12 maanden proberen

1 jaar later. En nog steeds is het niet gelukt. Iedere maand zoveel hoop en het gevoel dat het deze keer echt voelt alsof het zo ver is. Gevoelige borsten, andere afscheiding, misselijk en meer hoofdpijn, maar nee. Iedereen om ons heen krijgt kinderen. De buren, de overburen, vrienden, jongere nichtjes en neefjes, collega’s. En niemand spreekt over moeilijk zwanger worden, alsof het bij hen allemaal binnen 1x raak was. Bij onze vrienden was dat ook het geval, en dat maakt het nog moeilijker, want na 1 jaar proberen geloof ik er soms heel even niet meer in. Ik baal van mijn lichaam, dat me al zo vaak teleur stelde. Van de opmerkingen over mijn leeftijd, maar ook juist van de mensen die gestopt zijn met vragen omdat ze bang zijn een gevoelige snaar te raken. Het voelt heel eenzaam, maar gelukkig hebben we elkaar 🤍 Ik heb me ingeschreven bij een andere dokter omdat wij verhuist zijn. Zodra alles geregeld is gaan we voor de onderzoeken. Ik hoop dat dat ons meer rust gaat brengen. Tips zijn welkom 💕