Sorry voor mijn lang verhaal!
Beste bam-moeders die het opvoeden echt, maar ook echt alleen doen, ik zou graag willen weten hoe doen jullie het opvoeden combineren met werk.
Ik ben inmiddels 9 maanden BAM- mama. Het bevalt me ontzettend goed. Ik mag echt niet klagen, totdat werk zich meer zorgen over mij maakte dan ikke zelf. Er hing zo'n negatieve sfeer dat ik het niet meer kon verdragen en we hebben besloten om uit elkaar te gaan(meer mag ik niet vertellen)
Ik wil nogsteeds fulltime werken maar dan 2 dgn op kantoor (gaat de kleine maar de opvang) en de rest thuis. Dan is het naar mijn mening niks aan de hand.
Maar nu komt het. Ik ervaar nu een hele negatieve sfeer rondom mijn BAM-moeder. Men maakt zich zorgen, terwijl ik zelf heel positief in staat, ik ben heel actief en een doorzetter ben. Ik zet me ook 100% in wil ik iets bereiken. Dat is ook bewezen en ook op het werk, maar omdat ik alleenstaande mama ben heeft men opeens geen vertrouwen in mij en maken zich zorgen, terwijl niks aan de hand is.
Ik ben echt alleen, geen familie in de buurt, geen vriendenkring in de buurt. Ik ben heel erg op mijzelf aangewezen. Ik heb zelf geen moeite mee. Ik heb licjt autistisch dus vrienden maken gaat ook niet echt van een leije dakje. Buren werken. Dus ik hoop via de opvang ouders te leren kennen op termijn dat ik dan in de buurt een kenniskring kan opbouwen. Maar ik zit zelf niet echt zo mee. Maar mijn omgeving in dit geval lijkt meer moeite mee te hebben dan ik zelf. Mijn dochter is een vrolijke meid en heel rustig, knuffels graag, ontwikkeld goed, wel een heftige start gehad, maar na 3 maanden was de ruat terug gekeerd.
Hoe gaan jullie BAM moeders die echt ALLEEN doen om met werk en privé?