Praatgroepje; Leeftijd rond 40 jaar ICSI/IVF

Hi allemaal! Ik ben 39, word in maart 40. Ben in nov ‘19 gestart met het traject om alleenstaand moeder te worden. Na 9 mislukte iui’s overgegaan op ivf (jan ‘21). Die poging mislukte compleet (geen bevruchting). Toen icsi in maart ‘21. Waarvan 3 embryo’s: 1 verse TP en 1 cryo. De verse tp was gelijk raak (zoontje dec ‘21). Cryo in dec ‘23 laten terugplaatsen maar die bleef niet plakken. Had vooraf besloten het bij de cryo te laten maar de teleurstelling was te groot. Dus wederom aangemeld bij een nieuwe kliniek (was verhuisd). En na veel onderzoeken ziet het er niet rooskleurig uit. Laag amh, lage eicelvoorraad. Maar na goed overleg geven ze mij een kans om wederom icsi te proberen. Afgelopen zaterdag gestart met spuiten en as vrijdag de eerste echo. Er moeten minimaal 2 follikels meedoen om een punctie te krijgen. Dus daar gaan we voor! 🤞🏻 Ik spuit decapeptyl en 300 meriofert (maximaal). Hopelijk werkt het 🤞🏻🤞🏻🤞🏻

Jeetje wat heb je al voor je kiezen gehad… ik duim met je mee dat dit een mooie plakker is 🤞🏻 Ook ik maak gebruik van een Deense donor.

Gefeliciteerd! Wat een mooi nieuws. ❤️ En ja, dan denk je dat de ergste wachtfase voorbij is.. maar dan komt het volgende wachten: op de echo’s 😅

Wat fijn zeg! Ik hoop dat alles goed blijft gaan:)

Heel veel succes! Ik heb eind van deze maand een gesprek om weer met icsi te starten en heb ook lager amh waardes..... Ik hoop dat je genoeg follikels hebt! Meer schijnt qua kwaliteit niet altijd beter te zijn trouwens, dus op naar twee of drie van goede kwaliteit!

42,5 en maandag terugplaatsing gehad. Dinsdag heel slecht nieuws gekregen over iets totaaaal anders, wat mij nog eens extra stress geeft….mijn man biechtte op weer in verval te zijn geraakt met zijn gokverslaving :(:( en dat uitgerekend nu….baal er zo van dat ie daar op moment suprème mee komt :(:(

Ik had overigens 7 eicellen bij de punctie, waarvan er 3 goed bevrucht raakten en doorgroeide. Bij de terugplaatsing waren ze helemaal in hun nopjes om de kwaliteit van het embryo en de andere twee in de vriezer zijn ook goed. Volgens mij voor mijn leeftijd dus wel een goede uitkomst. Zit nu te wachten…..hoe waren de aantallen en kwaliteit bij jullie?

Wat goed! Na de eerste punctie had ik 17 eicellen, waarvan uiteindelijk 8 bevrucht, maar daar vielen er weer 4 vanaf. Dus uiteindelijk had ik er 4. In verse en 3 in de vriezer. Helaas geen 1 tot zwangerschap geleid. Ik ben nu begonnen met gonal f en denk over 2 weken de punctie. Mijn vertrouwen is weg merk ik en ben ook erg benieuwd naar deze keer naar de opbrengst. De vorige keer was ik er heel erg mee bezig en dit keer eigenlijk helemaal niet. Wanneer mag je testen?

Ik ga mee duimen!! 🍀

Bij mij werd er niet specifiek gezegd wat de kwaliteit was, alleen dat het goed genoeg was om in te vriezen. Had deze keer 7 eicellen en in totaal 5 embryo's waarvan er nu 4 de vriezer in zijn gegaan. Vorig jaar had ik 10 eicellen en ook 5 embryo's. Waarvan 2 zwangerschappen die niet goed gingen.

Want ontzettend naar om dat er ook nog eens bij te krijgen. Is er een stappenplan wat te doen als zijn verslaving weer terugkomt?

Hij vertoont echt typisch verslaafd gedrag en wil (nog) geen hulp. Heeft daar excuses voor waarom ie dat niet wil. Hoe meer ik “push”, hoe kleiner de kans. Maar als ik niks doe gaat ie ook niet. Hij heeft zich uitgeschreven voor twee jaar. Dat kan ook voor altijd, maar dat heeft ie dan niet gedaan…..ppfff. Eerste stap is dat ie het mij heeft gezegd, dat is dus eigenlijk heel goed en het gaat nu ook al beter met ons, want hij was de afgelopen maanden ook echt diep erin. Niet meer sporten. Geen vrienden opzoeken. Soort depressiviteit. Ik heb het hem gevraagd ook een keer maar toen loog ie van niet. Ik weet niet zo goed hoe te helpen, anders dan connectie proberen te blijven maken…

Zoek contact met zijn huisarts om hulp te vragen

Huisarts gaat ie nooit naartoe. Ik heb wel eens contact gezocht met een kliniek en zij gaven aan dat ik verbinding moet blijven vinden, niet boos worden maar hem steunen en positief blijven zodat het gesprek gaande blijft. Niet veroordelen. Maar goed, dank voor alle lieve tips hierover! Ik wil ook niet het topic hier kapen…ik was vooral erg teleurgesteld dat dit uitgerekend nu speelt en uitkomt. Op dag 1 na de terugplaatsing! Had / heb het idee dat dat alles heeft verpest. En als het straks niet is gelukt, het daardoor komt….ik merk nu dat het fijner wordt doordat ie het gezegd heeft, dus bekijk het ook weer iets positiever….

Gisteren m’n eerste echo gehad. Op dag 7. Volgens de arts die hem deed, eigenlijk te vroeg. Maar ze doen geen 1e echo in het weekend. Had 3 follikels liggen. 1 van 12mm en 2 van ongeveer 10mm. Maandag een volgende echo. Hopelijk blijven die 2 meedoen 🤞🏻🤞🏻🤞🏻 dan krijg ik zeker een punctie 🤞🏻🤞🏻🤞🏻

Wat fijn! Is dit de eerste keer voor jou dat je een punctie ondergaat?

Hoi, zijn er hier ook 40+ dames die het alleen doen? Ik heb heb er al een aardig traject op zitten, iui, 3 ivf puncties en alle terugplaatsingen, 3x een miskraam. Nu ben ik toch op het punt gekomen om evt toch te kiezen voor een 4e punctie op eigen kosten. Maar, wanneer stop je? Ik kan het nog niet loslaten en weet dus dat het mogelijk is. Benieuwd of hier dames zijn met een herkenbare situatie om ervaringen/ gevoelens/ keuzes te delen.

Hi! Ik ben ook een alleenstaande mama van 40 jaar. Mijn eerste ivf ronde gelijk zwanger van de verse terugplaatsing. Fantastische zwangerschap gehad maar helaas is mijn zoontje met 41+3 weken kort na de bevalling overleden door meconium aspiratie. Na een verplichte wachttijd van 6 maanden door mijn keizersnede mocht ik het eindelijk weer proberen. De wens was op dat moment nog nooit zo groot geweest. Gelukkig had ik nog 4 embryo’s in de vriezer. Dat moest toch wel gaan lukken! Helaas draaide de eerste drie terugplaatsingen uit op een teleurstelling. De laatste bleef eindelijk plakken en wat was ik gelukkig! Mijn wereld stortte dan ook compleet in toen de eerste echo niet goed bleek te zijn. Er was geen vruchtje zichtbaar en een miskraam werd opgewekt middels medicatie. Voor mij betekende dit een nieuwe ivf ronde waar ik enorm tegenop zag. Niet zozeer tegen de procedure zelf want dat ging bij mij allemaal zo makkelijk, maar ik begon het gevoel te krijgen er klaar mee te zijn. Ik was inmiddels al een aantal jaar bezig met zwanger zijn, verlies, rouw, opnieuw proberen, teleurstellingen en een miskraam dat ik dacht is dit het nog wel waard? Ik was nog niet zover om het op te geven en heb voor een nieuwe ronde ivf gekozen. De eerste verse terugplaatsing weer direct zwanger en ben inmiddels 13 weken zwanger en alles is goed! Ik ben hier ontzettend dankbaar voor maar weet niet hoe lang ik hier nog mee was doorgegaan als het niet was gelukt. Ik herken je gevoelens dus zeker! En ik denk dat jij het beste kan aanvoelen wanneer het genoeg is. Loslaten is heel moeilijk en je wil over een aantal jaar natuurlijk jezelf niet de “wat als vraag” stellen. Ik wens je heel veel succes met welke keuze je ook gaat maken! 😘

Ik ben bijna 42 en doe het ook alleen. Ik heb zo'n 3 jaar aan inseminatie er op zitten en een jaar ivf. Van mijn 1e ivf poging raakte ik zwanger, maar mijn dochter bleek niet levensvatbaar. Met bijna 20 weken ben ik van haar bevallen. Daarna heb ik nog 4x een cryo terugplaatsing gehad. Van de laatste werd ik zwanger, maar bij de eerste echo bleek al dat het niet goed was. Met 9 weken heb ik een miskraam opgewekt. Dat heeft nog een nasleep van een paar maand gehad. Daarna moest ik starten met een nieuw ivf traject. Ik had er eigenlijk geen zin meer in, boos op de hele wereld en klaar met al het gedoe. Toch gedaan en ik heb 1 verse terugplaatsing en 4 cryo's verkregen. Vorige week zaterdag is de terugplaatsing geweest, maar vandaag op 11dpo nog geen positieve test. Ik zie het zelf somber in. Vanwege mijn leeftijd mag ik ook niet nog heel lang meer doorgaan en ik denk dat ik mijn grens hou waar de artsen hem ook leggen. Ik weet niet hoeveel verdriet en teleurstelling ik nog kan dragen. Ik wil niet tot het bittere eind doorgaan omdat ik denk dat ik mezelf dan ga verliezen. Het verlies van mijn dochter is ontzettend zwaar, mijn miskraam was zwaar en iedere keer teleurstelling incasseren breekt me ook op. Ik weet dat ik zwanger kan worden, maar nu nog blijven mèt gezond kindje. Op dit moment is het voor mijn gevoel na 3 puncties gewoon klaar. Er zijn geen oorzaken waarom het mis is gegaan en het is dus iedere keer een gok. Als er bij mij een oorzaak was gevonden, was ik misschien al gestopt. Weten ze bij jou waar de miskramen vandaan komen? Is er nog iets te veranderen of aan te passen waardoor je betere resultaten zou kunnen krijgen? Heb je het geld, is er een echte realistische mogelijkheid op een beter resultaat en trek je het mentaal allemaal nog, dan is een 4e punctie een optie. Maar ik kan dat niet voor jou beslissen. Ik ben wel benieuwd naar je keuze.

Nee, dit zou de 3e keer worden. In 2021 1x ivf gehad (geen bevruchting) en 1x icsi waaruit mijn zoontje is geboren. Ik zie totaal niet op tegen de punctie. Hoop juist dat ik hem krijg. Dan heb ik nog hoop op een goede afloop. Anders (bij 1 follikel) zou ik een escape iui krijgen en dat zie ik niet zitten 😅