Betrekken werkgever bij fertiliteit traject

Ik heb het verteld voor de start van de 1e iui poging aan mijn teamleider en collega's en dat luchtte heel erg op. In eerste instantie vond ik het ook heel moeilijk, want ik werk ook voornamelijk met mannen, en zoiets bespreek je niet 'even'. Maar ik heb alleen maar positieve reacties gekregen en iedereen leeft mee. Als ik mij even niet zo lekker voel door de medicijnen/ meer vrije dagen nodig heb of afspraken heb in het ziekenhuis kan ik het nu gewoon zeggen en snapt iedereen het, dat brengt zoveel rust. Daarnaast is het wettelijk vastgelegd dat je ook medisch verlof krijgt voor de afspraken, dus hoef je jezelf niet klem te werken en in allerlei bochten de wringen.

Gesprek aanvragen bij leidinggevende, collega’s 1-op-1: “Wij zijn bezig met een medisch traject om een kindje te mogen krijgen. Dat betekent dat ik de komende tijd vaker naar het zkh moet. Ik weet verder nog niet hoe en wat, maar wilde dit even delen zodat jullie op de hoogte zijn als ik ‘zomaar’ even weg ben.”

Wat RW90 zegt, maar is ook afhankelijk van de band die je met collega's hebt en hoevaak/hoelang je weg bent. Niet overal zit een kliniek in de buurt, en kan soms meer tijd innemen dan 'even naar de huisarts'..

Bedankt voor jullie reacties tot dusver! Vind het echt een enorme drempel, zeker aangezien ik op een grote afdeling zit (36 mensen) en mijn familie niet op de hoogte is (alleen m’n moeder). Mijn werk is dichtbij het dorp waar ik vandaan komt en het is echt ons kent ons.

Mijn werkgever is wel op de hoogte, ik kan onmogelijk in m’n eigen tijd naar het zkh. (Ik moet vervangen worden en ben voor gemiddeld bezoekje gemiddeld 4 uur kwijt) Ook vind ik het zelf fijn om na een IUI bijv niet te hoeven werken.. Buiten het feit dat het fijn is om het bijv aan te kunnen geven als het je even teveel wordt, krijg je ook kort verzuimverlof voor je afwezige uren. Ook al kan jij het misschien gemakkelijk regelen met je werk, vind ik een fertiliteittraject persoonlijk al een ‘baan’ op zich. Alle beetjes om hier in ontzien te worden, scheelt toch…

Ik heb, toen ik begon met KID, een gesprek gehad met mijn direct leidinggevende en het vertelt. Zo wist zij ook waarom ik 1x per maand een dag afwezig was (tenzij het net in het weekend viel). Binnenkort ga ik haar ook vertellen wat mijn IVF traject gaat inhouden omdat het betekent dat ik veel afwezig ga zijn. Aan mijn collega’s vertel ik het niet, dat vind ik te persoonlijk.

Mijn werkgever en directe collega’s zijn op de hoogte. Heb ze al vrij snel betrokken, omdat ik ook een tijdje afwezig ben geweest door dit hele traject. Ik vind het zelf heel fijn dat ze het weten. Als ik een keer een wat mindere dag heb of afwezig ben, hebben ze ook niet zoveel vragen waardoor dat komt maar weten ze het antwoord al 😊

Ik heb het al erg gauw gedeeld met mijn manager en directeur van onze afdeling. Onze afdeling is gelukkig niet heel groot. Toen het traject begon met de andere op de afdeling gedeeld. En ik moet zeggen; wat was dat een opluchting! De vele afspraken die je hebt kunnen onmogelijk buiten werktijden gepland worden en als je zo vaak weg bent gaat dat ook opvallen. Ze zijn allen zulke grote supporters en super enthousiast! Ben ik alleen maar blij mee. Daarnaast stellen ze geen vragen en ik vertel alleen wat ik zelf wil vertellen.

Eens, zo ervaar ik het ook hoor! Als ik er doorheen zit, zijn ze er en als ik geen zin heb om het erover te hebben is het ook goed!

Wij starten ook binnenkort met een traject en zit ook nog heel erg in twijfel. Ook nog geen idee dus hoe het precies zal zijn. Ik ga eerst kijken hoe ik het kan opvangen zonder het te vertellen. Ben toch bang dat er nadelige gevolgen kunnen zijn als je leidinggevende het weet. Bijv. Beoordelingsgesprekken, salaris, promotie, ed. Als vrouw sta je soms in de zaken wereld al 1-0 achter.. vind het een hele lastige afweging. Ik lees graag mee naar alle tips!

Ik was in eerste instantie ook niet van plan om het te vertellen. Echter heb ik een baan in de 24 uurs zorg, waarbij ik niet tot nauwelijks in staat zou zijn om mijn diensten op het laatste moment te ruilen/ vrij te zijn. In gesprek gegaan met mijn manager en teamleider, erg prettig gesprek met de garantie tot alle medewerking. Dat opzich was al een opluchting. Mijn directe team ingelicht, ook alle medewerking. Uiteindelijk maar 2 diensten hoeven ruilen en 2 dagen uigepland hoeven worden (punctie en dag daarna)

Zelfde hier, leidinggevende functie van groot team bij grote coorperate. Ik heb niets gezegd, gaat ze ook niets aan. Soms wel aangegeven, “afspraak in ziekenhuis, niets ernstigs” dan was het al geregeld. De punctie kun je vooraf redelijk inschatten qua planning, dus wat flex inbouwen in je agenda rond die periode. Verder zijn het kortere bezoeken.

Ik heb er bewust voor gekozen om het wel te delen met mijn manager en naaste collega’s. Dit doordat mijn humeur nog wel eens kan omslaan en zo ontzettend vaak naar het ziekenhuis moet. Ik werk in de zorg en het is lastig om tussendoor even weg te moeten om naar het ziekenhuis te gaan. Ze reageerde heel positief en denken echt mee. Wat wel lastig is : ik werk in hetzelfde dorp als waar ik woon. Iedereen kent elkaar en daarnaast weet mijn familie het niet.

Daar ben ik dus ook bang voor. En daarnaast vind ik het erg privé en gaat het tegen mijn gevoel in dat m’n collega’s zoiets intiems wel weten terwijl m’n familie het niet eens weet. Al merk ik wel dat ik de meeste stress ervaar van het mezelf in bochten wringen dus dat het ook weer voor minder stress kan zorgen. Ben benieuwd hoe jij het straks zal ervaren. Beginnen jullie gelijk met ivf/icsi?

Dankjewel, ik zit bij exact zo’n bedrijf idd. Heb je dan wel de dag van de punctie helemaal vrij genomen?

Het is wel echt zo dat als je mensen met wie je veel te maken hebt (werk en prive) inlicht over je situatie, je zoveel meer rust hebt. Je hoeft niet alle intieme details te vertellen hè, je kan het houden bij ‘fertiliteittraject’ en dat je het verder liever privé houdt. Ik weet niet of je tijdens IUI ook gebruik maakte van hormonen maar daar reageer ikzelf best wel op en bij ivf/icsi zit je ook met hormonen. Het wordt allemaal steeds een beetje moeilijker. Dit is natuurlijk hoe ik het persoonlijk ervaar, wellicht sta jij daar zelf wat makkelijker in. Mijn ervaring is gewoon dat mensen in je directe omgeving, je ook echt op een fijne positieve manier kunnen steunen 🙂

Je hebt helemaal gelijk hoor, dat het zoveel meer rust geeft. Het geeft allemaal al zoveel stress. Plannen, rennen, prikken 🙈 Ik snap ook echt als je het privé wilt houden, maar het delen met mensen die dicht bij je staan en vaak mee te maken hebt maakt alles net even wat makkelijker. Het kan natuurlijk positief of negatief uitpakken, maar bij de meeste hoor ik wel positieve verhalen en veel steun!

Klopt, het helpt ook om bij het vertellen meteen duidelijk je grens aan te geven. Dat je zelf erover begint als je het erover wilt hebben. En je hebt natuurlijk zelf in de hand hoeveel je wilt delen en met wie.

Uiteindelijk vooral doen wat goed voelt. We hebben volgende week donderdag de eerste afspraak en horen we welke behandeling er in ons geval wordt aangereden. Mijn man moet morgen nogmaals wat inleveren, aan de hand hiervan gaan ze kijken welke behandeling het beste zou zijn. Erg spannend allemaal en geen idee wat ons te wachten staat. Lees veel over hormonen slikken/spuiten en wat dit doet met je humeur, daar kan ik wel tegenop zien. Weten jullie al waar jullie mee gaan starten ?

Heel spannend, ik begrijp wat je doormaakt. Bij ons is het ook de mannelijke factor. Dan ineens staat je wereld op z’n kop hè? Ik ben begonnen met 3 x IUI zonder hormonen, gewoon in m’n eigen cyclus. Daarna 3 x IUI met hormonen in de hoop op 2 eitjes dus meer kans. Ik heb echt 0,0 last van de hormonen qua stemming. Enige wat ik merk is vocht vasthouden en iets gevoeliger voor hoofdpijn als ik gek doe. Zie je op tegen het prikken? Ik zag dat wel enorm maar na een paar keer werd het gewoon normaal.