Hoe om te gaan met een BBZ? 😢

Wat intens verdrietig😢 Je hebt het zo doorvoeld beschreven, echt knap hoe je dat zo onder woorden hebt kunnen brengen. Ik weet niet zo goed hoe je dit doet, zelf kan ik alleen maar een voorstelling maken van hoe pijnlijk het moet zijn op basis van hoe groot de wens ook hier is en die dan in vervulling te zien gaan en weer te moeten loslaten lijkt me zo pijnlijk💔 Ik kan alleen maar zeggen, geef je emoties alle ruimte🫂

Ik heb het ook 2x gehad en mis sinds vorig jaar ook 1 eileider. Het is écht vreselijk en de eerste dagen/weken zijn echt het aller zwaarst. Geef jezelf de tijd om echt te mogen rouwen en er verdrietig om te zijn. Jullie zijn je hummeltje verloren en het toekomstbeeld wat jullie voor ogen hadden met dit lieve moppie. Huil, lach, doe leuke dingen, blijf in bed liggen — doe vooral waar jij je de komende weken fijn bij voelt. Ik ben nu 1.5 jaar verder sinds de laatste BBZ en bijna 2 jaar sinds de eerste. Er zijn nog steeds dagen dat het me aanvliegt en dat ik er ontzettend verdrietig van kan zijn. Heel eerlijk gezegd denk ik dat het nooit minder verdrietig zal worden, maar de tijd maakt het wel dragelijker. Je leert een manier vinden wat voor jou prettig is. Wij hebben in huis een klokje staan met de tijd waarop ik erachter kwam dat ik zwanger was (11:11). Dat geeft toch een gevoel dat het er is geweest en altijd zal zijn, zonder dat dit direct opvalt als je binnen loopt. De tijd staat hier dus ook echt op stil. Wij hebben net ons eerste huis gekocht en de dag dat de hypotheek rond werd was ik heel blij, maar het verdriet was er ook. Ik heb mijn vriend toen verteld dat het me ook heel veel pijn deed dat we ons kindje niet hebben kunnen mee verhuizen. Maar ik kan er ook zo naar kijken dat er uiteindelijk ook mensen zijn geweest die daarna (met endo en bbz’s), alsnog hun hummeltjes mee hebben mogen nemen naar huis. En nu een liefdevol thuis hebben. Ik weet waar jullie doorheen gaan en zelfs het woord oneerlijk beschrijft de lading er van nog niet. Mocht je er meer over willen praten, dan kun je ook altijd een berichtje sturen ❤️

Jeetje meis, ik voel je verdriet terwijl ik dit lees. Wat mega heftig waar je nu doorheen gaat. Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, gezien ik dit niet zelf heb meegemaakt. Wel heb ik om andere redenen hele zware tijden door moeten maken, en het gevoel van geen idee hoe verder is helaas dus wel bekend. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om er mee om te gaan. Het enige wat ik je kan meegeven is dit; geef je emoties de ruimte en probeer daarin compassie voor jezelf te hebben. Wees lief voor jezelf. Wat geeft comfort? Probeer daarin je normale beeld van leven even los te laten. Als jij bijvoorbeeld midden op de dag met de gordijnen serie wilt kijken, then so be it. De rest kan allemaal wachten. Soms is het ook juist fijn om even hele praktische dingen te doen als het je allemaal even teveel word. Zoals bijvoorbeeld je bed verschonen. Dit klinkt heel gek, en je zal er geen zin in hebben, maar het kan soms helpen om je even uit dat hele diepe dal te trekken of anders voorkomen dat je verder naar beneden spiraalt. Wandelen kan daarin ook heel helpend zijn. Last but not least; blijf erover praten. Met je partner maar misschien ook met anderen. En mocht dit niet voldoende zijn kan je altijd nog professionele hulp zoeken. Dit zijn gewoon wat praktische tips. Doe ermee wat je wilt. Alles is oke. Verder wil ik je gewoon heel veel sterkte wensen. 🤍🤍🤍🤍

Wat een verdrietige en moeilijke tijd gaan jullie door. Het is idd heel oneerlijk 🩷🩷🩷 dikke knuffel en ik duim heel erg voor jullie mee dat al het geluk jullie kant op mag komen 🍀🍀🍀

Oh wat een lijdensweg ben jij doorheen gegaan. Heel veel sterkte! Hier was ik ook na een fertiliteitstraject zwanger vorig jaar waarbij ik tegelijkertijd een MA en een BBZ had. Ik ben toen behandeld met MTX. Afgezien van de lichamelijke klachten heb ik heel veel gebouwd. Ik heb een medisch maatschappelijk werkster aangenomen van het ziekenhuis en heb daar regelmatig mee gesproken, veel gesproken met partner en vriendinnen, herinneringen gekocht en veel bekeken, veel steun gehaald uit fora en Facebook, heel lief voor mezelf geweest, helaas ook veel onterecht boos, de 'originele geboortedag' van mijn tweeling samen met mijn vriend gebouwd, gehuild maar ook vooruit gekeken. Ik was al bijna onvruchtbaar verklaard voor de bbz dus heb de tijd erna gebruikt om alles aan te grijpen om vruchtbaarder te worden, hoe controversieel dan ook. Ook bewust heel even alle oeps ik heb 1x seks gehad en ben zwanger mensen vermeden, vaak met uitleg en dat werd goed ontvangen. Ik heb het geluk gehad na 7 maanden met IUI weer zwanger te zijn geworden. Deze zwangerschap is een zegen maar is mentaal heel heel zwaar geweest. Ook hier heeft maatschappelijk werk en een fijn team aan verloskundigen en verpleegkundigen aan meegeholpen. Het belangrijkste voor jou om te onthouden is dat jouw rouw terecht is en dat je daar de tijd voor mag nemen en dat het kut is en dat je nu even niet hoeft te relativeren en dat je iets hebt meegemaakt dat ontzettend weinig voorkomt dus dat je terecht ontzettend veel pech hebt en het was al een fertiliteitsstruggle dus je had al zo hard gewerkt. Vraag steun bij je partner, lotgenoten en zeker bij een professional. Sterkte...

❤️ dankjewel voor je lieve woorden

Pff wat heftig ook zeg.. wat een verdriet.. dat klokje is een heel mooi gebaar. Ook voor jullie heel veel liefde ❤️

Dankjewel voor je lieve woorden. Zodra ik fysiek weer hersteld ben, ga ik dit zeker van harte nemen om mijn gedachten te kunnen verzetten

Wat super lief, dankjewel ❤️

Jeetje wat heftig om te lezen ook, maar wat bijzonder dat je alsnog een zwangerschap mocht meemaken en ik begrijp dat dat heel zwaar is geweest. De onbevangenheid is er volledig af.. dankjewel voor je adviezen ❤️

Dank je wel ben nu 33 weken dus zit er nog middenin. Zorg echt goed voor jezelf en neem de tijd om het te verwerken en te rouwen en om je lichaam zich te laten herstellen. Veel babydust toegewenst