Op zoek naar contact - secundaire infertiliteit en herhaalde miskramen

Hoi, ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd. Man en ik hebben een zoon van april 21. Wij zijn inmiddels al weer een hele tijd bezig met onze wens voor een 2e kindje. Na aanleiding van herhaalde miskramen is bij ons ontdekt dat man een gebalanceerde translocatie heeft. Hierdoor zijn wij gestart met een ICSI-PGT traject in het UMCG. In december 24 hebben wij de eerste punctie gehad. Uiteindelijk hadden wij 1 embryo die goed was voor terugplaatsing. Dit is in februari gebeurt. Ik ben hier kort zwanger van geweest maar dit is helaas geëindigd in een ma waar ik nu midden in zit.

Ik ben ook al mama (34), mijn dochtertje word in april al 4. Ik probeer ook al 2 jaar voor een tweede kindje… Ik was twee zomers terug zwanger (opnieuw in de tweede ronde zoals bij mijn dochter), maar kreeg toen een curettage op 9 weken wegens miskraam. Sindsdien ben ik aan het proberen maar het wil niet meer lukken.. Ik oktober vorig jaar werd wel ontdekt dat ik een chronische baarmoederinfectie had, waar ik een antibiotica kuur voor kreeg. Tot op heden helaas nog altijd niet zwanger 😕. Nu heb ik vorige week woensdag mijn eerste IUI gehad (zonder hormonen)… Ik kan maar niet begrijpen waarom het niet meer lukt. Alles werd onderzocht en zag er goed uit. Heb jij ook een curettage gehad? De oorzaak van chronische endometritis leggen ze ook soms bij een curettage. Namen ze al een biopt van je baarmoederslijmvlies? Zo werd bij mij de diagnose gesteld. De kans is klein dat jij net ook dat hebt, maar ik dacht ik geef het mee. Mensen zeggen idd ook vaak: wees blij dat je al een dochter hebt… Maar voor mij is het een vreselijke onvervulde kinderwens voor een tweede kindje… Zou haar zo graag een broertje of zusje geven 😢. Ik probeer de voordelen in te zien. Ik geniet nu wel extra hard van de tijd met mijn dochter. Maar het is iets waar ik ELKE DAG aan denk… Leuk dat je een groep maakte. Na drie of zes IUI pogingen mag ik naar IVF (ben er zelf nog niet uit wanneer ik dit wil).

Hier helaas ook sprake van secundaire infertiliteit. Zijn nu 2 jaar bezig en hebben al 3 icsi pogingen gehad... Er is ook een ander topic al over secundaire infertiliteit. Kan je ook eens opzoeken voor herkenning

https://ivfplanner.nl/cassandra-over-secundaire-infertiliteit/ Ik kwam deze blog laatst tegen en vind het zo mooi verwoord, de eerste keer dat ik me zo gehoord voel!

Heel herkenbaar. Vooral als mensen zeggen hoe blij je dus mag zijn met je eerste. Tuurlijk, dat zijn we ook. Dat is juist de reden dat we er nog een willen. Ik denk zelfs stiekem dat ik meer geniet van mn dochter en de kleine momentjes dan iemand die gemakkelijk zwanger is geworden en geen idee heeft hoeveel moeite zoiets kan kosten. Zelfs kleine opmerkingen als "oh, bijna 3 al, wat wordt ze groot" doet me verdriet

Ik sluit graag aan. Mijn dochter is 3,5 en we willen graag een broertje of zusje erbij. Helaas lukt dit al bijna een jaar niet. Mijn eisprong lijkt niet goed te gaan. Daarvoor gingen we dus naar de fertiliteitsarts en daardoor werd ook m’n vriend onderzocht. Daarbij blijkt dat hij weinig zaadcellen heeft. Dat was wel even een klap want onze dochter is in ronde 5/6 op een natuurlijke manier verwekt. Ik had dit dus niet zien aankomen. Nu moeten we 3 maanden wachten op een herhaling van het zaadonderzoek. Het kan zijn dat het een slechte momentopname is. In de tussentijd slik ik wel clomid om mijn eisprong goed te krijgen. In juni hebben we nieuw onderzoek en een afspraak. Als het wederom niet goed zit schuiven we door naar ivf of icsi… Heel fijn om de gevoelens over een wens voor een 2e te kunnen delen ❤️

Hi, hier hetzelfde verhaal. Wij hebben een dochter van 5 op de natuurlijke manier gekregen zonder moeite. En zitten inmiddels in een ICSI traject voor een tweede. Waarschijnlijk komt het door teelbalkanker van mijn man een paar jaar terug. Ik heb net een miskraam gehad van mijn eerste terugplaatsing en vind het een vrij intens traject. Nog 1 embryo in de vriezer. Veel succes allemaal 🍀🍀

Ik praat ook graag mee! Wij hebben een zoontje van 4 (2021) en proberen sinds 1,5 jaar voor een tweede. In het ziekenhuis is gebleken dat mijn man verminderde zaadkwaliteit heeft. Dat kwam heel onverwacht, omdat ik van ons zoontje binnen een jaar zwanger was. In februari heb ik een HSG gehad. Heel herkenbaar wat hier geschreven wordt. Wij hebben ook veel zwangeren nu in onze omgeving (tweede en derde kindjes) dat is soms best zwaar.

Wij zitten in hetzelfde schuitje. Hebben een dochter van bijna 2, die zwangerschap was in ronde 4 al raak met een cyclus van 23 dagen. Heel snel dus. Toen ze een half jaar was zijn we voor de tweede gaan proberen. Nu 15 maanden later helaas nog niet gelukt en inmiddels is de vraagstelling of we überhaupt nog een tweede kindje kunnen krijgen. Na twee semenanalyses heeft mijn vriend de diagnose azoöspermie gekregen. In beide monsters is namelijk geen enkele zaadcel aangetroffen. Onze hoop is nu gevestigd op een Tese operatie en vervolgens een icsi traject. We hopen dus een Go te krijgen voor de operatie en dat ze daarmee zaadcellen vinden. Mochten ze deze niet vinden dan is het klaar voor ons. Dit nieuws sloeg bij ons echt in als een bom, aangezien we dus al een dochter hebben die vrij snel op de natuurlijke manier kwam. Natuurlijk zwanger worden zit er voor ons nooit meer in en de vraag is dus of het überhaupt nog kan😭. We hebben dit recentelijk te horen gekregen en zitten nu aan het begin van alles. Eerst DNA onderzoek van zijn bloed afwachten, een echo moet er nog gemaakt worden bij hem en we zijn doorgestuurd naar een ander ziekenhuis. Ons eigen ziekenhuis kan namelijk die operatie niet uitvoeren. Helaas komen we weer onderop de stapel, want in het andere ziekenhuis moeten we van voorafaan beginnen met een intake, wachttijd daarvoor is al 4 maanden en voor de operatie is ook een wachttijd van een aantal maanden. Als die succesvol is moet het icsi traject nog opgestart worden, waarvoor ik eerst nog onderzoeken moet krijgen. Wij verwachten dat het allemaal dus nog heel lang gaat duren. Ben zelf bijna 36, dus voel de tijd ook wel dringen, maar inmiddels is dat minder belangrijk nu we hopen dat een tweede kindje nog mag lukken.

Wat ontzettend pittig dat de eerste zo makkelijk ging en je nu zo'n klap krijgt. Hebben jullie nog adviezen gekregen om de zaadkwaliteit te verbeteren? Hoelang duurt het daarna ongeveer dat jullie kunnen doorschuiven naar IVF of ICSI?

Dit gevoel herken ik zo erg! Wij genieten ook echt intens van ons zoontje, omdat we weten dat we zoveel geluk met hem hebben. Maar dat maakt ook het gemis naar nog een kindje groter. Ik denk echt dat als we allemaal eenmaal een tweede kindje hebben mogen krijgen, dat zo anders zal voelen voor wanneer het wel makkelijk gaat. We zullen zo ontzettend dankbaar zijn dat het ons gegeven is. Nog altijd raken meer mensen zwanger dan niet zwanger in vruchtbaarheidstrajecten, probeer de hoop niet te verliezen. ❤️

Wat pittig dat het nu al zo lang duurt, dat maakt de wens alleen maar groter.. Wat zijn nu de vervolgstappen bij jullie? Blijven jullie wel proberen op de natuurlijke manier? En is er iets uit de HSG gekomen?

Wat heftig dat je recentelijk een miskraam gehad heb.. hoe voel je je? Wil jezelf meteen door of neem je even de tijd om de miskraam te verwerken? Het is allemaal zo intents

Jeetje wat ontzettend heftig, wat een grote klap hebben jullie gehad zeg.. kunnen ze achterhalen hoe het kan dat je man ineens geen goede zaadcellen meer heeft? Is er ook maar iets wat hij kan doen om de kwaliteit eventueel te verbeteren? Wat een medische molen gaan jullie in, dat is echt niet niks.. ik snap je gevoel heel erg dat alles nu super lang gaat duren, neem ook de tijd om deze klap te verwerken want dit is echt niet niks.. Is het eventueel mogelijk om uit te wijken naar een ander ziekenhuis of zelfs het buitenland? Misschien dat daar de zorg iets sneller gaat..

Fijn om te lezen dat ik nier de enige ben in dit schuitje, ookal wens je dit echt niemand toe. Schijnbaar is het normaler dan we denken, secundaire infertiliteit, maar rust er nog zo'n taboe op om erover te praten.. Wij hebben vorige week ons intake gesprek gehad bij cuypers en cuypers, dit was heel fijn, wat voelen we ons meer gehoord dan in Nederland zeg.. zelf heb ik gister een hysteroscopie gehad, deze was helemaal goed, ik had net m'n eisprong gehad en ik had mooi dik baarmoederslijmvlies. Nu is het nog 2 weken wachten op de andere uitslagen. Mijn man heeft zaad ingeleverd en hadden vrij snel de uitslag al binnen, en dit was toch wel een bom die insloeg. De kwaliteit is in 2 jaar tijd extreem verslechterd.. we zijn van 45% goede zwemmers naar 9% gegaan.. we moeten nog even bellen wat dit verder allemaal inhoud maar wat ik lees online is dat IUI en IVF gewoon nog goede opties zijn. Na alle uitslagen maken we een plan van aanpak en kunnen we hopelijk zsm starten

Zeker heel heftig! Er is hier geen sprake van geen goede of slechte kwaliteit, minder zaadcellen etc. maar sprake van geen enkele zaadcel. Niet dood, levend, minder goed, afwijkende vorm etc, maar echt gewoon 0 zaadcellen. En die zijn toch wel heel cruciaal om zwanger te raken. Met zo'n operatie gaan ze een stuk weefsel rechtstreeks uit de bal halen om te kijken of er in de bal zelf (het stukje weefsel dus) zaadcellen aanwezig zijn. Indien ja, dan worden het weefsel meteen ingevroren voor icsi. Indien nee, dan stopt het voor ons. De kwaliteit verbeteren is hier dus ook geen sprake van. Het DNA onderzoek moet aanwijzen of er een foutje in het DNA zit, er zijn namelijk genetische aandoeningen die dit kunnen veroorzaken. Ook infecties, letsel etc. kunnen dit veroorzaken, maar daar is bij hem geen sprake van. Een mogelijkheid is ook dat ze iets vinden in het DNA onderzoek waardoor heel de operatie ook niet goedgekeurd wordt, dus dan houdt het dan al op. Maar daar willen we allemaal nog nog niet aandenken. We wachten nu eerst het bloedonderzoek en de echo af. Dan gaan we even kijken of we het traject voortzetten in het andere ziekenhuis of dat we toch naar elders willen uitwijken. Het wachten op de eerste uitslagen duurt lang, minstens 6 weken, maar we zijn 'blij' met dit momentje rust om het eerste nieuws even een plek te geven. We hebben in 2 weken heel veel ziekenhuisbezoeken gehad en zijn blij dat nu heel even niet te hebben na dit nieuws. Wie weet wat er nog allemaal op ons pad gaat komen, dus voor nu fijn om even deze rust van al die ziekenhuisafspraken te hebben. De wens voor een tweede is heel groot, maar we voelen ons ook ontzetten gezegend dat we een dochter hebben. Want zij had er, met de kennis van nu, ook zomaar niet kunnen zijn. Merk nu dus ook wel dat ik echt extra van haar geniet en veel meer in het nu leef. Dat is het positieve wat we voor nu meenemen🥰 en hopelijk gaat het toch lukken om een broertje of zusje te mogen krijgen. Zo lang er geen definitieve nee is blijven we hoopvol.🍀

Hoe vaak wij ook de vraag krijgen wanneer we de tweede kunnen verwachten😵‍💫 en inderdaad te horen krijgen van je heb er al één, wees blij dat je er al een heb... Al moet ik in ons geval wel zeggen dat het nieuws wat draaglijker is omdat we dus al ouders mochten worden, wat dus ook zomaar anders had kunnen zijn. Maakt de wens zeker niet minder groot, begrijp me niet verkeerd. Volgens mij komt het ook wel vaker voor dan we denken. Merk dat ik het zelf lastig vind om er open over te zijn, omdat ik dus al moeder ben. Geen idee waarom eigenlijk 🤷🏼‍♀️ Wat fijn dat de intake zo goed voelde. Hebben jullie lang op de afspraak moeten wachten? En inderdaad wat een nieuws ook dat het zoveel slechter is geworden. Maar zeker hoopvol blijven hoor! Ik hoop dat jullie snel de uitslag krijgen en door kunnen. Hebben jullie advies gekregen om de kwaliteit te verbeteren? Of doet hij er al veel aan om de kwaliteit te verbeteren?

Ik had van te voren niet gedacht dat ik er zoveel verdriet van zou hebben, vooral bij zo'n vroege miskraam. Maar t heeft me des te meer doen beseffen dat ik het wel echt graag wil. We gaan wel meteen door met terugplaatsing van het andere ingevroren embryo. Maar van te voren hebben we afgesproken dat we het bij 1 icsi ronde houden dus dit is dan wel de laatste kans.. Ik zelf heb wel de neiging door te gaan met een nieuwe ronde totdat het lukt, maar we willen niet dat het ons leven gaat beheersen. Voor je het weet ben je 3 jaar verder en ben je nergens anders mee bezig geweest... Zoals anderen ook al hebben benoemd zijn wij ook zo dankbaar dat we onze lieve dochter in elk geval hebben, nog meer dan voorheen. Het zal moeilijk zijn en tijd kosten om het toekomstbeeld van een tweede kind los te laten mocht het de volgende terugplaatsing ook niks worden, maar wie weet lukt het wel 🤞🤞🤞

Ik merk dat ik gelijk in de weerstand schiet als iemand t heeft over "accepteren dat er geen 2e komt". Ik wil het niet, ik kan het niet. Ik wil sowieso een tweede. Daarom proberen wij in 2025 het nog op de natuurlijke wijze en daarna gaan we wrs de weg van eiceldonatie inslaan. Zijn er vrouwen die hier ook (al) over nadenken? Ik wil natuurlijk het liefste een kindje van mezelf, maar denk toch liever nog 1x alles meemaken en een groter gezin krijgen dan dat het hierbij blijft....

Het enige advies is eigenlijk gezond leven.. mijn vriend zou wel iets mogen afvallen dus dat proberen we wel. De zwemmers die er zijn, zijn van goede kwaliteit maar het zijn er gewoon heel weinig.. In juni hebben we nieuwe afspraak met de gynaecoloog en moet mijn vriend opnieuw testen. Als dat resultaat niet goed is, gaan we waarschijnlijk door. Maar helaas moeten we dan dus wel naar een ander ziekenhuis.. Hoe is het bij jou? Ben je al bij Cuypers en Cuypers geweest? Hoe zit het met kosten en je zorgverzekering in het buitenland? Krijg je daar wel iets voor?