LONG COVID ervaringen

Gefeliciteerd! Ik heb hem op volgen gezet, maar zal vanavond even reageren als madam in bed ligt :) * ook 3 jaar lc en een kleine meid van bijna 1 jaar.

Dankjewel! Ben heel benieuwd naar je verhaal!

Kort stukje van voor de zwangerschap; lc sinds maart 2022, en baan verloren in 2023. Sindsdien ook al thuis, met sinds een september 2024 een WIA uitkering. Toen 27 jaar, inmiddels 30. Relatie sinds 2017, en hij heeft een zoon (nu bijna 11, toen 3). Ben al een aantal jaartjes bonusmoeder in weekenden en vakanties. Ik heb vooral klachten als snel/erg vermoeid, verstoord autonoom zenuwstelsel (vooral verstoorde ademhaling en hoge hartslag met hartkloppingen), slechte prikkelverwerking (licht is het ergste), verminderde concentratie en al deze klachten verergeren snel wanneer ik aan mn grens zit (of er een keertje over ga). Liepen bij de fertiliteitskliniek, maar dit hebben we toen on hold gezet ivm mijn longcovid. Augustus 2023 ongepland zwanger geworden, gebruikten geen voorbehoedsmiddelen. De kans dat het zou lukken was heel erg klein (heb zelf pcos en 1 eileider is dicht), maar dit wondetje dacht daar toch anders over. Mijn vriend zat grotendeels van de zwangerschap in de ziektewet. Gelukkig kon hij mee naar de echos etc. want ik kan niet zelfstandig meer autorijden.. Gelukkig verliep de zwangerschap goed, al was ik wel meer vermoeid en sliep ik heel erg veel. De kleine meid groeide verder goed en het was vooral voor mij zwaarder. Zij heeft er zeg maar niks van gemerkt dat ik longcovid heb. Toen de bevalling te sprake kwam bij de verloskundige, hebben we het wel over mijn long covid gehad. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, omdat ik niet wist hoe mijn lichaam zou reageren en of mijn lichaam het wel aan zou kunnen (ivm weinig energie). Om die energie te sparen mocht ik met 3 cm ontsluiting naar het ziekenhuis voor een ruggeprik. Deze heeft me heel erg geholpen, heb geen wee gevoeld en daardoor kostte het mij ook weinig energie. Met 10 cm ontsluiting ging de ruggeprik uit. De bevalling heeft ongeveer een uurtje geduurt. Ergens fijn dat het zo kort duurde, maar wel flink uitgescheurd en een baby die slecht tegen prikkels kon door de snelle bevalling. Omdat ik na 1 week kraamhulp nog nils kon (vooral gewoon helemaal uitgeput), heeft mijn moeder 3 weken vrij genomen om mij te ondersteunen (eigenlijk verlengde kraamzorg). Dit heb ik ook echt wel nodig gehad! Vriend was inmiddels ook al weer aan het werk, en moest ook na een week weer werken. Later hebben we er wel voor gekozen dat hij zijn ouderschapsverlof verdeeld ging opnemen (elke woensdag, tot ze een half jaar oud was). Deze "break in de week" had ik ook nodig om niet overbelast te raken. Inmiddels is ze alweer bijna een jaar.. 🥺 en het afgelopen jaar was wel echt zwaar.. dat is een pasgeboren baby natuurlijk sowieso al, maar met long covid helemaal! Er zijn genoeg dagen geweest (en nog steeds wel eens) dat ik blij ben als we hebben gegeten en geslapen (ik slaap elke dag nog 2/2,5u met haar samen) en mn vriend weer thuis komt. Er zijn ook momenten (zoals nu hier..) dat ze in hun "sprongetjes" zitten. De nachten zijn hier dan echt een drama.. de weinige slaap, de energie die ze vraagt, en het "gewone leven" zoals huishouden enz. zijn me soms dan echt even te veel, en ik heb dan ook wel een breekmoment. Gelukkig zijn het fases en gaan ze ook weer voorbij! Ik wil je niet ontmoedigen hoor!! Maar dat is wel hoe het hier soms gaat. Het is ook een pittige dame met en eigen willetje, en veeel energie 😅 Ik doe mn best, en meer kan ik niet doen. Al zou ik soms zo veel meer willen doen met haar. De uitjes buitenshuis zijn altijd met iemand anders, omdat ik het alleen met haar niet trek qua energie . Straks gaat ze wat meer zelfstandig kunnen spelen , en hoop ik ook weer wat vaker bij te kunnen tanken. Anderzijds had ik het niet anders willen hebben, en zou ik ook echt niet meer zonder haar kunnen. Je krijgt er ook heel veel moois voor terug!! Er is nog wel zo veel meer wat ik zou kunnen vertellen, maar probeer maar eerst eens door dit boekwerk te komen 😜 Je mag me alles vragen trouwens, dus vraag gerust!

Van harte gefeliciteerd met de zwangerschap!🥰 Mijn vriend heeft neuroborreliose (ziekte van lyme), ik heb post covid sinds november 2022 en onderliggende restschade van lyme. Onze ziektes komen qua klachten overeen. Onder andere: moeite met prikkels, laag energie niveau etc... We hebben onze kinderwens besproken met artsen/ergotherapeut en onze ouders i.v.m. de hulp die wij nodig zouden gaan hebben. We liepen bij de fertiliteit afdeling in het ziekenhuis. Het duurde bijna een jaar voordat ik zwanger was (pcos) en dit had zo moeten zijn want eerder hadden wij het achteraf gezien niet voldoende aangekunt. Ik ben met behulp van acupunctuur zwanger geworden. Deze vrouw was gespecialiseerd op dit gebied. Ik ben bij haar de gehele zwangerschap geweest, zo om de 3 a 4 weken. Hiernaast nam ik elke dag vit. C calcium ascorbaatpoeder,, magnesium bisglycinaat poeder, vit D en visolie en ik ben de zwangerschap met weinig kwaaltjes doorgekomen 😊. Ik had geen vertrouwen in mijn lichaam, dus had wel veel angsten dat het mis zou gaan. Eind vd zwangerschap vond ik zwaar. Ik merkte dat ik echt door mijn reserves heen was. Ik reageerde erg heftig op voorweeën. (Diarree, overgeven, druk op de borst, erge hartkloppingen, gevoel dat ik out zou gaan). We hebben toen onze zorgen geuit in het ziekenhuis bij de verloskundigen en gynaecoloog over de bevalling, omdat ik bij de voorweeën echt al zo door mijn (beetje) energie heen was. Helaas werd dit niet serieus genomen met als gevolg een zware bevalling. Het geboorteplan wat was opgemaakt werd door verloskundige 1 niks mee gedaan. Kreeg verkeerde adviezen als ik hierom vroeg en de ruggenprik kwam veel te laat waardoor mijn energie er al door was.. Na een uur persen was het echt gedaan, ik kon echt niet meer. Verloskundige 2 heeft toen daadkracht getoond, doorgepakt en ons zoontje is met de vacuümpomp geboren. Placenta was al wit uitgeslagen en verloskundige gaf aan dat het niet langer had moeten duren. Mijn herstel ging erg moeizaam en het heeft 7 a 8 weken geduurd voordat ik weer een beetje oke was. Was ingeknipt, voor en achter dus hechtingen, flinke aambei, erg veel pijn aan het stuitje. Kon niet normaal zitten, amper lopen, urine verlies..Bleef koorts houden en bleek een blaasontsteking & longontsteking te hebben. Heb de eerste weken amper zelf voor ons zoontje kunnen zorgen.. Ik ben onder behandeling bij de bekkenfysio. We hadden/hebben meer hulp nodig dan we dachten. Met kleine dingen tussendoor (in badje doen bijv, is soms lichamelijk te zwaar of bijv als hij een slechte dag heeft met veel krijsen), oppasdagen, 1x in de week bij opa&oma slapen om zelf "bij" te slapen.. De gebroken nachten en geen structuur in de dag hebben vind ik erg zwaar en kom overdag weinig tot niet toe aan de simpelste dingen in huis, boodschappen doen of koken.. De kraambezoeken, afspraken die er voor de kleine bijkomen vond ik erg zwaar. Dat was echt te veel qua prikkels. Ons zoontje is nu bijna 3 maanden🥰. Hij heeft een koemelk intolerantie, reflux & verborgen reflux, is in doen en laten onrustiger, is 's nachts erg onrustig in zijn slaap, kan niet goed tegen prikkels dus de extra afspraken en zorgen hierom maken het nog een tikkeltje zwaarder allemaal.. Buiten dat vind ik het geweldig om mama te zijn. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat deze wens toch nog uit mocht komen!🥹 Ik had hem graag een broertje of zusje gegund en had het heel mooi gevonden om het zwanger zijn nog eens mee te maken, maar dit is met onze gezondheid niet te doen. Die keuze zal niet verantwoord zijn en we zullen dan onze kinderen echt te kort doen en daarbij onze gezondheid ook niet stabiel kunnen houden of wellicht verbeteren. Dat doet me nog wel eens pijn.. Maargoed, we hebben een geweldig mannetje en dat ons dat gegund is, is al een heel groot en fantastisch geschenk!🩵 Ongevraagd advies: Luister goed na je lichaam, ga niet te veel over grenzen. Zorg dat je genoeg vitamines binnen krijgt. Zorg dat je (minstens)de laatste 2 maanden echt rust hebt, je zult je energie daarna nog hard nodig hebben en daarnaast geniet van het prachtige kindje dat in je buik groeit!🥰🩵🩷 Los van mijn verhaal: Hoeveel weken ben je zwanger en hoe voel je je tot nu toe?☺️🙏

Oh god. Wat mooi maar heftig tegelijk. Ik hou mn hart wel een beetje vast gezien ik mezelf erg herken in je klachten en vooral baal van het weinig energie/uitgeput zijn. En hierdoor ook minder kan ondernemen natuurlijk (uitjes etc) maar hé we doen ons best!! Fijn dat de ruggenprik je goed beviel dat is ook iets waar ik rekening mee kan houden mocht het zover zijn… Idem voor de kraamzorg, denk ook zeker dat het voor mensen met lc een extra steuntje in de rug is. Merk wel echt aan mezelf dat ik verder wil met mijn leven en niet vast aan een ziekte zitten maar aan de andere kant ook het beste wil voor mezelf en anderen dus dat is gewoon even aftasten hoe het allemaal gaat verlopen. Vooral omdat ik en vele anderen niet hadden verwacht er zo aan toe te zijn na corona… ☹️ Mooi om te horen dat er van alles mogelijk is, geeft me echt een beetje hoop!

Ah wat een rollercoaster moet dit zijn geweest. En hartstikke fijn om te horen dat jullie het gewoon hebben laten lukken, mogen jullie erg trots op zijn! Heel erg bedankt voor je verhaal heb hier zoveel aan met mijn man. 🩷

Oh en ik ben heel pril nog. 5 weken morgen en tot nu toe voel ik me best uitgeput en af en toe misselijk maar zoals bekend is het moeilijk te onderscheiden of dat door long covid komt of door de zwangerschap… 😕

Heel lief! Dankjewel ☺️ Dat is inderdaad lastig te onderscheiden. Hopelijk wordt het gaandeweg de zwangerschap wat minder. Heb ook verhalen gelezen van vrouwen die aan het eind vd zwangerschap/na de zwangerschap geen long covid klachten meer hebben. Gelukkig is die (kleine?) kans er ook nog🍀🙏 Mocht je nog vragen of contact willen hebben, kun je altijd een berichtje doen :))

Hoi! Hier ook net zwanger (6-7wk) en al sinds de besmetting in mrt 2020 longcovid. Enorm veel ups and downs. Op dit moment ook in de WIA maar wel ook weer gewerkt tussendoor. Kinderwens door dit alles jaren on hold. Energie en lagere belastbaarheid zijn mijn grootste klachten met vegetatieve ontregeling bij overbelasting. Ik zou het denk ik wel leuk vinden om elkaar hier een beetje op de hoogte te houden en evt tips te delen met dingen doe werken . Hoe is het nu met jou firsttimeagain?