mee zou vallen. Ik zou als je dat nog niet gedaan hebt, gewoon in gesprek gaan met bijvoorbeeld een verloskundige. Bij mij waren ze echt heel behulpzaam en vriendelijk. Aangezien in aan de late kant ben, hoe gaat het nu met je? Heb je al een beslissing gemaakt en hoe gaat het met je long covid. Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal. Ik zal vanaf nu ook dit weer iets beter in de gaten houden 😅

text

Hoi, Ik heb ook long COVID en ben net zwanger. Spannend allemaal.

Hier ook iemand met long covid en ik ben nu 24 weken zwanger van m'n eerste kindje. In 2021 heb ik twee keer corona gehad. De eerste keer had ik nergens last van, maar de tweede keer was ik wel echt goed ziek. Ik zat ivm m'n werksituatie ook al een tijdje tegen een burn-out aan en covid gaf net het laatste zetje. Ik heb wel het gevoel dat m'n zwangerschap zwaarder is dan 'normaal', maar ik heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal. Vooral in het eerste trimester was ik echt ontzettend moe en kon ik de hele dag door bijna alleen maar slapen. In het tweede trimester ging het gelukkig beter, maar ik merk nu dat sinds een paar weken m'n energie weer minder wordt. Ik kan minder prikkels aan en ben veel sneller uitgeput. Tijdens het corona revalidatietraject heb ik geleerd om preventief rust te nemen en dat doe ik nu nog steeds. De huisarts zei ook dat hij niet weet of deze klachten weggaan, omdat er zo weinig bekend is over long covid. Dus ik heb m'n levensstijl erop moeten aanpassen. Ervaren jullie ook veel onbegrip uit jullie omgeving? Ik merk dat mensen het nog steeds niet begrijpen en het vaak als aanstelleritis zien. Erg irritant om je constant te moeten verdedigen. De baby doet het gelukkig wel supergoed 😊

Ik heb vorig jaar 7 maanden long Covid gehad, vooral cognitieve klachten (werkte toen 75%). Die klachten waren van de ene op de andere week verdwenen na een miskraam in januari (was toen 8 weken). Ik kon ineens weer alles, geen hoofdpijn, hersenmist en vergeetachtigheid meer, zelfs niet als ik een dag 10 uur intensief denkwerk deed en veel prikkels om me heen had. Inmiddels 18 weken zwanger (en met de zwangerschap gaat alles goed). Rond 12 weken had ik een covid herbesmetting, en alle post-covid klachten zijn terug 😭 Met name cognitief is de belemmering (werk nu max 50%), conditie is ook minder, maar dat kan ook door de zwangerschap komen. Ik ben er nu nog relaxt onder, omdat ik de hoop heb dat de klachten na de bevalling verdwijnen. Tot die tijd wacht ik af. Zijn er meer bij wie de long covid juist door hormoonwisselingen beter werd?

Ik heb al long covid sinds 2020, ben gelijk in maart besmet geraakt want woonde toen nog in Brabant waar de pleuris als eerste uitbrak 😅🫣. Ik werk wel weer 4 dagen in de week 7 uur, werk praktisch geheel vanuit huis zodat ik tussendoor kan rusten (vandaar 7u per dag ipv 8). Als ik naar kantoor moet, kan ik maar een halve dag gaan omdat ik dan niet kan rusten en het ook vermoeiender is met alle collega's. Ik ben nu 5,5 week zwanger en ik heb niet het idee dat ik nu vermoeider ben dan zeg 2 of 3 maanden geleden, dus ik vraag me nu heel erg af of mijn long covid klachten ineens verminderen of dat de vermoeidheid vanuit de zwangerschap nog moet gaan komen...

Ah wat naar dat je er al zo lang last van hebt, ook al gaat het wel langzaam aan beter. Ik heb laatst met een ergotherapeut gesproken over long covid en zwangerschap, en het kan alle kanten op: er zijn vrouwen bij wie het door hormonen veel beter gaat, en vrouwen bij wie de hormonen juist voor terugval kijken te zorgen. Een zwangerschap kost je lichaam natuurlijk energie, en daarmee is er minder energie voor herstel. Nu kan het zo zijn na de bevalling juist je lichaam zo inzet op herstel, dat daar de long covid ook beter van wordt. Maar andersom kunnen alle gebroken nachten weer een negatief effect hebben. Kortom: het kan alle kanten op. Hopelijk zit het voor jou mee, zowel met de zwangerschap(kwaaltjes) als je herstel! Twee goede redenen om je rust te bewaken (hoe moeilijk dat soms ook kan zijn)

Zou fijn zijn als het wat meer richting herstel zou gaan, zit al bijna 2 jaar vast op dit niveau (werd begin 2022 langzaam aan beter en toen kreeg ik opnieuw covid, dag vooruitgang 🫣). Maar eerlijk gezegd ben ik allang blij als er geen achteruitgang komt, ach we gaan het zien. Ik heb een heel lieve zorgzame man, dus we gaan er hoe dan ook wel uitkomen 🙃

Ik ben rond 10 september uitgerekend en heb ook LC, ik voeg je even toe, als je dat geld vindt

Tuurlijk!

Ik heb in 2021 Long Covid gekregen tijdens m'n zwangerschap, mijn zoontje is bijna 2,5. Ik heb ook een kinderwens voor nog een kindje, maar het is niet verstandig door mijn ziekte. Ik herken de tweestrijd heel erg... Hoe is het nu met jou?

Ik heb met ruim 2 weken kerstvakantie gehad, en na een beetje rust na de drukkere kerstdagen waren mn (cognitieve) long covid klachten eigenlijk helemaal weg. Ik merk dat rust me echt goed doet, ook al ben ik dan wel in huis bezig, of rustig met vrienden, en kan ik dan weer een stukje auto rijden zonder klachten. Ik merk dat ik er weer tegenop zie om de komende 8 weken tot mn verlof weer werk op te pakken (meestal vanuit huis, zo'n 3-4 uur per dag met veel pauzes). Ook omdat het voelt alsof je in die periode niet echt kunt opbouwen. Wat zijn jullie ervaringen met LC in het derde trimester? Wordt het zwaarder, blijft het gelijk? Blijft er met rust nog ruimte voor herstel?

Ik zit nu in het derde trimester (35 weken) en ik heb het gevoel dat m'n klachten wat zijn verergerd helaas. Vooral cognitief. Maar ik heb net voor de Kerst nog een keer corona gehad, dus het kan ook daar aan liggen. Ik merk dat ik weer veel sneller overprikkeld raak en echt moeite heb om me op meerdere dingen tegelijk te focussen. Tijdens het koken bijvoorbeeld. Qua conditie gaat het opzich wel goed. Wandelen en zwangerschapsyoga gaan prima, maar ik ben wel gestopt met m'n ZwangerFit lessen, omdat die echt te zwaar zijn. Al kan dit natuurlijk ook horen bij de vermoeidheid die bij het derde trimester hoort. Het is zo lastig om te achterhalen. Als de baby straks wat groter is, wil ik weer kijken voor therapie, want ik heb sinds eind 2021 al LC. Een vriendin van mij heeft hersenbeschadiging opgelopen en herkende heel veel klachten van mij. Ze heeft zelf neurotherapie en ergotherapie gericht op 'sensorische integratiestoornis' gehad. Dat hielp heel goed bij haar, dus misschien helpt dat ook wel bij mensen met LC.