Steun en tips gezocht (

Let op: het onderstaande bericht gaat over thema's als kinderwens, kanker en onvruchtbaarheid. Als dit te dichtbij komt, heb ik alle begrip als je liever niet leest. Hi lieve allemaal, Wij zijn sindskort in een bizarre rollercoaster in een gekke rollercoaster terechtgekomen en ik ben op zoek naar een plek waar ik even mijn ei kwijt kan en waar mensen misschien wel tips uit eigen ervaring kunnen delen. Zo'n 1 week geleden stapten wij het Radboud UMC in voor de start van ons fertiliteitstraject. We wisten namelijk sinds een tijdje dat zwanger worden via de natuurlijke weg niet mogelijk is, omdat bij mijn man geen zaadcellen waren gevonden. Via een TESE/ICSI-traject zou wellicht wel wat mogelijk zijn. We hadden hiervoor een dag vol intakes en onderzoek gepland staan. Aangezien bij mannen met verminderde vruchtbaarheid blijkbaar een verhoogde kans is op teelbalkanker, wordt er standaard een echo ter controle gemaakt. Bij mijn man is helaas een verdachte plek gevonden. Hij is met spoed de dag erna geopereerd, waarbij gelijk ook de TESE-behandeling is uitgevoerd. We zijn gewaarschuwd sterk te rekenen op kanker. De kans op een goedaardig gezwel is namelijk klein, maar de kans is er. En we hebben al vaker gekke bochten genomen in ons traject, dus we hopen enorm op een goede uitslag. Dit horen we volgende week. Daarnaast hebben we helaas gehoord dat de TESE-behandeling niet geslaagd en niet meer mogelijk is. We moeten nog een genetisch onderzoek en wat bloeduitslagen afwachten. Maar vooralsnog moeten we er vanuit gaan dat het niet mogelijk gaat zijn om biologische kindjes van ons samen te krijgen. We zijn er enorm kapot van. Het dringt nog niet helemaal door, omdat alles zo snel en bizar is gelopen. Voor nu focussen we ons vooral op het herstel en de gezondheid van mijn man, dat is het állerbelangrijkste. We zijn dus erg gespannen ook voor volgende week. Maar ik weet ook dat we de mentale klap nog gaan krijgen. Rondom de mogelijke kankerdiagnose, maar ook rondom onze kinderwens. We moeten nog enorm voelen en ervaren wat de impact van dit alles is op ons en onze kinderwens. En wat eventuele alternatieven zijn. Ik merk dat ik het alvast fijn vind om verhalen van anderen te horen, ook voor herkenning of om te weten welke vragen we aan onze artsen moeten stellen. Ik weet dat rouwen om een kinderwens voor ieder anders is en loopt en heb er alle vertrouwen in dat wij als stel hier sterk genoeg voor zijn. Maar ik ben benieuwd hoe dit voor andere stellen was. Hebben jullie bijvoorbeeld uiteindelijk contact gezocht met een hulpverlener om er over te praten samen? Of wat hielp jullie hierin? of wat hielp jou persoonlijk hierin? Behalve heel veel tijd nemen natuurlijk...