Eerste gesprek fertiliteitarts privé gegevens

Het spijt me dat je een traumatische gebeurtenis hebt meegemaakt. Bedoel je wie ook vaginisme heeft meegemaakt of een traumatische gebeurtenis?

Ja of andere gegevens die ze niet liever besproken zouden willen hebben bij het intake gesprek, in samen zijn van partner. Hoe ze het intake gesprek hebben aangepakt.

Je kunt dit gerust alvorens jullie naar het gesprek gaan met de arts koppelen dat je absoluut niet wilt dat je partner over dit onderwerp te weten komt. Hier zouden ze rekening mee moeten houden. Het is niet verplicht dat je partner op de hoogte gehouden moet worden over jou verleden. Noteer dit ook op het invulblad dat je absoluut niet wilt dat dit ter zake komt. Ze kunnen hiervoor een oplossing vinden. Veel succes.

Ja dit dacht ik inderdaad ook! Maar die medewerker van het ziekenhuis heeft mij heel erg doen twijfelen of dit wel mogelijk is. Die zei eigenlijk van alles wat kan leiden tot verminderde vruchtbaarheid of de kinderwens in de weg zit besproken word. Ik denk dat ik ze nog een keer ga bellen en gewoon eerst een telefonisch consult met de arts aanvraag om hier gewoon meer duidelijk over te krijgen.

Of je zou dat specifieke informatie gewoonweg niet vermelden in het formulier. Als zij niet mee willen werken, dan zou ik het persoonlijk ook niet vermelden als dat ik je nadeel zou werken. Zouden ze de informatie kunnen achterhalen? Ik denk het niet toch?

Nee achterhalen sowieso niet. Ja denk dat ik dat gewoon doe. Mocht het in het later stadium nodig zijn zeg ik het dan wel. Want dit geeft ook alleen maar onnodig veel stress. Dankjewel voor je berichtjes❤️ valt nu toch een soort van last van mijn schouders ☺️

Graag gedaan☺️. Ik zou het gewoon niet vermelden. Dit bespaart jou stress en dan kan je met een gerust hart het traject in gaan. Ik zit al meer dan één jaar in het fertiliteitstraject en heb veel obstakels en teleurstellingen meegemaakt. Ik heb ook vaginisme gehad alvorens ik startte bij het fertiliteitskliniek. Mijn kinderwens was zo groot dat ik met vaginisme het medische molen in wilde gaan. Bij mijn eerste gesprek kreeg ik te horen dat ik mijn vaginisme moest aanpakken, omdat de echo’s en onderzoeken allemaal vaginaal plaats vonden. Ik ben toen maandenlang bezig geweest om het vaginisme op te lossen, maar het lukte niet. Ik ben onder behandeling geweest bij een bekkenbodemspecialist, maar het probleem heeft niet geholpen. Ik ben eigenlijk dus het traject in gegaan terwijl ik te kampen had met ernstige vaginisme. De echo’s gingen zeer moeizaam, maar stap voor stap heb ik het overwonnen. Ik heb zelfs 4 IUI trajecten gehad met een eendenbek. Bij de eerste had ik een traumatische ervaring, maar langzamerhand ging het beter (bijna flauwgevallen door de angst en pijn, tranen). Op dit moment zit ik in een IVF traject. Ik heb al twee terugplaatsingen gehad, zonder resultaat. Ik heb in totaal 2 miskramen gehad. Ik had het ook onderschat in het begin. Ik heb de vaginisme uiteindelijk overwonnen door veel te bidden (ik ben zelf moslim) Dat is het enige wat mij heeft geholpen. Voor mij heeft het tot op heden niet mogen lukken, maar God is great! We geven de hoop nooit op. Ik wil je veel succes wensen en ik hoop dat het bij jou snel en positief mag verlopen. Als je vragen hebt, kan je mij altijd berichten🤍

Hee wat enorm rot dat je zulke dingen meegemaakt hebt en dapper dat je alles zo goed als kan verwerkt hebt. Ik denk dat je het wel zo kan regelen door het echt duidelijk te vermelden dat het onderwerp niet aangesneden wordt en heb er ook echt geen oordeel over dat je partner het niet weet dus hopelijk vat je mijn onderstaande berichtjes niet als dusdanig op maar is meer gewoon als hardop denken bedoelt haha. Mijn vraag zou inderdaad ook zijn is het nodig voor de artsen om te weten qua behandeling? Wat is je verwachting wanneer dat het kan gaan opspelen in het traject? Dat hoef je niet aan ons uit te leggen maar wel handig om voor jezelf te bepalen denk ik haha. Want als het voor jou een trigger is als mensen het weten, sla je dan niet extra dicht bij de behandelingen als je het wel vermeld? Anderzijds dusook de vraag dat als je verwacht dat het wel veel impact gaat hebben, hoe denk je het dan te gaan doen zonder je partner te vertellen? Zal hij niet ook bij behandelingen aanwezig zijn? Ik merk in ons traject dat alles echt als samen behandeld en besproken wordt en ik denk dat dit in veel gevallen zo zal zijn. Ik hoop echt voor je dat je voor jezelf uit komt en een manier kan vinden die voor jezelf zo min mogelijk triggerend is waardoor de eventuele behandelingen zo goed mogelijk te doen zijn. Veel wijsheid🍀!

Dankjewel voor je lieve bericht! ❤️ Ja ik ben daar dus over aan het nadenken. De informatie is eigenlijk nodig. De medische ingrepen kan ik wel redelijk 'handlen'. En ook als iemand van het medisch personeel de informatie heeft is het moeilijk maar die confrontatie is veel minder omdat je er geen persoonlijke band mee hebt. En je die natuurlijk ook niet op regelmatige basis ziet. En je hoopt natuurlijk snel niet meer te hoeven komen. Je weet dat het niet voor altijd is. Mijn partner daarintegen zie ik bijna elke dag en hoop je voor de rest van je leven te zien. Je kunt het nooit meer terugnemen als waren. De trauma heeft zulke heftige gevolgen gehad dat mijn vorig huwelijk kapot is gegaan. Ik ben gescheiden heb toen aan mijzelf gewerkt en ben nu weer gelukkig getrouwd. Ik wil niet dat het ook in mijn huidig huwelijk gaat spelen en de zelfde effecten heeft. Dus houd de informatie voor nu toch nog voor mij ondanks dat het nodig is voor de behandeling. En zal proberen in persoon of telefonisch hier de arts later na de intake hierover te verwittigen.

Wat super vervelend dat je een traumatische gebeurtenis mee hebt moeten maken. Persoonlijk zou ik opletten met wat je deelt. Als het een aanleiding is voor je onvruchtbaarheid en/of kinderloosheid dan zou ik het zeker delen maar anders achterwege laten. Zo fijn onze ingevulde formulieren met onze huisartsen gedeeld. Hierdoor heeft mijn huisarts ook de ingevulde gegevens van mijn partner en andersom. De kans dat de informatie er ergens toch tussendoor glipt bestaat..

*zo zijn onze ingevulde formulieren

Hi! Ik zou het niet delen. Want wat heeft jouw arts eraan als hij het niet bespreekbaar mag maken omdat jouw man erbij zit? Moet de arts dan zeggen, meneer wil jij even in de wachtkamer wachten want ik moet iets met uw vrouw bespreken? Dan krijg je juist vragen. Veel onderzoeken en de trajecten zijn allemaal inwendig waarbij jouw man bij sommige ook aanwezig moet zijn. Als de arts dan rekening moet houden met jouw verleden, waar jouw man bij is, maar dit kan dan eigenlijk niet. Zo krijg je alleen maar hele ongemakkelijke situaties lijkt me. Ik zou het dus voor je houden.

Hi ☺️ allereerst wat een nare ervaring !! Ik zou het niet eens op de formulieren vermelden, als je absoluut niet wilt dat je partner het te weten komt. Misschien in de toekomst.. wanneer je er natuurlijk klaar voor bent. Dat je het dan kan delen met je partner, het is niet niks om zoiets mee te maken!! Deze vraag gaat ook komen bij de verloskundige, zodra je zwanger bent! Wat ik toen begreep van de VK is dat de bevalling ook een trigger kan zijn en het trauma weer naar boven kan halen. Maar goed het is aan jou, of jij dit wilt delen. Als je je daar niet goed bij voelt, zou ik dat weg laten op de formulieren 😊 En misschien een idee in de toekomst om EMDR therapie hiervoor te gaan doen. Om jezelf te helen, en het trauma een plekje te kunnen geven ! ❤️‍🩹